Çok üzülerek yazıyorum;
Belki yuh nasıl kabullenebiliyorsun diyorsunuz ama... çok düşündüm aile büyüklerimle çok istişare ettim.
Onun pişman olduğunu herkes gördü ve bir şans verdim.
Hala birlikteyim, affettim mi hayır.. 3 ay oldu neredeyse, daha dün gece yine kustum ona, gece uykusu kaçtı ağladı/ağladık.
Bir insan aklı selim olacak her zaman bunu derim, ben hala bu konu hakkında hakkımı helal etmiyorum ve üzerinde o kadar büyük ahım var ki, işini kaybetti, dibe vurdu resmen. üzülüyor muyum hayır!
Psikologa gidiyorum, madem yanındasın affet, iyi bir eş olmaya kendi eksiklerini gidermeye çalış diyor. Bir çok aile danışmanında da bunu duyuyorum, kendi eksiklerim var biliyorum ama hep onu affedemediğimden oluyor.
Şimdi ağzımın içine bakan bir eşim var, hep alttan alıyor, hiç sinirlenmiyor ama ne fayda ruhum karanlıkta sanki.
Arkamda olan bir babam, beni destekleyen bir ailem olsaydı eminim boşanırdım ama, babam eşimden beter, şuanki rahatlığımın yarısını boşanınca yaşayamam adım gibi eminim. Ailem yalnız yaşamama izin vermez, onlarla da yaşayınca bana hiç huzur vermezler.
Ben bunu nasıl atlatacağım
Allah size sabır versin ya...Kendi hayatınızı kuramaz mısınız? İlla ailenizle yada kocanızla mı olmak zorundasınız?Belki yuh nasıl kabullenebiliyorsun diyorsunuz ama... çok düşündüm aile büyüklerimle çok istişare ettim.
Onun pişman olduğunu herkes gördü ve bir şans verdim.
Hala birlikteyim, affettim mi hayır.. 3 ay oldu neredeyse, daha dün gece yine kustum ona, gece uykusu kaçtı ağladı/ağladık.
Bir insan aklı selim olacak her zaman bunu derim, ben hala bu konu hakkında hakkımı helal etmiyorum ve üzerinde o kadar büyük ahım var ki, işini kaybetti, dibe vurdu resmen. üzülüyor muyum hayır!
Psikologa gidiyorum, madem yanındasın affet, iyi bir eş olmaya kendi eksiklerini gidermeye çalış diyor. Bir çok aile danışmanında da bunu duyuyorum, kendi eksiklerim var biliyorum ama hep onu affedemediğimden oluyor.
Şimdi ağzımın içine bakan bir eşim var, hep alttan alıyor, hiç sinirlenmiyor ama ne fayda ruhum karanlıkta sanki.
Arkamda olan bir babam, beni destekleyen bir ailem olsaydı eminim boşanırdım ama, babam eşimden beter, şuanki rahatlığımın yarısını boşanınca yaşayamam adım gibi eminim. Ailem yalnız yaşamama izin vermez, onlarla da yaşayınca bana hiç huzur vermezler.
Ben bunu nasıl atlatacağım
... Aynı şeyleri tekrar yaşamamanız ümidiyle...bir yaşa gelmişsiniz. aileniz size karışamaz. böyle bir hakları yok.
