Icimi dökmeye ihtiyacim var . Esime kacip evlendim sebebi uzun hikaye. Simdi 1 bucuk yasinda cocugum var. O kadar yalniz hissediyorum ki sanki hic bir seye yaramiyormusum gibi .. arkadas yok cevre yok kayinvalim kayinbabamla hepberaber yasiyoruz onlar da iyi insanlar ama onlardan farkli kulturden oldugum beni yanlis anliyorlar cok sıkıldim bu durumdan . Dertlesek kimsem yok evde cocuguma bakiyorum disariya cikamiyorum. Sessiz bir insanim . Herkesle hemen kaynasamiyorum . Evde dört duvar arasinda cildirmak uzereyim. Esime kactigim icin herkesi herseyi biraktim . Boguluyorum bazen eski yasantimi ozluyorum . Eve cicek koysan gunese dogru egilir. Benim egilecek siginagim yok . Koca bir bosluk . Ulasacagim hic bir sey yok bir amacim yok . Hayattan bezmis depresif gibi dolaniyorum . Kv ve kb calisiyorlar esimde 8e kadar calisiyor aksamda esimin yuzunu goremiyor kv kb ya hurmet etcem diye . En son ne zaman askim dedim hatirlamiyorum. Daha 22 yasindayim 70 yasinda gibi hissediyorum herseyden elini etegini cekmis bir buyukanne gibi . Icinizi baymak istemezdim ama gercekten anlatacak kimsem yok . Bu durumla nasil barisik olacam simdi ben