Yalnız çocuk büyüten anneler..

Biliyorum sitede bu durumda olan çok anne var. Bu konuda fikir ve tecrübelerini ihtiyacım olduğu için açtım konuyu. Aslında bir şekilde götürüyorum alıştım bu duruma. Ama bazen enerjimin tükendiği zamanlar oluyor. Yorgunluk, uykusuzluk, düşük mod vs. Bekarken bu durumlarda uyur dinlenirdim veya kendime iyi gelecek bir şeyler yapardım ve geçerdi bir şekilde. Ama şimdi kendimi düşünecek halim kalmıyor. Vaktim oluyor aslında. Bir kaç gün enerjiyle yapıyorsam bütün işlerimi sonrasında bir pürüz çıkınca toparlanamıyorum sanki. Oğlum aşırı hareketli bir çocuk. Beden yorgunluğu değil de kafa yorgunluğu beni en çok yıpratan. Her an onu izlemek her an bir şey olmasın diye kollamak vs derken gün bitiyor. Günün sonunda yapmam gereken şeyleri yapmadığımda modum dahada aşağı düşüyor. Eşim anlayışlı. İşten gelir evi toplar. Yemek olmadığında sorun etmez ne bulsa yer. Oğlum kreşe başladığında işe başlamayı düşünüyorum. Dışarıda olmak bana iyi gelecek diye düşünüyorum. Bilmiyorum yanılıyormuyum. Dahada mı stres yükü binecek yoksa omuzlarıma. Sizler neler yapıyorsunuz nasıl düzenliyorsunuz hayatınızı. Bu günlerde birisinin gelip ver oğluna birazda ben bakıyım sen uyu dinlen gez dolaş demesine öyle ihtiyaç duydum ki. Ama yok öyle birisi :) Bu arada oğlum 2 yaşını yeni geçti. Yorum ve öneriler için şimdiden teşekkürler.

Başlığa bakınca eşiniz yok sandım ama eşiniz varmış.

Eşinizin evi toplaması vs. güzel ama çocuğu bazen ona bırakıp dinlenmeniz gerekiyor.

Abim haftanın 6-7 günü çalışır geç saatlere kadar ona rağmen çocuğu alır bazen bize getirir bazen de gezdirir ki yengem kendine vakit ayırsın biraz kafa dinlesin. Ayrıca yengem spora, alışverişe vs. gideceği zaman da 2 yaşında olan yeğenimi anneme bırakır 1-2 saatliğine ki yengem ev hanımı.

Her annenin deşarj olmaya ihtiyacı var çocuk bakmak gerçekten çok zor.

Çocuğunu gerçekten yalnız büyüten annelere haksızlık yapıyorsunuz bu başlıkla bence

Başlığı görünce baba yok sandım ki baba da az çok en azından ev işi falan yapıyormuş. Bi şekilde büyyecek yapacak bir şey yok. Eşinizden daha çok yardım isteyin madem yapıyormuş.

Bence de gayet eş ile büyütüyorsunuz. Çoğu anne bu yükü tek başına omuzluyor. Bu tarafından motive olun ve geçeceğini bilin.

Özellikle anneniz falan yanında olmayınca çocuk büyütmek zor oluyor.

Çocuk zaten anne babanın tek başlarına büyüttüğü bir şey değil midir? Ben mi yanlış biliyorum. Bekar anne sandım o da değilmiş.

gidelimkaptan .!.:

Başlığa bakınca eşiniz yok sandım ama eşiniz varmış.

Eşinizin evi toplaması vs. güzel ama çocuğu bazen ona bırakıp dinlenmeniz gerekiyor.

Abim haftanın 6-7 günü çalışır geç saatlere kadar ona rağmen çocuğu alır bazen bize getirir bazen de gezdirir ki yengem kendine vakit ayırsın biraz kafa dinlesin. Ayrıca yengem spora, alışverişe vs. gideceği zaman da 2 yaşında olan yeğenimi anneme bırakır 1-2 saatliğine ki yengem ev hanımı.

Her annenin deşarj olmaya ihtiyacı var çocuk bakmak gerçekten çok zor.

Genişletmek için tıkla...

