Vicdansiz bir anne miyim?

bebeği olan arkadaşlar zaten yazmış da ben de aynı şeyleri yazacağım,anne olmayan,tek başına çocuk büyütmeyene arkadaşalrımız çok kırıcı eleştiriler yapmasak daha iyi olmazmı? amacımız na birbirimize yardımcı olmak değilmi tecrübelerimizi anlatmak değilmi,destek olmaya çalışıyoruz,köstek olmak ,kusur bakmak değil bize düşen.
Gerçekten çocuk büyütmek çok zor,ben doğum iznimdeydim eşimin ailesi ne kendi ailem yaşadığım yerde değildi,çok sıkıntı çektim eşim bana çok yardımcıydı ama o işe gittimi ben tek başıma ufacık bir bebekle kalakalıyordum,ne uyuyor ne uyutuyordu,wc ye gitmeye vakit bulamıyordum,dağılmıştım kucağımdan bırakamıyordum, dışarı çıkmaya kalksan o çantalar bezler battaniyeler bebek arabasıyla kış günü dışarı bile çıkamıyordum,yaşadığmız şehire yeni tayin çıkmıştı kapıyı açıpta eve gelen bir Allah kulu yoktu ,bütün gün o bebek kucağımda evde dönüp duruyordum,dağıldım resmen ,hamilelik kilomdanda beter oldum ,felaket gibiydi,uyuyup dinlenemediğim için yarı sarhoş güçsüz,aciz tek başına hissediyordum kendimi,bir gün bebeğime sarılıp deliler gibi ağladım,ama hıçkıra hıçkıra,meğerse depresyondaymışım.
neyse izin bitti işe başladım,bakıcımız oldu,şöyle biraz nefes alma fırsatım oldu da kendime geldim ,doğum yapalı 21 ay oluyor daha yeni yeni eski halime dönüyorum.Onun için ön yargısız olun.
konuyu açan arkadaşım artık bebeğin 10 aylık olmuş haavda güzel al çocuğunu çık gez dolaş,hiç yapamazsan bir maheleldeki parka git nefes al,komşuların varsa git gel,gör bak evden çıktıkça,insanlarla bir araya geldikçe normalleşeceksin,çoğumuz o yollardan geçiyoruz.

eos .!.:

aleyna balımın adı tşkler

Genişletmek için tıkla...

çok cici maşallah rabbm hayırlı evlat etsin inş ..

brcbyl .!.:

çok cici maşallah rabbm hayırlı evlat etsin inş ..

Genişletmek için tıkla...

Rabbm isteyen herkeseversn cnm çok sağol

Masallah ya bizim ulkemizde ammada sevilir dusene bir tekmede sen vur felsefesi... Bazi yorum yapan uyelerin konu sahibinden asagi kalir yeri yok.En az konu sahibi kadar depresifler. Tanimadiginiz bir insana bu kadar hakareti nasil yapabiliyorsunuz ki? Yoksa burada gunluk hayatin stresini falan mi atiyorsunuz?

konuyu açan arkadaş ben senin diğer konunuda okudum,okumadan öncede az çok tahmin etmiştim durumu,haklısın bunları hissetmekde ,bunlar o kadar normalki ama iki durumda bir o kadar birbiriyle bağlantılı,bebeğim çok küçükken depresyon geçiriyordum dolayısıyla eşimle aram da hiç iyi değildi yaptığı herşeye olumsuz yaklaşıyordum,olumsuz düşünüyordum,tabiki eşimde aynı durumdaydı,biz boşanmayı düşündük,çok kötü kavgalar ettik ama bizde sorunların büyük kısmı eşimin ailesinden kaynaklanıyordu,ben de onları saplantı haline getirmiştim,biz avukata gittik dilekçe verecektik anlaşarak boşanacaktık o uzun süreçte bebeğimle mahkemelerde sürünemezdim,eşim de çocuğu bana bırakacaktı,gittik avukata eşim hayır dedi ben anlaşarak boşanmayıcam,ordan da kavga ederek çıktık,sonra aile terapistine gitmeye karar verdik,boşanmanın kıyısından döndük zaten birbirimizi çok seviyorduk yapamazdık şimdi herşey yolunda sadece zamana ihtiyacımız varmış,sen de biraz sabretsen yurt dışında yaşıyomuşsun acaba,tek başına falanmısın,eşin bebeğe yardımcı değil onlardan falan bunaldında eşinle o sebeptenmi sıkıntı yaşıyosun?şöyle biraz kendine ve ona zamn tanısan,biraz eşini zor biliyorum ama şöyle biraz daah tölere etsen,bak bebeğin büyüyüp yürümeye konuşmaya başladımı babasıyla ilişkisi daha fazla olacak,babasıyla oyunlar oynayacak,sen kendine zaman bulabileceksin,zor bir dönemdesin,geçeceğini bil sadece,kendine biraz zaman tanı,kararlar almaya çalışma ,hayatı akışına bırak,kendini yorma,beynini yorma,kararları ve düşünceleri ertele.günlük işleri aksat,çocuğunla gez toz kafanı dağıt.bir müddet sonra eşinin davranışları değişmezse sağlam kafayla karar verirsin.

