- 31 Ağustos 2015
- 905
- 911
- 103
merhaba güzel bayanlar... derdimi açmak birazcık sizlerden akıl almak için yazıyorum. ben 32 yaşında bekar, yalnız ailesiyle yaşayan (yanlış anlaşılmasın öyle içine kapanık birisi değilim. aksine fazla enerjik güler yüzlü bir insanım. terazi burcuyum yükselenim koç anlayın artık) bir kadınım. yaşadığım yere yaklaşık 1 yıl önce tayinle geldim. geldiğimde itiraf etmeliyim çok kötüydüm ancak burdaki arkadaşlar ve platonik sevdiğim adam beni buraya bağladı. başlarda beni hayata bağlayan içimi kıpır kıpır yapan platonik aşkım şu an beni çıkmazlara sürüklüyor. çapkın, küfürbaz, hödük birini seviyorum evet maalesef seviyorum. üstelik bu adamın tayini çıkıp gitti ve ben hala onu düşünüyorum. yakın arkadaşım nişanlanıyor oda benimle uzun zamandır görüşmüyor kendisini sevdiğine adadı. klasik sevgili yapınca ayrılan arkadaşlara döndük. anlayacağınız başladığım yere geri döndüm. yakın bir arkadaşım var ama yok. sevdiğim bir adam var ama sevdiğim yok. yaş 32 ve küçücük bir ilçede kendimi kapana kıstırılmış hissediyorum. bitmeyen enerjimi atacak bir şey bulamıyorum. hobi edineyim kafam dağılsın dedim o da yok. spora gidiyorum, arada geziyorum, bol bol kitap okuyorum ama hiç birisi yetmiyor. unutmam gerekenleri unutamıyorum ve çoğu zaman kendimi çokkkk yalnız hissediyorum. sevmeye sevilmeye o kadar açım ki bazen bu duruma da kızıyorum. neden bu kadar insan bağımlısıyım diye? evet evet ben tam bir sevgi ve ilgi arsızıyım ve insan bağımlısıyım. çokkk yalnızımmmm...
tam yeni birilerini tanıyorum arkadaş oluyor hop onun kısmetini açıyorum:) onlarda haklı sevgilileri varken benimle mi takılacaklar:)
