Yabancı anneler çok daha rahat bana göre..Tatile gidiyorsun 1,5 yaşında bebeği gözleriyle idare edebiliyorlar,çocuk düşüyor kalkıyor,sonra bir daha düşüyor.İnanır mısınız o çocuk norveç gibi bir yerde karlarda debeleniyordu biz olsak hemen alır lahana gibi giydirip eve sobanın yanına koyardık.Bir başka dikkatimi çeken şey ise çocuklara daha minicik yaşlarda bireysel alan ve sorumluluk kavramlarını öğretiyorlar..Mesela burada bakıyorum,4 yaşında bir çocuk,yemekteyiz bir arkadaşımın çocuğu kendisi..Çocuk yemeğe uzanacak,dur yeme,dur kızım ben yedireyim üstüne dökeceksin diye giriyor araya sürekli,patates yer misin diye soruyorum,hemen atlıyor yok ablası o yemez o köfte yer...Çocuk kendi ne kıyafet giyeceğini bile seçemiyor,annesi kızım onla o olurmu bak bu cicilerini giy diyor.Yine bu yaşlarda başka bir arkadaşımın çocuğu sürekli kucakta annesiyle tek vücut yaşıyor,çocuk oyuncakları dağıtıyor annesi topluyor.Gün boyu elinden yemekle çocuğun peşinde...Avrupa'da ise bu hanimiş hanimiş aç bakayım ağzını evresi taş çatlasa 2 yaşına kadar sürer,sonra bir iki kez sorulur yiyecek misin diye,hayır diyorsa çocuk yemek kaldırılır o isteyene kadar sorulmaz.Yemek yendiği zaman çocuk kendi yer,tabağını mutfağa götürür.Oyuncaklarını toplayana kadar oda öyle çöplük halini alır vsvs..
Benim gördüğüm örneklerde avrupalı çocuk hep sorumluluk sahibi,havaalanında görmüşsünüzdür belki bir damlacık çocuk,sırtında bir çanta,badi badi yürüyor anne-babanın önünden.O çantayı taşıma,kaybetmeme görevi ona verilmiş...
Avrupadaki çocuklar mızmızlamıyor mu,ağlamıyor mu,şımarmıyor mu,tabiki de onlarda yaşıyor bu süreçleri ama sanırım avrupalı ebeveynler şımartmadan çözüm bulma konusunda bizden daha iyiler..Böyle yetişen çocuklar 18inden itibaren ayrı evde yaşayabilecek kapasiteye erişiyorlar
Tabiki avrupalılar da çocuklarını seviyor ama çocuklarının sahibi olmadıkları,onların da ayrı bir birey oldukları düşüncesi hakim genelde..