• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yalnız yaşayanların tavsiyesine ihtiyacım var?

life25

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2021
388
148
53
Ben 26 yaşındayım ve evde yapayalnız yaşamaktan korkuyorum, sınavlara girdim ve ileride kendi alanımda atanma durumum olursa ya da şehir dışında uygun bir iş bulursam yalnız yaşayacağım, evlilik durumum da yok ailemde yalnızlar, başıma bir şey gelse kimi arayacağım diye korkuyorum, insan sohbet edecek insanda arıyor, bu durumun üstesinden nasıl geliyorsunuz bana tavsiye verebilir misiniz?
 
Ben 26 yaşındayım ve evde yapayalnız yaşamaktan korkuyorum, sınavlara girdim ve ileride kendi alanımda atanma durumum olursa ya da şehir dışında uygun bir iş bulursam yalnız yaşayacağım, evlilik durumum da yok ailemde yalnızlar, başıma bir şey gelse kimi arayacağım diye korkuyorum, insan sohbet edecek insanda arıyor, bu durumun üstesinden nasıl geliyorsunuz bana tavsiye verebilir misiniz?
Yani bende çok yalnız yaşadım. Ama evliyken eşim asker yılın 8-9 ayı yalnız kalırdım . Ama sadece sıkılıyordum.korku.olmuyodu . Herşeyi öğrenmiştim tesisat doğalgaz gaz tamir 🤭 hatta severim yalnızlığı. Bence güvenilir bir ev mahalle olduktan sonra sıkıntı yok
 
Ben önceden evde tek başıma bile durmaya korkardım. Önceden dediğimde küçükken falan. Sonra üniversitede eve çıktım önce ev arkadaşım vardı. 2 kişiydik. İlk zamanları evde tek kalmaktan deli gibi korkardım. Sonra kendi başıma çıktım eve. 20 ya da 21 yaşında falandım. Sonra okul bitti okuduğum şehirde kaldım,işe girdim çalıştım falan. O zamandan beri tek yaşıyorum yani.

Kendi başıma ev de taşıdım,evin elektriğini suyunuda açtırdım,ev sahibiylede uğraştım,beyaz eşyam bozuldu mesela tek başıma onu tamir ettirmeklede uğrşatım,işten gecenin bir yarısıda döndüm,hastada oldum falan filan daha bir çok şey.

Bunları yazıyorum çünkü çok basit görünen bu şeyler daha önce ailesinden hiç ayrı kalmamış biri için ilk etapta çok zormuş gibi gözüküyor,gözün korkuyor ama zamanla hepsine alışıyorsun. Hiç dert etme. İnsan yaşadıkça öğreniyor ve alışıyor her şeye.
 
Ben önceden evde tek başıma bile durmaya korkardım. Önceden dediğimde küçükken falan. Sonra üniversitede eve çıktım önce ev arkadaşım vardı. 2 kişiydik. İlk zamanları evde tek kalmaktan deli gibi korkardım. Sonra kendi başıma çıktım eve. 20 ya da 21 yaşında falandım. Sonra okul bitti okuduğum şehirde kaldım,işe girdim çalıştım falan. O zamandan beri tek yaşıyorum yani.

Kendi başıma ev de taşıdım,evin elektriğini suyunuda açtırdım,ev sahibiylede uğraştım,beyaz eşyam bozuldu mesela tek başıma onu tamir ettirmeklede uğrşatım,işten gecenin bir yarısıda döndüm,hastada oldum falan filan daha bir çok şey.

Bunları yazıyorum çünkü çok basit görünen bu şeyler daha önce ailesinden hiç ayrı kalmamış biri için ilk etapta çok zormuş gibi gözüküyor,gözün korkuyor ama zamanla hepsine alışıyorsun. Hiç dert etme. İnsan yaşadıkça öğreniyor ve alışıyor her şeye.
Yanınızda insan eksikliği hissettiniz mi peki bunu nasıl aştınız
 
Ben 26 yaşındayım ve evde yapayalnız yaşamaktan korkuyorum, sınavlara girdim ve ileride kendi alanımda atanma durumum olursa ya da şehir dışında uygun bir iş bulursam yalnız yaşayacağım, evlilik durumum da yok ailemde yalnızlar, başıma bir şey gelse kimi arayacağım diye korkuyorum, insan sohbet edecek insanda arıyor, bu durumun üstesinden nasıl geliyorsunuz bana tavsiye verebilir misiniz?
zaten atanınca ya da çalışmak için başka şehire gidince iş arkadaşlarınız olur,ev arkadaşı bulabilirsiniz sizin gibi yeni atananlar olur çok eğlenceli ve gğzel olur bence ben atanınca ailemde geldi benimle çok kötüydü hiçbi şey yapamadım gençliğim geçti gitti
 
Yanınızda insan eksikliği hissettiniz mi peki bunu nasıl aştınız
Ya ben biraz garip bir insanım ya. Bazen isterim ki yanımda birileri olsun bazen de isterim ki tek başıma kalayım,kimse olmasın :D