hanza .!.:

benden sonra yazilan tum yorumlari okudum herkese cok tesekkur ederim.
hepinize tek tek alinti yapamiyorum ama genel olarak cevapliyayim bazi seyleri.
cogunuz psikologa gitmem gerektigini yazdiniz ve bende karar verdim gidecegim cunku cocugumun bana ihtiyaci var belki soylediginiz gibi depresyondayim ama farkinda degilim.
bir arkadas cocugunu dovuyormusun diye sormus HAYIR ASLA. ona elim kalkarsa iste o zaman allah benim canimi alsin.kucucuk bir bebege el kaldirmam benim sorunum bebegimi istemem degil sorun ona yetemedigimi hissetmem. yetmedigimi dusundugum icinde bir umursamazlik cokuyor ustume.nasilsa annelikde basarili degilsin bosuna caba harcama diyor birseyler icimden. cunku ben hep mukemmel bir es mukemmel bir anne olmak istedim. maalesef basarili olamadim. oysa cocugum dogmadan cocuk psikolojisine dair birsuru kitapta okumustum ben.hepsi silindi hafizam durdu sanki bir arkadasta yerini bilsem cocugunu elinden alirdim demis arkadasim belki sende bu yorumu yaparken sinirlendin ve suursuzca yazdin sanada hak veriyorum sende kendince haklisin. istersen adresimi vereyim gel al. bu o kadar kolay bir sey degil ben o kadar dusmedim cok sukur. kimin cocugunu kimden aliyorsunuz siz. acaba siz cocugunuza karsi tum yukumluluklerinizi yerine getiriyormusunuz cok merak ettim. evet cocuk dogurmakla anne olunmuyor ona bakmak buyutmek de lazim ama bunu insan saglam kafayla yapabilir anliyormusunuz. kendinizle durumumu kiyaslamanizda hic hos olmamis allahim size gostermesin insallah cunku inanin kendimi ben bile taniyamiyorum.
herkese yeniden olumlu olumsuz tesekkur ederim. ozellikle bazi arkadaslarin yorumlari gozumu bir nebzede olsa acti. ben bir anneyim cocuguma karsi dolu dolu sevgi besleyen yuregi yanan kavrulan bir anneyim. belki bu gorevi su an icin layikiyla yapamiyorum ama eminim benim bu durumum ve acmis oldugum konu buradaki bircok gizli sakli kalmis bazi annelerede fayda sagliyacak.oglumu canimdan cok seviyorum oglunmu canin mi deseler oglum icin canimi veririm. yaptigim bircok seyden pismanlik duyuyorum ama insallah bundan sonra biraz daha farkli olucam.

