Yalnız anneler, tavsiyelerinizi bekliyorum

Q

Quadras

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Eylül 2025
6
1
1
37
Merhaba hanımlar,
Evet derdim bu, yalnız bir anne olmak.
12 senelik evliyim, 8 ve 1.5 yaşında iki çocuğum var.
İkinci çocuktan önce çalışıyordum. Doğum izninden sonra ayrıldım.
Ben resmen kendimi bekar ve yalnız bir anne gibi hissediyorum. Eşim çok uzun saatler çalışıyor, bazen hafta sonları bile. Zaman zaman şehir dışına da çıkması gerekiyor. Annem uzakta oturuyor. Kardeşlerim çalışıyor. Çocuktan önce aktif görüştüğüm arkadaşlarım, işten ayrılınca ve çocuk olunca birer birer uzaklaştılar.
İnanın boğulacak gibi oluyorum. Eşime de bir şey diyemiyorum çünkü keyfi bir durum değil, ama bir yetişkinle vakit geçirmeyi, günde bir saat bile olsa çocuksuz bir şey yapabilmeyi çok özledim.
Bu arada ufaklık inanılmaz hareketli döneminde, kesinlikle bir saniye durmuyor. Büyüğünün de okul telaşesi başladı, ufak kıskançlıkları da oluyor, sürekli ilgi talep ediyor. Ben dağıldım, kendine ayıtabildiğim bir zaman yok resmen.
Yalnız anneler nasıl delirmeden bu süreci atlattınız?
 
Benim de eşim yoğun çaalışıyor
Ailem uzakta
3.5 ay önce doğum yaptım ama arkadaşlarımdan kopmadım.
5.5 yasınsa bir oğlum daha var.. bugün mesala sabah kalktım oğlumun kahvaltısını yaptırdım evi topladım
1 de kreşe bıraktım yanımda bebeğim de oluyor
Sonra bebişle birlikte kafeye geçtim 2 arkadaşımla buluştum.
Saat 5 e kadar oturdum 5 te oğlumu kreşten aldım eve geldim
Ikisinin de ihtiyaçlarını giderdim 8 de yatırdım
Başka bir arkadaşımı kahve içmeye çağırdım birazdan gelir
O gidince de yatarım (yemeğim yokaa yemegimi aksamdan yapıyorum)
Rutine girmis durumdayım böylece kendime de vakit ayırabiliyorum

Çocuklara uygun kafeler oluyor oralara gidip çocuk oynarken bir kahve icebilirsiniz
1 saat bile gitseniz size çok iyi gelir
 
Kocam 7 sene nöbetli bir işte çalıştı. Oğlum 6 aylıktan 7,5 yaşına gelene kadar yani. Benim de pek desteğim yoktu. Gündüzleri mutlaka yürüyüş bile olsa çıkardım. Arkadaşlarımla kahve içmeye mutlaka gittim yada çağırdım. Uyumayıp ağlayacaksa da en azından dışarda olurum derdim.
Ve eşimin izin günlerinde mutlaka kendim yalnız çıkardım. Çocuksuz yarım saat bile insana huzur veriyor.
Sizin büyük çocuk artık kolaylaşmış. Eşiniz evdeyken akşamları çıkmaya çalışın mutlaka
 
3 çocukla ben de bu durumdayım. Benim de eşim çok yoğun çalışıyor ama kendi uykusundan feragat edip bana 1-2 saat de olsa o fırsatı veriyor.
İsteyen insan yapar diye düşünüyorum.
 
