Ya Sonra

Lave

NK
Kayıtlı Üye
19 Aralık 2015
330
407
18
Evleniyorum. Nisanlimda bende mezun olduktan sonra ben hemen is buldum o askerligini yapti geldi o da is buldu hersey gayet yolunda, tabiri caizse evlenmemize bir engel kalmadi diyebilirim. Zaten en buyuk hayalim yillardir bekledigim gun degilmiydi ne harika mutlu olmam gerek ve cok mutluydumda, evlilik tarihini belirleyip salonu tutana kadar. Birden bire ne oldu kafama saksida dusmedi ama nasil olduda o gunden sonra evlilige aslinda hiiiic hazir olmadigimi anladim bilmiyorum. 6 yillik iliski insanlar 6 haftada mutlu mesut evleniyor diyorum isiniz gucunuz yasiniz tamam daha ne diyorum ama gel icime anlat... hazir degilim evlilikten korkuyorum ne sacmaa, evlilikten korkuyorum diyenlere gulerdim onceleri simdi bende ayni durumdayim. Daha dugunume aylar var ama korkuyorum, mutsuz oluyorum, zaten ailemi birakip gitme psikolojisi, gelecek endisesi ve sevdigim adamla evlenmeme ragmen bunlari hissediyorum, simariklik mi ne bu acaba bende bilmiyorum. Ailesini sevmiyorum bu yuzden mi acaba diyorum ama ailesiyle yasamayacagiz ki diyorum ayri ikimiz yasayacagiz diyorum hersey cok zor geliyor gozume
Ve evlendim ya sonra? 3 ay 5 ay ne nasil ilerleyecek nisanlimin sozlerinden belli anliyorum bu konuyu acmiyorum ama anliyorum ki evlendigimizde cocuk istiyor beklemek istemiyor ama ben evlilige hazir hissetmiyorum ki anne nasil olurum, olurum olurum ama iyi anne olabilirmiyim
Ben oldum ben bittim, ozellikle benim gibi hisseden olduysa lutfen yorumlarinizi bekliyorum, ben beni ne bekliyor bilmiyorum sadece mutlu olmak istiyorum
 
Sorun değil. Bunlarin hepsi bir cok insanin hissettigi seyler.
Bende okadar istememe rahmen 7 yillik iliski sonrasi bin bir zorlukla evlilige adim attigimizda dugun zamani geldiğinde ayni senin gibi, ailemi birakip gitme ve yapabilirmiyim yapamazmim endisesi ile 30 yasimda bile hazir hissedemedim kendimi. Hazir hissedememekten ote korku vardi anlasirmiyiz anlasamazmiyiz. Ailesiyle nasil olur vs. Vs

Bunlar normal ve gecici duygular.
Yasin kac bilmiyorum ama...
 
Evleniyorum. Nisanlimda bende mezun olduktan sonra ben hemen is buldum o askerligini yapti geldi o da is buldu hersey gayet yolunda, tabiri caizse evlenmemize bir engel kalmadi diyebilirim. Zaten en buyuk hayalim yillardir bekledigim gun degilmiydi ne harika mutlu olmam gerek ve cok mutluydumda, evlilik tarihini belirleyip salonu tutana kadar. Birden bire ne oldu kafama saksida dusmedi ama nasil olduda o gunden sonra evlilige aslinda hiiiic hazir olmadigimi anladim bilmiyorum. 6 yillik iliski insanlar 6 haftada mutlu mesut evleniyor diyorum isiniz gucunuz yasiniz tamam daha ne diyorum ama gel icime anlat... hazir degilim evlilikten korkuyorum ne sacmaa, evlilikten korkuyorum diyenlere gulerdim onceleri simdi bende ayni durumdayim. Daha dugunume aylar var ama korkuyorum, mutsuz oluyorum, zaten ailemi birakip gitme psikolojisi, gelecek endisesi ve sevdigim adamla evlenmeme ragmen bunlari hissediyorum, simariklik mi ne bu acaba bende bilmiyorum. Ailesini sevmiyorum bu yuzden mi acaba diyorum ama ailesiyle yasamayacagiz ki diyorum ayri ikimiz yasayacagiz diyorum hersey cok zor geliyor gozume
Ve evlendim ya sonra? 3 ay 5 ay ne nasil ilerleyecek nisanlimin sozlerinden belli anliyorum bu konuyu acmiyorum ama anliyorum ki evlendigimizde cocuk istiyor beklemek istemiyor ama ben evlilige hazir hissetmiyorum ki anne nasil olurum, olurum olurum ama iyi anne olabilirmiyim
Ben oldum ben bittim, ozellikle benim gibi hisseden olduysa lutfen yorumlarinizi bekliyorum, ben beni ne bekliyor bilmiyorum sadece mutlu olmak istiyorum

Evlilik yaklaşınca, işler ciddiye binince her kadının aklından geçen düşünceler, hissettiği endişeler bunlar. Panik yapma korkacak bişey yok, düğün bitip balayına gidince geçiyor hepsi.