Genişletmek için tıkla...

bir uzmana gorun canim
bunu bebegin icin ve kendin icin yapmalisin
bu bikkinlik ve stres mutsuzlugundan ileri gelebilir
kafan yogun olabilir depresyonda olabilirsin
farketmedigin bir sey tetikliyordur seni
bunada tembellik yapma giderim diyip aksatma cunku
ciddi ciddi cocugunun sorumlulugu sana dusuyor
senin canindan kanindan olan bir bebek oldugunu biliyorsun
ve savunmasiz oldugunuda
benim kizim bir bucuk aylik oldu
bazen sinirlendigimi hissediyorum aglayip susturamadigim zaman
ama ben onun annesiyim o bana muhtac ve onu rahatlamak benim gorevim
gazim var
usudum
terledim
aciktim
kucak istiyorum
diyemiyor
sabirla sevgiyle tahmin etmek zorundayiz anne olarak
senin bebeginde yaptiklarini begenmiyorsa
her daim seninle olmak istiyorsa
agliyorsa bu onun sucu degil
bebekler kendilerini ifade edemedikleri icin bagirirlar aglarlar
baska ne gelir ellerinden?
memnuniyetsizliklerini nasil belli etsinlerki baska?

esiyle mutlu olmayan anneler icin daha streslidir cocuk bakmak
senin durumun buna baglantili diye dusunuyorum
isin dogrusu mutsuzluklarimizi stresimizi bosluklarimizi yani olumsuz
durumlarimizin bedelini cocuklarimiz odememeli
sabir etme mecburiyetimiz var
ve dogru dusundugumuz zaman
tatli bir mecburiyete donusturuyoruz kolaylikla cunku anneyiz
egomuzu acimizi bosluklarimizi bir yana birakmak zorundayiz
Allah sana hepimize kolaylik versin

bende anneyim bu yazıyı okuyunca çok şaşırdım allah korusun dedim.
ben doğum yaptım 10 gün sonra yalnız kaldım. doğumdan sonra eve geldiğimde ev bıraktığım gibiydi yatağımı çarşafımı bile kendim açyım yaptım.
10 ay kızıma kendim baktım apartmanda komşu denen 1 kişi bile yoktu hep yalnızdım çok sıkılıyordum ama çocuğumla teselli buluyordum.
şu an psikolojiniz çok kötü ama kendinizi düzeltebilirsiniz. o bebek sadece size muhtaç ve çaresiz ağlamaktan öte yapabileceği hiç birşey yok. ve en önemlisi allahın size emaneti sakın sakın kendi kendinizi düzeltin annelik kolay değil bunun için herşeyini vercek insanlar varken siz çok şanslısınızki bebeğiniz var ve annesiniz. bol bol felak -nas sürelerini okuyun şeytan musallat olmuş olabilir size.

arkdaşım öncelikle samimi duygularını yazdığın için teşekkür ederiz..

benim çocuğum şuanda yok ama istiyorum...

belkide benim gibi çocuk manyağı biri bile sizin durumunuza gelebilir hiçbirşeyin garantisi yok..bunuda herkes böyle bilsin lütfen.

neyse ben kendi başımdan geçeni yazmak isterim...vakti sınırlı olanlar okumasın,konuyu açan okusa kafi bana:)

geçen sene, çalıştığım fabrikada ,akşam olsada eve gitsek dediğim bir cuma gününde

anneleri tarafından terkedilmiş daha gözleri yeni açılmaya başlamış
3 tane kedi yavrusu getirdiler..miy miy miyavlıyorlardı susmaları imkansızdı açtılar,üşüyorlardı...

fabrikadaki tek bayan olarak bana getirdiler,herhalde annelik yapabileceğimi düşündüler...
oysaki ne anlardım yavru kediden ben ya;=)
minnacık ağızlarına ekmek süt vermek imkansızdı ve bişekilde bir şırınga bulup getirdiler onlarla midelerine süt akıtıp
idaretende olsa doyurduk..

doymuşlardı ama üşüyorlardı ..aylardan nisandı ve ben masamın altında kaloriferi yakarak oturabiliyordum..
onları aldım kazağımın içine koydum,kendimi kanguru gibi hissediyordumyavrularımı vücudumda taşıyordum ya

ısınınca sesleri kesildi...biran korktum öldülermi diye..dakkikada bir kazağımı açıp bakıyorum nefes alıyorlarmı diye..

neyse mesaiim bitene kadar netten araştırdım yavru kediye nasıl bakılır,birkaç veteriner aradım ,daha önce hiç bilmediğim konulardı ama bunu yapmak zorundaydım 6tane dünya güzeli göz bana,sadece bana bakıyordu ve hayatları bana bağlıydı....