Küçüklüğümden beri kendime ait bir alanım olmasını sevmişimdir. Annem kedi gibisin evde varlığın,yokluğun bir derdi :) Geçerdim odama kendi başıma takılırdım. Özellikle işten dönünce evde kendi başıma takılmayı dizi izlemeyi,oyun oynamayı,kahve içmeyi falan çok severim. Kafam dinleniyor huzur buluyordum adeta :D

Tabiki arada sıkıldığım zamanlar oluyodu. E o zamanda arıyordum arkadaşlarımı dışarı çıkıyordum. Yalnız yaşamak aslında güzel bir şey sadece sorumluluğu biraz fazla. Ama iyiki de yapmışım.
 
Siz yalnız yaşamanın tadını bir alsanız evlenmek bile istemezsiniz :) Kendinize ait bir ev, kendinize ait bir düzen. Ses yok, kalabalık yok. Tamamen size özel bir alan. Bunun keyfi bambaşka. Açıkçası ben evlenip çoluk çocukla kalabalıklaşınca o sessizliği, o özgürlüğü çok aradım. Yalnız kalmaktan da korkmanıza gerek kalmaz. Güvenilir bir apartmandan bir daire tutarsınız. Arkadaşlarınız gelir, siz gidersiniz. Vakit bir şekilde geçer.
 
zaten atanınca ya da çalışmak için başka şehire gidince iş arkadaşlarınız olur,ev arkadaşı bulabilirsiniz sizin gibi yeni atananlar olur çok eğlenceli ve gğzel olur bence ben atanınca ailemde geldi benimle çok kötüydü hiçbi şey yapamadım gençliğim geçti gitti
Bende önümüzdeki aylarda atanacağım Allah nasip ederse ailem bizde seninle gelip yerleşelim diyorlar bu mesajınız beni korkuttu 😅
 
15 sene kadar yalnız yaşadım, gayet eğlenceliydi. Tercih edilen yalnızlık kadar güzel bir özgürlük hissi yok.
Sonra evlendim. Besbeter bir yalnızlığa düştüm. Hem de bu kez iki kişiydik.
Sevin yalnızlığı, gelip geçici. İnsan kendiyle olmaktan keyif alıyor. Aldığınız her karar, attığınız her adım kendi tercihiniz.
Muazzam bir öğretici oluyor o hayat.
Keyfini çıkarın derim sadece. Sosyal de olursunuz ayrıca. Hiçbir şey buna engel değil.
 
Bende önümüzdeki aylarda atanacağım Allah nasip ederse ailem bizde seninle gelip yerleşelim diyorlar bu mesajınız beni korkuttu 😅
ay yok ya gelmesinler 😂 yani benim ailem baskıcı ve geri kafalıydı benim tek gitme lüksüm olmadı sizinkiler değillerse belki çekilebilinir 😁
 
Ben tek çocuk olduğumdan herhalde bana ilaç gibi geliyor :) Tabi farklı bir şehre gittiğinde ister istemez korkuyorsun ama zamanla geçiyor keşke imkanlarımız kısıtlı olmasa da gideceğiniz şehirde sitede kalın derim. Birde kötü düşünmeyin hiç başıma bi şey gelir mi düşüncesini aklınızdan çıkarın o kötü enerjiyi çekmeyin. Ben iyi düşünürsem iyi bir gün geçiriyorum gerçekten. Zaten çevrede edinirseniz onlarda sıkılmayı ve korkmayı unutturuyor insana. Ben üniversiteye şehir dışına gittiğimde çok ağlamıştım Antalya'da gibi çok güzel bi yerdeyim manzara harika zengin ama mutsuz modunda ki şımarık çocuklar gibi ağlıyordum :D Çok kısa sürede zaten arkadaş çevrem oldu derken bu seferde ailemi aramayı unutur olmuştum o derece sevdim yaşadığım şehri, okulu, yalnızlığı :)
 
Siz yalnız yaşamanın tadını bir alsanız evlenmek bile istemezsiniz :) Kendinize ait bir ev, kendinize ait bir düzen. Ses yok, kalabalık yok. Tamamen size özel bir alan. Bunun keyfi bambaşka. Açıkçası ben evlenip çoluk çocukla kalabalıklaşınca o sessizliği, o özgürlüğü çok aradım. Yalnız kalmaktan da korkmanıza gerek kalmaz. Güvenilir bir apartmandan bir daire tutarsınız. Arkadaşlarınız gelir, siz gidersiniz. Vakit bir şekilde geçer.
Eğer maddi olarak zorlamıyorsa kesinlikle dünyanın en güzel şeyi. Özelliklede benim gibi kendi dünyasında yaşayan insanlar için bulunmaz nimet :)
 
ay yok ya gelmesinler 😂 yani benim ailem baskıcı ve geri kafalıydı benim tek gitme lüksüm olmadı sizinkiler değillerse belki çekilebilinir 😁
Bizimkilerde giriş çıkışa çok gezmeye laf eden tipler açıkçası. Tek yaşamak zor olur diye benimde işime gelir gibiydi ama bi taraftada hep soru işareti vardı aklımda. Tek kalmak veya bir arkadaşla kirayı paylaşmak daha mantıklı sanırım 😅
 
