Ben önceden evde tek başıma bile durmaya korkardım. Önceden dediğimde küçükken falan. Sonra üniversitede eve çıktım önce ev arkadaşım vardı. 2 kişiydik. İlk zamanları evde tek kalmaktan deli gibi korkardım. Sonra kendi başıma çıktım eve. 20 ya da 21 yaşında falandım. Sonra okul bitti okuduğum şehirde kaldım,işe girdim çalıştım falan. O zamandan beri tek yaşıyorum yani.
Kendi başıma ev de taşıdım,evin elektriğini suyunuda açtırdım,ev sahibiylede uğraştım,beyaz eşyam bozuldu mesela tek başıma onu tamir ettirmeklede uğrşatım,işten gecenin bir yarısıda döndüm,hastada oldum falan filan daha bir çok şey.
Bunları yazıyorum çünkü çok basit görünen bu şeyler daha önce ailesinden hiç ayrı kalmamış biri için ilk etapta çok zormuş gibi gözüküyor,gözün korkuyor ama zamanla hepsine alışıyorsun. Hiç dert etme. İnsan yaşadıkça öğreniyor ve alışıyor her şeye.