- 26 Ağustos 2015
- 320
- 58
- 28
- Konu Sahibi Kahveli_okur
- #1
Arkadaşlar bir günde güzel konu acsam zaten sasarim..
İş iş diye kendimi yirtiyordum belki hatırlarsınız marketlere bile başvurdum sanayiye gittim başvurdum.
Aslında 87 puanla 1 buçuk senedir atama bekleyen bir hemsireyim.
Allah nasip etti bir huzurevinde hemşire olarak iş buldum çalışma saatleri 24 24 yani 24 saat calsiiuorsun 24 saat izinlisim neyse eyvallah dedim 6 aydır calisiyorum.
1700 alıyorum, çok iyi bir calisanim. Kendimde farkındayım onlarda farkındalar ve gitmemem için bana böyle zam yaptılar yani maaş maaş değil biliyorum ama 1500 du 1700 oldu neyse.
Çalışanları seviyorum hiçbir problem yok hepsi iyi hos.
Yalnız patron huzurevinde yaşıyor.. ahlaki açıdan bir sıkıntım yok ama aile gibiler personeller ile..
Birbirlerine çok guveniyorlar ve patron personellerinin çıkıp gitmeyecegine adı gibi emin.. benimde orada kalıcı aileden biri olmamı istiyor.
Atama bekledigimi tabiki söylemedim.
Burada çalışan bir personel vardı hemşire her işi ona yikmislar oraya alınan çöp posetinden tutunda ilaçlardan ailelerden hasta hastaneye gitse o hemşire gidiyor sürekli orda kalıyor idareden sorumlu bilgisayardan sorumlu.
Bu hemşire bizi yerine buldu (benle beraber bir kız daha girmişti ikimizde kaldık ) baktı biz gitmiyoruz fırsat bu fırsat dedi ve istifa etti. Tüm işler bana kaldı 1 hafta da bana her şeyi öğretmeye çalışıyor ve her şeyden sorumlu oldum her an arayabilirler çağırabilirler, bir de utanmadan her şeyi öğren sonra tek tek soracağım diyorlar ben bu iş yerinden çıksam gitsem burayı kim idare edecek kimse yok benden başka ? Yani gerçekten bu yasadigim hayat nasıl hayat hiç mi yüzü gülmez bir insanın
İş iş diye kendimi yirtiyordum belki hatırlarsınız marketlere bile başvurdum sanayiye gittim başvurdum.
Aslında 87 puanla 1 buçuk senedir atama bekleyen bir hemsireyim.
Allah nasip etti bir huzurevinde hemşire olarak iş buldum çalışma saatleri 24 24 yani 24 saat calsiiuorsun 24 saat izinlisim neyse eyvallah dedim 6 aydır calisiyorum.
1700 alıyorum, çok iyi bir calisanim. Kendimde farkındayım onlarda farkındalar ve gitmemem için bana böyle zam yaptılar yani maaş maaş değil biliyorum ama 1500 du 1700 oldu neyse.
Çalışanları seviyorum hiçbir problem yok hepsi iyi hos.
Yalnız patron huzurevinde yaşıyor.. ahlaki açıdan bir sıkıntım yok ama aile gibiler personeller ile..
Birbirlerine çok guveniyorlar ve patron personellerinin çıkıp gitmeyecegine adı gibi emin.. benimde orada kalıcı aileden biri olmamı istiyor.
Atama bekledigimi tabiki söylemedim.
Burada çalışan bir personel vardı hemşire her işi ona yikmislar oraya alınan çöp posetinden tutunda ilaçlardan ailelerden hasta hastaneye gitse o hemşire gidiyor sürekli orda kalıyor idareden sorumlu bilgisayardan sorumlu.
Bu hemşire bizi yerine buldu (benle beraber bir kız daha girmişti ikimizde kaldık ) baktı biz gitmiyoruz fırsat bu fırsat dedi ve istifa etti. Tüm işler bana kaldı 1 hafta da bana her şeyi öğretmeye çalışıyor ve her şeyden sorumlu oldum her an arayabilirler çağırabilirler, bir de utanmadan her şeyi öğren sonra tek tek soracağım diyorlar ben bu iş yerinden çıksam gitsem burayı kim idare edecek kimse yok benden başka ? Yani gerçekten bu yasadigim hayat nasıl hayat hiç mi yüzü gülmez bir insanın