neyse akşam oldu herkes evine gidecek tabi,kedişleri almak istediler benden...tabi bizim bağ çoktan kurulmuştu onlarla:)

veririm yavruları ama h.sonu çalışmada yok fabrikada kim bakacak dedim bunlara...

nöbetleşe geliriz dedi işçiler...

hiç içime sinmedi..birinin karısı gitme işe,misafirliğe gidicez dese benim kedişler düpedüz ölecek..

veterinerden öğrendiğime göre yeni doğan kediler çişlerini ve kakalarını ancak annesi o bölgeyi yaladığında yaparlarmış..

yani birinin kedişlerin poposuna enazından ıslak pamukla ovuşturması gerekiyordu
işçilerimizin bunu yapacağını hiç sanmıyorum...

bana bir kutu hazırlayın dedim eve götüreceğim onlara enazından h.sonu ben bakacağım dedim hepsi üstlerinden büyükbir yük kaltığı için sevindirik oldular:)..ve kedişleri evime götürdüm...

ilk önce eşim bana bir PiİSLİKMİŞİM gibi baktı..çünkü o kedilerden hiç haz etmezdi..işin tuhafı benimde kedilere karşı özel bir sempatim yoktu ama durum çok farklıydı...3TANE CAN TAMAMIYLE BENIM ELLERİMDEYDI....

ne olursa olsun eşimi yumuşatmayı başardım ve kapanmadan bir veterinere yetişik kediler için özel biberon ve anasütü değerinde toz bir mama aldık( cebimdeki son parayla)

benim karnım nasıl doyacaktı bilmiyorum ama o yavrular güvende olsunda ben nasılsa bir makarna haşlar yerdim..

5parasız bir halde 2gün kedişlerime sıkı bir bakım yaptım,bir kere her 2-3 saatte özel toz mamasından süt hazırlayıp

ısısınıda kontrol ettikten sonra içirdim bebişlerime:)sütten sonra çiş faslımız vardı...salonun ortasına getirdiğim kovaya tuutum onları:)pamukla ovaladım popolarını,çişleri elime şırıl şırıl aktıkça yaşasın dedim,işeyebiliyorlar YAŞAYACAKLAR!!!

gece 3 ve 6 olmak üzere saatimi kurarak uyandım ve aynı fasıl devam etti..

bazen onlar kucağımda güven içinde uyurken çok ağladım...neolacak size diye?

ben size canım pahasına bakarım ama ya sonra??ne olacak sizeeeeeee!!!çok ağladım arkadaşım çook...

Hatta dedimki geçen hafta bugün hayatımda bu kediler yokken nekadar şanslıydım...

hayat ne kolaydı,hiç acı ıstırap yoktu,şimdi kucağımda birbirine sokulmuş yavrularım var ve heran birtanesi ölebilir

Allahımmm dedim..ben elimden geleni yapacağım ama bana söz ver neolursun...bir tanesi bile ölmesin nolur nolurrrrrrr.....ALLAHIM DUYDU SESİMİ...HEPSİNI BANA BAĞIŞLADI...:)


mamaları bitmeye yakın,avansım yattı bankaya..Allahım beni hiç dara sokmadı...gittim kutu kutu aldım..

2-3 hafta kadar ev-iş arasında mekik dokuduk 3 yavrumla:)onlarıda işyerine getirip götürdüm yani:)

sonra bir gün iyice büyüdüklerini farkettim artık tuvalet eğitimi verme zamanı gelmişti:)

plastik kaplarına veterinerden aldığım slikon kumu koydum ,ellerimle patilerini tutup kumu karıştırmalarını sağladım..

birde baktımki bi tanesi çişini yapıyor....YAVRUM BÜYÜMÜŞTE OKUMA BAYRMINDA ŞİİR OKUYOR muşçasına duygulandım,
ağladım.gurur duydum onlarla...ve tuvalet alışkanlıklarıda böylece verilmiş oldu...sonra küçücük katı mamalar aldım onlara,yiyemezler dediim ama yediler...artık ne biberon kaldı nede çiş yaptırmalar,artık kendi kendilerine bakacak seviyeye gelmişlerdi..BİR ANNE İÇİN BUNDAN DAHA BÜYÜK BİR MUTLULUK OLAMAZ..