Teşekkür ederim yorumunuz için. Arkadaşlarımın çoğu çocuklu ama çocukları büyük. Bir iki kere birlikte bir şeyler yapmaya çalıştık, bebekken sorun olmuyordu, ama şimdi o kadar hareketli ki ne bebek arabasında duruyor, ne parkta bahçede duruyor. Deli gibi koşuyor zıplıyor, ben peşinde. Güya arkadaşlarımla buluşuyorum ama gün sonunda çocuğun peşine koşmaktan iki kelime konuşamamış oluyoruz. Böyle olunca planlarına beni dahil etmemeye başladılar, bu durum beni çok üzüyor.
Uykusu da düzensiz biraz ufaklığın, bu da tabi vakitsizlik yaratıyor.
Anne oyun grupları belki olabilir diye düşündüm, en azından başka bebekli annelerle tanışma şansım olur.
 
Gündüz ben de parka markete yürüyüşe VS çıkıyorum çocuklarla, ama yalnız kalabileceğim bir vakit olmuyor ve de sosyal ortamım kalmadı. Biliyorum bu geçici bir süreç ama, o kadar yalnız hissediyorum ki sonsuza kadar sürecek gibi geliyor.
Eşimin son bir aydır evde olduğu tek bir pazar oldu. Onda da yine bşr iki saat evden çalıştı. Bu aralar çok yoğun durumda, ondan da destek isteyemiyorum bu yoğunluğunda.
 
Ne güzel ilkini büyütmüşsünüz. Böyle olacağı belli değil miydi ikinci çocuğunuzu planlarken?
 
Bebekken gerçekten sorunu olmuyor ama 2 yaş sonrası gidip buluşsanda hiç oturamiyorsun. Bende arkadaşlarla buluşmaya çalışıyorum ama zevk almiyorm çünkü ben cocuk peşinde oturuyorum..mesela parkta kahvaltı yapalım diyorlar ben çocuğu parkta oynatiyorum. Hic gitmek istemiyorum ama gitmezsemde icime kapamanacam
 
Lupetta .!.:
Ne güzel ilkini büyütmüşsünüz. Böyle olacağı belli değil miydi ikinci çocuğunuzu planlarken?
Genişletmek için tıkla...
Hayır başlarda böyle değildi, eşim kendi işini yapıyor, son altı aya kadar haftada bir iki kez dışında çok geç geldiği olmuyordu. Bu derece yoğun değildi. Büyük bir proje işi aldılar. Diğer işlerle birleşince gecesi gündüzü kalmadı.
 
Ah kesinlikle bu ben, ne oturduğumdan bir şey anlıyorum, ne konuştuğumdan.
 
5 kedi 5 kuş 1 yaşında bebek ve kocama bakıyorum. Ama kendime bakamıyorum. Hayvan olduğu için sürekli temizlik ve yemek yapıyorum. Sürekli paspal dolaşıyorum eski halimden eser yok. Dediğiniz gibi olduğu için benim de arkadaşlarım uzaklaştı. Ancak haftasonu markete pazara gidebiliyorum. Kocam da sürekli ya işte ya düğünde ya cenazede hasta ziyaretinde akrabalarının merasimleri bitmiyor. Ben de sizin gibiyim. Ama kabullenmek gerekiyor sanırım. Birkaç sene daha hayat böyle geçecek. Dayanmaya çalışıyorum.
 
Sizin durumunuz benden de zor, evcil hayvanlar da çocuk gibi ilgi bakım istiyor.
Doğru söylüyorsunuz bu günler geçecek elbet.kendimi motive etmeye çalışsam da kendime ait küçücük bir zamanın olmaması zaman zaman çok bunaltıyor, sıkışmış gibi hissediyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

O
annemin ilişkisi
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
3K
Led_BiR_Vele_DisTiri
  • Kilitli
Kendime yediremiyorum artık neden böyleler (eşimin ailesi)
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
mlzdmr
O
  • Kilitli
Merhaba, yorumlarınızı bekliyorum🙏
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
2K
bafelis
B
Z
  • Kilitli
Evimde büyü olduğundan şüpheleniyorum
Yorumlar
3
Görüntüleme
17K
Mune
  • Kilitli
eş ailesiyle başım belada
4 5 6
Yorumlar
114
Görüntüleme
13K
Dahliadivin
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…