Yalnızlığa alışıp insanlardan uzaklaşma eğilimim

Sumak .!.:

Ya kimse yalnızlığı seçmiyor, insan ilişkilerini bozmuyor, öyle depresifce etrafiyla kötü olarak icine kapanmıyor ki.. neyin ne getirisinden bahsediyorsunuz? Sevmedigi kalabalik ortamda olacagina kitap okumasi mi kotu sonuclar doguracak?

Genişletmek için tıkla...

ossllem .!.:

Yalnızlık tercihdir.2 yıldır evdeyim. Kedimle ,kitaplarımla ve sevdiğim bazı yayınlarla çok mutluyum.Ama çevremde benim için çok endişelenen ve halimin iyi olmadığını muhakkak destek almamı soyleyenler var.

Genişletmek için tıkla...

zambaklaracarken .!.:

Kahvemi yapıp kitabımı da elime aldım mı dünyada benden mutlusu yok gibi oluyor. İnsanların sohbeti beni açmıyor, uzun süredir böyleyim. Eee bunda sorun ne nasıl seviyorsan öyle yaşa diyebilirsiniz. Ama bu ailem ve çevrem tarafından çok eleştriliyor. Tek başıma yaptığım her etkinlik bana muazzam keyif veriyor. Bir arkadaşım depresyonda olabileceğimi söyledi. Bu kadar insanlarla görüşme isteğimin bitmesinin normal olmadığını söylüyor. Çok kafa dengi görürsem anca öyle arkadaş olmak geliyor içimden. Bu kadar yalnızlığı sevmenin illa ki kökenin de bir sorun mu var. Benim gibi hisseden var mı. Geçmişte bulunmak istemediğim yere zorla gitmem gerekiyor zannedip giderdim belki de onun hıncımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

cameronhowe .!.:

Bu ben yalnizligimi o kadaar seviyorum ki. Depresyon falan da degil bu. Ben bu hayattan keyif aliyorum gayet de yolunda hayatim ve ruh halim. Zoraki arkadasliklar oluyor biraz. Reddemedigim görüşüyorum ama kendi kabuguma cekilince benden iyisi yok. Haftaya bayram tatilinde memelekte gidicez mesela. 9 gun hem evimden uzak hem de surekli birileriyle olmak cehennem gibi geliyor bence cok normal Bosver keyfine bak takma kimseyi

Genişletmek için tıkla...

zambaklaracarken .!.:

Evet insanlarla karşılaşınca düşman gibi bakmıyoruz. Merhabamız gülümsememiz var. İletişim halinde olduklarımızda oluyor ama kendimizle başlayan serüvenimiz kendimize yolculuk ederek geçirildiğinde çok daha anlamlı oluyor sadece. Daha pozitif daha mutlu hissediyorum.

Tek farkım ben bekarım. Aynı beni anlatmışsınız. Herkes bir sorun olduğunu düşünüyor. Değişik değişik nasihatleri oluyor. Kimseyi somurtarak karşılamıyorum oysa ki. Ömründe kitap okumanın mutluluğunu bilmeyen beni tuhafsıyor.

Genişletmek için tıkla...

ossllem .!.:

Evet bende çocukta var. Ve yaşımda 40 üstü içimden gelmiyor ve geriye dönüp bakınca çok bomboş buluyorum.Dışarı ile iletişim kurmak istemiyorum. İşten çıkalı 2 yıl oldu.Hatta bu sabah eşim çıkarken artık yeter bir kursa falan git dedi.

Genişletmek için tıkla...

zambaklaracarken .!.:

Kahvemi yapıp kitabımı da elime aldım mı dünyada benden mutlusu yok gibi oluyor. İnsanların sohbeti beni açmıyor, uzun süredir böyleyim. Eee bunda sorun ne nasıl seviyorsan öyle yaşa diyebilirsiniz. Ama bu ailem ve çevrem tarafından çok eleştriliyor. Tek başıma yaptığım her etkinlik bana muazzam keyif veriyor. Bir arkadaşım depresyonda olabileceğimi söyledi. Bu kadar insanlarla görüşme isteğimin bitmesinin normal olmadığını söylüyor. Çok kafa dengi görürsem anca öyle arkadaş olmak geliyor içimden. Bu kadar yalnızlığı sevmenin illa ki kökenin de bir sorun mu var. Benim gibi hisseden var mı. Geçmişte bulunmak istemediğim yere zorla gitmem gerekiyor zannedip giderdim belki de onun hıncımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

zambaklaracarken .!.:

Kahvemi yapıp kitabımı da elime aldım mı dünyada benden mutlusu yok gibi oluyor. İnsanların sohbeti beni açmıyor, uzun süredir böyleyim. Eee bunda sorun ne nasıl seviyorsan öyle yaşa diyebilirsiniz. Ama bu ailem ve çevrem tarafından çok eleştriliyor. Tek başıma yaptığım her etkinlik bana muazzam keyif veriyor. Bir arkadaşım depresyonda olabileceğimi söyledi. Bu kadar insanlarla görüşme isteğimin bitmesinin normal olmadığını söylüyor. Çok kafa dengi görürsem anca öyle arkadaş olmak geliyor içimden. Bu kadar yalnızlığı sevmenin illa ki kökenin de bir sorun mu var. Benim gibi hisseden var mı. Geçmişte bulunmak istemediğim yere zorla gitmem gerekiyor zannedip giderdim belki de onun hıncımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

zambaklaracarken .!.:

Kahvemi yapıp kitabımı da elime aldım mı dünyada benden mutlusu yok gibi oluyor. İnsanların sohbeti beni açmıyor, uzun süredir böyleyim. Eee bunda sorun ne nasıl seviyorsan öyle yaşa diyebilirsiniz. Ama bu ailem ve çevrem tarafından çok eleştriliyor. Tek başıma yaptığım her etkinlik bana muazzam keyif veriyor. Bir arkadaşım depresyonda olabileceğimi söyledi. Bu kadar insanlarla görüşme isteğimin bitmesinin normal olmadığını söylüyor. Çok kafa dengi görürsem anca öyle arkadaş olmak geliyor içimden. Bu kadar yalnızlığı sevmenin illa ki kökenin de bir sorun mu var. Benim gibi hisseden var mı. Geçmişte bulunmak istemediğim yere zorla gitmem gerekiyor zannedip giderdim belki de onun hıncımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...