Çocuğu eşimden başka bırakacak kimsem yok. Yaşadığımız şehirde de yalnızız. Şimdiye kadar önemli bir durum harici hiç bırakmadım eşime. Sadece ilk defa geçen hafta eşim çocuğu ilk kez yalnız aprka götürdü. Aslında güzel fikir hafta sonu eşime bırakıp spora başlayabilirim. Kendime vakit ayırmak iyi gelir umarım. Teşekkürler yorum için.

karamelcikolata .!.:

Biliyorum sitede bu durumda olan çok anne var. Bu konuda fikir ve tecrübelerini ihtiyacım olduğu için açtım konuyu. Aslında bir şekilde götürüyorum alıştım bu duruma. Ama bazen enerjimin tükendiği zamanlar oluyor. Yorgunluk, uykusuzluk, düşük mod vs. Bekarken bu durumlarda uyur dinlenirdim veya kendime iyi gelecek bir şeyler yapardım ve geçerdi bir şekilde. Ama şimdi kendimi düşünecek halim kalmıyor. Vaktim oluyor aslında. Bir kaç gün enerjiyle yapıyorsam bütün işlerimi sonrasında bir pürüz çıkınca toparlanamıyorum sanki. Oğlum aşırı hareketli bir çocuk. Beden yorgunluğu değil de kafa yorgunluğu beni en çok yıpratan. Her an onu izlemek her an bir şey olmasın diye kollamak vs derken gün bitiyor. Günün sonunda yapmam gereken şeyleri yapmadığımda modum dahada aşağı düşüyor. Eşim anlayışlı. İşten gelir evi toplar. Yemek olmadığında sorun etmez ne bulsa yer. Oğlum kreşe başladığında işe başlamayı düşünüyorum. Dışarıda olmak bana iyi gelecek diye düşünüyorum. Bilmiyorum yanılıyormuyum. Dahada mı stres yükü binecek yoksa omuzlarıma. Sizler neler yapıyorsunuz nasıl düzenliyorsunuz hayatınızı. Bu günlerde birisinin gelip ver oğluna birazda ben bakıyım sen uyu dinlen gez dolaş demesine öyle ihtiyaç duydum ki. Ama yok öyle birisi :) Bu arada oğlum 2 yaşını yeni geçti. Yorum ve öneriler için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

İs yerinde mobbing vs onların stresi gelecek. Bir sene keyif yap hiç olmazsa. Sonraki sene çalışırsın. Çalışan bi anne olarak hep özenmişimdir çalışmayan annelere. Ne bi güne katılıp kısır yiyebildim, ne rahat rahat mağaza dolasabildim bu zamana kadar. Cunku Çocuğumu birakabilecegim bi eşimde yok. Bosandim.is , cocuk, ev , yemek , temizlik , dert , mahkeme vs geçiyor günlerim. Benim yerime hiç olmazsa keyif yap kardeşim.

Çocuğunu gerçekten “yalnız” büyüten anneler ne yapsın…

4 aylık bebeğimi maddi manevi gerçek anlamda tek başına büyütüyorum
Eşiniz çocukla ilgilenip ev işlerine de yardımcı oluyormuş daha ne ki çok zorlanıyorsanız yardımcı tutun yersiz bir sitem olmuş

Derdini küçümsemek gibi olmasın ama gerçekten yalnız değilsin. Ama eşinin çocuk konusunda biraz daha sorumluluk almaya ihtiyacı var sanırım.

Ara sıra eşine bırakarak kendine zaman yaratmalısın. Hem enerjini toplarsın, havan değişir ve daha iyi, daha sabırlı bir anne olursun. Sonuçta robot değilsin. Sevgiler.

karamelcikolata .!.:

Biliyorum sitede bu durumda olan çok anne var. Bu konuda fikir ve tecrübelerini ihtiyacım olduğu için açtım konuyu. Aslında bir şekilde götürüyorum alıştım bu duruma. Ama bazen enerjimin tükendiği zamanlar oluyor. Yorgunluk, uykusuzluk, düşük mod vs. Bekarken bu durumlarda uyur dinlenirdim veya kendime iyi gelecek bir şeyler yapardım ve geçerdi bir şekilde. Ama şimdi kendimi düşünecek halim kalmıyor. Vaktim oluyor aslında. Bir kaç gün enerjiyle yapıyorsam bütün işlerimi sonrasında bir pürüz çıkınca toparlanamıyorum sanki. Oğlum aşırı hareketli bir çocuk. Beden yorgunluğu değil de kafa yorgunluğu beni en çok yıpratan. Her an onu izlemek her an bir şey olmasın diye kollamak vs derken gün bitiyor. Günün sonunda yapmam gereken şeyleri yapmadığımda modum dahada aşağı düşüyor. Eşim anlayışlı. İşten gelir evi toplar. Yemek olmadığında sorun etmez ne bulsa yer. Oğlum kreşe başladığında işe başlamayı düşünüyorum. Dışarıda olmak bana iyi gelecek diye düşünüyorum. Bilmiyorum yanılıyormuyum. Dahada mı stres yükü binecek yoksa omuzlarıma. Sizler neler yapıyorsunuz nasıl düzenliyorsunuz hayatınızı. Bu günlerde birisinin gelip ver oğluna birazda ben bakıyım sen uyu dinlen gez dolaş demesine öyle ihtiyaç duydum ki. Ama yok öyle birisi :) Bu arada oğlum 2 yaşını yeni geçti. Yorum ve öneriler için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

karamelcikolata .!.:

Çocuğu eşimden başka bırakacak kimsem yok. Yaşadığımız şehirde de yalnızız. Şimdiye kadar önemli bir durum harici hiç bırakmadım eşime. Sadece ilk defa geçen hafta eşim çocuğu ilk kez yalnız aprka götürdü. Aslında güzel fikir hafta sonu eşime bırakıp spora başlayabilirim. Kendime vakit ayırmak iyi gelir umarım. Teşekkürler yorum için.

Genişletmek için tıkla...

Benim çocuğumun bebekliği pandemiye geldi, eşimle bi süre farklı evlerde yaşadık falan derken iki yaşa kadar ona hiç bırakıp bi yerlere gitme fırsatım olmamıştı.
Ama bu hata burada bence. Şimdiki aklım olsa çok daha fazla eşime bırakıp kendime vakit ayırırdım.

Çocuk büyütmek -tek veya çift- başlı başına zor bir şey değil mi?
Neden küçümsedik ki şimdi bu konuyu?

Yalnız değilsiniz evet çoğumuz sizin durumunuzu hatta daha zorlusunu yaşıyor, geçecek inşallah diyelim benim 2 ve 5 yaşında iki evladım var ve çalışıyorum, hayatı sorguladığım çok zaman oluyor ama sonra geçiyor yaa, hayat kısa anın tadını çıkarmaya çalışıyorum

KudrAlobar .!.:

Çocuk zaten anne babanın tek başlarına büyüttüğü bir şey değil midir? Ben mi yanlış biliyorum. Bekar anne sandım o da değilmiş.

Genişletmek için tıkla...

Hee yaaa.dertlenmeye diye girdik, kıskandık resmen

karamelcikolata .!.:

Biliyorum sitede bu durumda olan çok anne var. Bu konuda fikir ve tecrübelerini ihtiyacım olduğu için açtım konuyu. Aslında bir şekilde götürüyorum alıştım bu duruma. Ama bazen enerjimin tükendiği zamanlar oluyor. Yorgunluk, uykusuzluk, düşük mod vs. Bekarken bu durumlarda uyur dinlenirdim veya kendime iyi gelecek bir şeyler yapardım ve geçerdi bir şekilde. Ama şimdi kendimi düşünecek halim kalmıyor. Vaktim oluyor aslında. Bir kaç gün enerjiyle yapıyorsam bütün işlerimi sonrasında bir pürüz çıkınca toparlanamıyorum sanki. Oğlum aşırı hareketli bir çocuk. Beden yorgunluğu değil de kafa yorgunluğu beni en çok yıpratan. Her an onu izlemek her an bir şey olmasın diye kollamak vs derken gün bitiyor. Günün sonunda yapmam gereken şeyleri yapmadığımda modum dahada aşağı düşüyor. Eşim anlayışlı. İşten gelir evi toplar. Yemek olmadığında sorun etmez ne bulsa yer. Oğlum kreşe başladığında işe başlamayı düşünüyorum. Dışarıda olmak bana iyi gelecek diye düşünüyorum. Bilmiyorum yanılıyormuyum. Dahada mı stres yükü binecek yoksa omuzlarıma. Sizler neler yapıyorsunuz nasıl düzenliyorsunuz hayatınızı. Bu günlerde birisinin gelip ver oğluna birazda ben bakıyım sen uyu dinlen gez dolaş demesine öyle ihtiyaç duydum ki. Ama yok öyle birisi :) Bu arada oğlum 2 yaşını yeni geçti. Yorum ve öneriler için şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

