Depremden sonra beni annemlere bırakıp bir daha gelmeyen eşimden bahsetmiştim önceki konularımda. Üstelik bir kere de şiddet uygulamıştı bana. Boşanma protokolünü imzalaması için aylarca bekledim. Gün atıyordu her gün ''yarın imzalarım'' diyerek. En sonunda aldım elime boşanma protokolünü iş yerine gittim ve ''imzala yoksa gitmiyorum burdan'' dedim. O da imzalayıp yüzüme attı protokolü. Hemen duruşma günü alındı ve boşandık. Bacaklarım tir tir titreyerek girdim Adliyeye. Zaten var olan kalp hastalığım sebebiyle kalp çarpıntısından nefes alamadım duruşma boyunca. O çok öfkeli ve üzgün görünüyordu. Adliyeden çıktıktan sonra çok ağladım, gözlerim şişti ağlamaktan. Emeklerime yandım en çok. Yine de sanırım kendim için bir şey yapmış oldum ilk kez. Kendime bunu borçluydum. Kaybettiğim özsaygımı kazanmam gerekiyordu.
Öylesine içimi dökmek istedim size..