Bende önümüzdeki aylarda atanacağım Allah nasip ederse ailem bizde seninle gelip yerleşelim diyorlar bu mesajınız beni korkuttu 😅
Gelsinler ama yerleşmesinler bence. Tek başına hayatını idame ettirmeyi, sorunları çözmeyi tecrübe edersiniz. Özgüveniniz artar böylece. Farklı bir problemle karşılaştığınız zaman afallamak yerine çözümün nasıl olabileceğiyle ilgili fikirleriniz olur. Hangi sorun için hangi kuruma gidilir, hangi birim ilgilenir, dışarıda nasıl iş yaptırılır bilginiz olur. Kendi ayakları üzerinde durmak sadece para kazanmak değil bence. Bir de tavsiyem mümkünse ev arkadaşı edinmeyin. Masraflı olacaktır ama huzurlu olur.
 
Bizimkilerde giriş çıkışa çok gezmeye laf eden tipler açıkçası. Tek yaşamak zor olur diye benimde işime gelir gibiydi ama bi taraftada hep soru işareti vardı aklımda. Tek kalmak veya bir arkadaşla kirayı paylaşmak daha mantıklı sanırım 😅
ayy kesinlikle arkadaşlar 3 kız kalıyordu ohh negüzel geziyorlardı pijama partisi yapıyorlardı çok zevkli bence kafa dengi arkadaş bulduktan sonra
 
Ben 8 sene yalnız yaşadım. Evliyken de durum pek değişmedi. Eşim de ben de sık sık şehir dışına çıkmak zorundayız. Aylarca birbirimizden ayrı ve yalnız kalıyoruz. Koşturmaca içindeyken sıkılmaya vaktim olmuyor. Korkunun zerresi yok, kapı kilitleme ihtiyacı bile hissetmiyorum, ama tedbiri elden bırakmamak lazım. Evde yalnız olduğum zamanlar elbette sıkılıyorum. Bazen ses olsun diye tv açıyorum, spor yapıyorum, kitap okuyorum, film izliyorum, yürüyüşe çıkıyorum, ev işleriyle oyalanıyorum. El işlerini seviyorum, foto çekiyorum, ayrıca çekim için gezmiş oluyorum. Siz de kurslara gidebilirsiniz. Hayvan sahiplenmek bence çok iyi fikir. Kedi köpek sorumluluğu fazla, belki kuş besleyebilirsiniz. Ama onun da yalnız kalmamasına dikkat etmeniz lazım, o da bir canlı ve yalnız kalmak istemiyor. Ben uzun yıllar papağan besledim, çocuğum gibi seviyordum ve yalnızlık çekmiyordum. Tabi onlar zamanla çoğaldı, tepemden inmiyorlardı. Yani bişeylerle meşgul olmazsan zaman geçmez, sıkılırsın.
 
15 sene kadar yalnız yaşadım, gayet eğlenceliydi. Tercih edilen yalnızlık kadar güzel bir özgürlük hissi yok.
Sonra evlendim. Besbeter bir yalnızlığa düştüm. Hem de bu kez iki kişiydik.
Sevin yalnızlığı, gelip geçici. İnsan kendiyle olmaktan keyif alıyor. Aldığınız her karar, attığınız her adım kendi tercihiniz.
Muazzam bir öğretici oluyor o hayat.
Keyfini çıkarın derim sadece. Sosyal de olursunuz ayrıca. Hiçbir şey buna engel değil.
Sadece hasta düşsem ya da parasız kalsam ne yapacağım korkusu var
 
Sadece hasta düşsem ya da parasız kalsam ne yapacağım korkusu var
Hasta düşerseniz, hastaneye gidebilirsiniz toplu taşıma yahut taksi ile. Daha ağır durumlarda ambulansı ararsınız çok çok. Yahu benim annem 80 yaşında köyde yalnız yaşıyor ve KOAH hastası. Kriz gelince o bile okuma yazma bilmediği halde telefonla köye ambulans çağırabiliyor. Biraz cesaret lütfen. Parasızlık konusunda da, memur olup gidecekmişsiniz büyük ihtimalle. Yani garanti ve sabit bir geliriniz olacak zaten. İşsiz kalma kaygınız yok. Ben ki özel sektörde kaç kez işsiz kaldım, başardım. Siz de ayağınızı yorganınıza göre uzatıp, giderlerinizi kontrol altında tutacaksınız. Kolay oturacak bir düzen bence.
Tarih, cesaret edebilenleri yazıyor sadece.
Bence kendinize inanın. Çok güzel bir şey o hayat. Vallahi yerinizde olmak isterdim.
 
Back
X