Çocuk meselesi büyük bir sorun ama. Kesinlikle evlilik öncesi oturup konuşmanız gereken bişey. Hazır olmadan, evliliğiniz oturmadan düşünmeyin. Evliliğin ilk yılı zaten zordur, alışma sürecidir buna bir de hamilelik ve çocuk stresi eklemeyin. Yıpranırsınız.
 
Birde evlendiginizin ilk aylari endiselenme. Inan telefonla gorusmek arada bir bulusp gezmekten cok farkli ayni evde yasamak.
Birbirnizin huyunu ancak ozaman daha iyi ogreniyorsunuz
Beni. Guzel bir evliligim var ama 7 yil gorusmemize ragmen tam olarak birbirimizin kirildigi hosuna gidip gitmedigi seyleri bilmiyormussuz. Evliliğin bir kac ayi birbirini taniyana kadar istem dışı birbirini kirabiliyor insan. Küse barışa, kirila döküle birbirnin huyunu ancak ogreniyorsun ama zamanla oturuyor. Ilk gunler endiselenmistim. Hep boylemi gidecek, heo uzulecek kirilacakmiyim diye... sende oyle dusunursen korkma. Gecici bir durum. Birbirini taniyinca birbirine gore konusuyorsun. Artik birbirinin hassas noktalarini bilmis oluyor ve oraya dokanmiyorsun.

Korkma evlilik guzel birsey eger karsindaki "INSAN" ise...

Bir kac ay sabredeceksin. Belki boyle bile olmaz.
 
Sorun değil. Bunlarin hepsi bir cok insanin hissettigi seyler.
Bende okadar istememe rahmen 7 yillik iliski sonrasi bin bir zorlukla evlilige adim attigimizda dugun zamani geldiğinde ayni senin gibi, ailemi birakip gitme ve yapabilirmiyim yapamazmim endisesi ile 30 yasimda bile hazir hissedemedim kendimi. Hazir hissedememekten ote korku vardi anlasirmiyiz anlasamazmiyiz. Ailesiyle nasil olur vs. Vs

Bunlar normal ve gecici duygular.
Yasin kac bilmiyorum ama...

peki anlasma anlasamama konusu ve aile iliskileri dugun oncesi hissettigin gibi mi oldu?
 
Birde evlendiginizin ilk aylari endiselenme. Inan telefonla gorusmek arada bir bulusp gezmekten cok farkli ayni evde yasamak.
Birbirnizin huyunu ancak ozaman daha iyi ogreniyorsunuz
Beni. Guzel bir evliligim var ama 7 yil gorusmemize ragmen tam olarak birbirimizin kirildigi hosuna gidip gitmedigi seyleri bilmiyormussuz. Evliliğin bir kac ayi birbirini taniyana kadar istem dışı birbirini kirabiliyor insan. Küse barışa, kirila döküle birbirnin huyunu ancak ogreniyorsun ama zamanla oturuyor. Ilk gunler endiselenmistim. Hep boylemi gidecek, heo uzulecek kirilacakmiyim diye... sende oyle dusunursen korkma. Gecici bir durum. Birbirini taniyinca birbirine gore konusuyorsun. Artik birbirinin hassas noktalarini bilmis oluyor ve oraya dokanmiyorsun.

Korkma evlilik guzel birsey eger karsindaki "INSAN" ise...