2 yasinda kizim var.Ben çalışıyorum. Günler çok yoğun ve yorucu geçiyor ama çalışmasam da daha iyi bir psikolojide olmazdım. Evdeyken temizliği sürekli kafama takıyorum çünkü. Onun dışında kucuk cocugu olanlar benzer şeyleri yaşıyordur bence. Eşinizin çalışma saatleri uygunsa arada bakmasını isteyebilirsiniz. Siz de evden biraz uzaklaşırsıniz. Temizliğe yardımcı alma imkanınız varsa düşünün derim.

Dogumdan beri hickimse olmadi yanimda. 1 gun bile. 19 aylik olacak kizim. Alıştık gibi. Rutinlerimiz var doğrusu. Ama ev işleri beni mahvediyor. Hayattan tiksiniyorum bazen ev isi yüzünden. Bir de eşim cok iyi, o olmasa asla dayanamazdim heralde. Adam evin kapısından girince bana hayat enerjisi yükleniyor resmen

Yalnız çocuk büyütmüyorum,bir de kocam var büyüttüğüm

kahvetelvesi .!.:

Çocuk büyütmek -tek veya çift- başlı başına zor bir şey değil mi?
Neden küçümsedik ki şimdi bu konuyu?

Genişletmek için tıkla...

Tek büyütmenin zorluğuyla kıyaslanamaz elbet. Her şeyi geçtim, çocuğu ile ilgili babasından başka en çok kiminle dertleşebilir bir anne? Evli veya ayrı.

Olay zaten eşinizin ev toplaması yemek aramaması vs değil sizin kendinize ait “yalnız” geçirdiğiniz vaktin olmaması. Benim oğlumda 15 aylık ve bende gün içinde tekim oğlumla. Herşey omuzlarımda anlıyorum sizi. Ben pilatese yazıldım sabah grubuna. Eşimde işini ona göre ayarlayıp evde 1 saat oğluma bakıyor ben spora gidip geliyorum. O 1 saat bana öyle iyi geliyor ki anlatamam. Böyle bişey düşünebilirsiniz hem vücudunuz toparlanır,hem kafanız sonrasında ise aksayan işlerinizi düşünürsek ona da şöyle bi çözü yaratın: Maddi durumunuz elverişliyse 15te 1 temizliğe yardımcı çağırın dip köşe yapsın. Ve kalan günlerde günlük işlerinizi günlere bölün. Mesela bugün gardrobunu düzenleyin sadece,yarın mutfak dolaplarını silin gibi gibi. Çocuk uyuyunca iş yapmayın oturun kahvenizi için. O uyanıkken onunla iş alışverişi yapın hepsi çok taklitçi birlikte zaman geçirirsiniz. Sonra oyun saati yapıp onun gönlünü yapın bizim hergünümüz böyle geçiyor hem sosyalleşiyoruz birlikte onunla hem oyun oynuyoruz. Banyo temizliğini ben hep eşim gelince yapıyorum o temizlik ürünlerinin kokusunu almasın çocuğum diye. Onun dışında ev süpürmesini de birlikte yapıyoruz bayılıyor süpürgeye çünkü :) yemek yaparken eline kırılmaz kaplar tahta kaşıklar veriyorum onlarla oyalanıyor. Kendi bakımımı yapcağım zaman da onu beşiğine koyuyorum evde hiç dokunmadığı ona zarar vermeyecek bi obje veriyorum eline,sonra telefonda çocuk şarkısı açıp ekranı kapatıyorum hem ona ses oluyor hem ben duşumu alıp bakımımı yapabiliyorum. İnsan kendi bakımını ve evin bakımını halledince daha bi mutlu oluyor bence bunlarda nacizane bikaç örnek size.