Hadi çok uzattım özet geçiyim bundan sonrasını...bir süre daha evde bakmaya devam ettim,internete resimlerini koydum ve yaklaşık 15gün içinde hepsini sahiplendirdim:)

bide sahiplerine teslim ederken ki halimi görseniz...yavrusunu evlendiren ana gibi ben yine ağlıyordum ama bu sefer mutluluktan..çünkü sokaklara düşmeyecekler,sıcacık bir yuvaları olacak herşeyden önemlisi ÖLMEYECEKLERDİ...

şimdi hepsi büyüdüler ve çok şükür ki hayattlar yeni aileleriyle birlikte...

face den de takip ediyorum sağolsun sahipleri duyarlı çıktı:)



Ben eğer bu üç yavruya bakmasaydım ve onlar ölseydi,ben,ben olurmuydum?

benim görevim onlara bakmaktı,severek yaptım...işyerindede sorunlar çıktı,eşim elimden bişey yemez oldu ama olsun...karşılığında 3CAN KURTARDIM:)
OH BEE...DOĞURMADIYSAK ANASI OLAMAZMIYIZ YANİ

Bebeğinizle bir ömür mutluluk dilerim sana:)birde bakmışsınki gözaçıp kapanana kadar yuvadan uçmuşlar..

işte geriye kalan böyle hoş anlılar...tabi yaşarken anlattıklarım bukadar kolay değil ama değer be arkadaşım KESİNLİKLE ÇEKTİĞİM EZİYETLERE DEĞER:)

cosmo aglaya aglaya bir hal oldum
bebegimde uyanacak beraber aglariz gayri

Bir psikolojidir gidiyo ya bu kadar ki zor cocuk dogurmak o zaman yapmayın arkadasım kimisi demiş senin cocgunmu var anlamazsın falan... Nasıl anlamaz arkadasım burda yazanın bır annesi var oyle degılmı ılla cocuk dogurmak yetmıyor... Gün gelir insanın cocugu dusunce o annenin içi gider burda cogu kısı konu sahıbınede hak vermiş .. Bir kere şunu biyere yazın konu sahıbı kımseden destek falan almayacak burda aa olabılır logusalık psikolijisi falan diye yazamaya devam ettıgınız surece konu sahıbı hatasınıda anlamıyacak aa herkes yasıyor bunu dıyebılecek... Bu cocugunu sevgısız buyumesıne on ayak olcak ve sorumsuz hırcın bır cocuk olacak... Bugun cocugu avaz avaz bagıran bır anne sesız kalabılıyorsa o cocuk buyuyunce hıc katlanamıyacak... Magdem saglıklı dusunemıyorsun katlanamıyorsun evladına bır bakıcı tut burda yazmakla gecırdıgın zamanıda yavruna ayır sukret kı rabbım sana cocuk vermış....

Cosmo arkadasim yazdiklarini icim isinarak okudum,

iste hayatin kendisi dedim iste sevgi,iste vicdan(konu sahibi -sözlerim sana karsi degil,yani demek istemiyorum sen aksinesin)

Ah ah hayat sevgidir,hayat vicdan ve merhamettir...........

sahtehayat .!.:

Bir psikolojidir gidiyo ya bu kadar ki zor cocuk dogurmak o zaman yapmayın arkadasım kimisi demiş senin cocgunmu var anlamazsın falan... Nasıl anlamaz arkadasım burda yazanın bır annesi var oyle degılmı ılla cocuk dogurmak yetmıyor... Gün gelir insanın cocugu dusunce o annenin içi gider burda cogu kısı konu sahıbınede hak vermiş .. Bir kere şunu biyere yazın konu sahıbı kımseden destek falan almayacak burda aa olabılır logusalık psikolijisi falan diye yazamaya devam ettıgınız surece konu sahıbı hatasınıda anlamıyacak aa herkes yasıyor bunu dıyebılecek... Bu cocugunu sevgısız buyumesıne on ayak olcak ve sorumsuz hırcın bır cocuk olacak... Bugun cocugu avaz avaz bagıran bır anne sesız kalabılıyorsa o cocuk buyuyunce hıc katlanamıyacak... Magdem saglıklı dusunemıyorsun katlanamıyorsun evladına bır bakıcı tut burda yazmakla gecırdıgın zamanıda yavruna ayır sukret kı rabbım sana cocuk vermış....