Bir kac ay sabredeceksin. Belki boyle bile olmaz.

tesekkur ederim :)
 
peki anlasma anlasamama konusu ve aile iliskileri dugun oncesi hissettigin gibi mi oldu?
Evet. Sen sormadan anlattim zaten. 2. Mesaji gonderdim.
Annesini pek hazetmem ama kotu birisi degil. Ben ve esim zateb kimseyi kendimize karistirtmiyoruz. Herseye beraber karar veriyoruz. Kimseye birsey demiyoruz haber vermiyoruz. Ama bu endiseyi yasadim rabi. Ozellille esim annesine cok duskun olmasi beni cok dusundurdu vazgecmeyi bile dusundum. Hatta ablamalr sen rahat buyudun annesiyle yapamazsin esinde cok duskun annesine demisti.
Ama esim arkamda okduktan sonra hic biti önemli degil. Kendimi koruyabiliyorum (esim arkamda olmasa cok ezilirdim)
Bu enduseleri cok yasadim vazgecmek bile istedim tabi ama korktuğum gibi cikmadi.

Aikesi beni sevecekmi? Isteyecrk mi? Bana birsey derlerse ben nasil cevap veririm (kendimi veremez zannediyordum) kendi performansıma kendim bile hayret ediyorum. Ya esim beni ezdirirse ailesie, ya kotu gunlerim olursa diye cok endiselendim. Cok dusundum. Ama hamd olsun korktugum gibi olmadı.
Hersey cok guzel yolunda annesinin her daim heryere bizimle gelmeyi istmesi disinda.
 
Buna farkındalık bilinci diyorlar.

Siz aman evleneceğim, sultanlar gibi düğünüm, evim, yepyeni eşyalarım olacak. Ooo gelsin takılardan ziyade tüm bunlardan sonraki süreci, aynı evin içinde iki farklı insanın yaşayacağını, bunların getireceği sorumluluk yükünü düşündüğünüz için bunu hissediyorsunuz.

Tıpkı ilk çocuk sahibi olacağınızı öğrenme sevincini atlattıktan sonra aman da eve bir bebek gelecek, ben onu oyuncak gibi seveceğim diye düşünmek yerine hayatınıza bir insanın katılacağını, birey olma yolundaki aşamaları ve sorunları düşünüp korkmak gibi.

Farkındasınız sadece. Bunun sevgiyle bir ilişkisi yok. Sevginizi sorgulamayın.

Eşim de nişanlınız gibiydi evlilik konusunda. Bizim birlikte yaşadığımız bir süreç de oldu. Buna rağmen o imzayı atacak olmak, hayatların tamamiyle birleşecek olması beni çok germişti. Acaip bir şekilde görünmez bir dayatma hissediyordum üzerimde. Kaç, kaç, kaç diye bağırıyordu içimde bir şey. :KK70:

Sanki sahip olduğum tüm o özgürlükler, sorumluluklar ile yer değiştirecekti. Halbuki eşimle de gayet özgürce takılabiliyorduk. Haydi x şehire gidelim hop diye hiç planda yokken atraksiyon yaratabilen insanlardık ama yine de o imzanın bunları elimden alacağı bir simülasyonun içinde olduğumu düşünüyordum. Nitekim korktuğum olmadı.

Inanın bana evlendiğiniz anda bütün bunlar uçup gidiyor aklınızdan. Bir şekilde süreç tüm doğallığı ile işliyor. Göreceksiniz yakın zamanda zaten.

Mutluluklar dilerim şimdiden.
 
Böyle düşünen, bir tek ben varım zannederdim. Konu sahibi, benim de düğünüme bir ay kaldı. Ve sizin düşüncelerinizden daha fazla olumsuz şeyler düşünüyorum desem yeri. Oysa dört sene boyunca beklediğim adamla evleneceğim. Ama kötü düşünceleri kafamdan atamıyorum.
 
Cnm bence profesyonel bir destek ve fikir al psikologa gorunmen vede konusmanda fayda var
 
cnm zamanla alıstır kendini.. bana da suan evlılık cok uzak gelıyor 30 yasında olmama ragmen benı bıle korkutuyor. ama sevdigin ınsan sonucta oyle dusun
 
Ben evlenmiyorum ancak yine de böyle hissettiğim zamanlar çok oluyor. 3 yıllık bir ilişkim var ama düğün, aile, evlilik diyince tüylerim diken diken oluyor kaçacak delik arıyorum.

Bildiğiniz korkudan istemiyorum ben evlenmek falan. Eskiden ben de evliliğe daha normal yaklaşırdım ama evlenince hayatımın tamamen değişecek olması çok tuhaf geliyor bir de çocuk meselesi de sizi tedirgin ediyor olabilir bence çünkü bana da öyle oluyor

Sanırım benim de yardım almam lazım bu konuda=(
 
Back
X