Genişletmek için tıkla...

AlminaCinar bu mesajı beğenmedi...........

Konu sahibinin diğer mesajlarını da okumak çok mu zor...Yargılamak daha kolay geldi sanırım.............

çok üzülerek okudum benimde 9 aylık bir kızım var.benim hamileliğim çok sorunlu geçti hamileliğimin son 4 ayını hiç kımıldamadan yatarak geçirdim kesinlikle yerimden kalkamıyordum hergün aglayıp isyan ediyordum istemiyorum dogmasın dogdugu znm bakmıycam kim bakarsa baksın diyordum sezeryanla dogum yaptımuyandıgımda yanımdaydı küçüçük mis gibi kokan bana muhtaç olan bi varlık vardı yanımda gözyaşlarımı tutamadım agladım ona dokunmak kokusunu duymak elini tutmak ve elimi tutması dünyadaki hiç birşeye degişilmez bir duygu dogumdan sonrada düzelemedim şu anda agarafobi hastasıyım aynı zamanda panik atak..bazen yattıgım yerden kalkamıyorum çok kötü oluyorum dogumdan sonra halen daha dışarı çıkmadım hergün evdeyim bu hastalıga hamileyken yakalandım.ama bu durumdayken bile o agladıgı znm yüregim sızlıyor elimden geleni yapıyorum yeterki o iyi olsun herşeyiyle ilgilenmeye çalışıyorum tabiki eksikliğim var mesela hala kızımı alıp dışarı çıkamadım parka gidemedim hastalandıgı znm dr yanında gidemedim hastalıgımdan dolayı sizin böle bi sorununuz yok sanırım dışarı çıkın parka gidin bu güzel ve dönüşü olmayan anları güzelce ve doya doya yaşayım sonra gercekten çok üzülürsünüz unutmayın onu siz dogurdunuz size ihtiyacı var siz annesiniz lütfen biran önce tedavinizi olun geç kalmadan biraz uzun oldu kusura bakmayım:

sahtehayat .!.:

Bir psikolojidir gidiyo ya bu kadar ki zor cocuk dogurmak o zaman yapmayın arkadasım kimisi demiş senin cocgunmu var anlamazsın falan... Nasıl anlamaz arkadasım burda yazanın bır annesi var oyle degılmı ılla cocuk dogurmak yetmıyor... Gün gelir insanın cocugu dusunce o annenin içi gider burda cogu kısı konu sahıbınede hak vermiş .. Bir kere şunu biyere yazın konu sahıbı kımseden destek falan almayacak burda aa olabılır logusalık psikolijisi falan diye yazamaya devam ettıgınız surece konu sahıbı hatasınıda anlamıyacak aa herkes yasıyor bunu dıyebılecek... Bu cocugunu sevgısız buyumesıne on ayak olcak ve sorumsuz hırcın bır cocuk olacak... Bugun cocugu avaz avaz bagıran bır anne sesız kalabılıyorsa o cocuk buyuyunce hıc katlanamıyacak... Magdem saglıklı dusunemıyorsun katlanamıyorsun evladına bır bakıcı tut burda yazmakla gecırdıgın zamanıda yavruna ayır sukret kı rabbım sana cocuk vermış....

Genişletmek için tıkla...

Canim yapma lütfen!!!depresyonda olan bir insana söyleyebilecegin en kötü sey-amaaan sende yakinma böyle- dir...

ne olacak sanki üzerine gidersek?
elimize ne gececek?biz normal hayata devam edecez ama belki bu kiza yardim etmedik diye o daha kötü bir hale girecek ve hersey daha kötü olacak...

tutu .!.:

çok üzülerek okudum benimde 9 aylık bir kızım var.benim hamileliğim çok sorunlu geçti hamileliğimin son 4 ayını hiç kımıldamadan yatarak geçirdim kesinlikle yerimden kalkamıyordum hergün aglayıp isyan ediyordum istemiyorum dogmasın dogdugu znm bakmıycam kim bakarsa baksın diyordum sezeryanla dogum yaptımuyandıgımda yanımdaydı küçüçük mis gibi kokan bana muhtaç olan bi varlık vardı yanımda gözyaşlarımı tutamadım agladım ona dokunmak kokusunu duymak elini tutmak ve elimi tutması dünyadaki hiç birşeye degişilmez bir duygu dogumdan sonrada düzelemedim şu anda agarafobi hastasıyım aynı zamanda panik atak..bazen yattıgım yerden kalkamıyorum çok kötü oluyorum dogumdan sonra halen daha dışarı çıkmadım hergün evdeyim bu hastalıga hamileyken yakalandım.ama bu durumdayken bile o agladıgı znm yüregim sızlıyor elimden geleni yapıyorum yeterki o iyi olsun herşeyiyle ilgilenmeye çalışıyorum tabiki eksikliğim var mesela hala kızımı alıp dışarı çıkamadım parka gidemedim hastalandıgı znm dr yanında gidemedim hastalıgımdan dolayı sizin böle bi sorununuz yok sanırım dışarı çıkın parka gidin bu güzel ve dönüşü olmayan anları güzelce ve doya doya yaşayım sonra gercekten çok üzülürsünüz unutmayın onu siz dogurdunuz size ihtiyacı var siz annesiniz lütfen biran önce tedavinizi olun geç kalmadan biraz uzun oldu kusura bakmayım:

Genişletmek için tıkla...

çok geçmiş olsun..en kısa zamanda eski sağlığınıza kavuşursunuz inşallah...

evlat büyütmek çok zahmetli sizin yememe problemlerinizi huzursuzluklarını,gece sık uyanmaları yaşamayan oktur herhalde herzaman sabır istiyor ve bolca emek böyle büyüyorlar benim oğlum 2 yaşında nerdeyse hiç yemedi iştahsız hep yemiyor inatla yapıyorum deniyorum usanmadan sıkılmadan yap dök oldu çoğu zman ama inatla yaptım yada fazla kasmadan 3-5 saat denemedim yine verdim en son ihtimal mama verdim lütfen sabır geçicek güsel günler gelicek elbet
ev işi yapamıyorum demişsin hep yaşamadık olur böyle dönemler geçi,cektir mutlaka
gece uyanıyor diyorsun zamanla uyanmaları da azalıcak seni anlamaya başlıycak annem diye sarılıcak boynuna,elinden tutup yürüycek bunların güselliğini tadabilmek için sabır lütfen
ev işini falan boşverin şimdi sizin tek işiniz oğlunuz alın oğlunuzu çıkın parka falan sizede ona iyi gelicektir açık havada iştahlarıda açılıyor gidin gezmelere bisüre kendinizi eve kapamayın değişik bişeyler yapın ikinizinde keyif alıcağı ve depresyhonda değilim die kesitrip atmayın bebek büyüten herkes bir dönem depresyona giriyor eğer imkanınız varsa mutlaka bir psikiyatr görünün

AlminaCinar .!.:

çok geçmiş olsun..en kısa zamanda eski sağlığınıza kavuşursunuz inşallah...

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim inşallah biran önce iyleşip kızımla en azından parka gidebilirimm.

ASIL bu kadar psikoloji denen seyden zerre kadar anlamayan tanimadigi bir insana umarsizca sirf aciklarini belli ettigi icin acik yureklilikle sorunlarini anlattigi icin saldiran uyelerde sorun var... Depresiflik ve asabiyet onlarda da var, bence vakit gecmeden sizde gidin doktora...Burda kizip asagilayinca annenin durumu iyiye gitmeyecek. Herkesin olaylardan etkilenisi farklidir, kimisi cabuk atlatir kimisi atlatamaz.Anne olmadanda nasil davranacagimizi kestiremeyiz. Lutfen artik biraz anlayisli olun kimbilir bu kadar elestirenlerin konu sahibinin ustune gidenlerinde elstrilecek neleri vardir onuda Allah bilir herked kendinden mesul olsun