- 2 Mart 2017
- 765
- 511
- 53
- 40
Ayyyynıı kayınvalidem gidince surat yaparfı gitmeyince ağlardı
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yalnızlık
- Konu Sahibi Lorentz
- Başlangıç Tarihi
- 10 Temmuz 2014
- 2.993
- 3.819
- 83
- 31
Benim annemde öyle malesef
- 2 Mart 2017
- 765
- 511
- 53
- 40
Yani benim eşim de görüşmüyor ama bence anne bi ihtiyaç mutlu değil benim eşim herşeyi olnasına rağmen bence görüşün kendiniz için arada bi olsun öpün koklayın
- 15 Ocak 2018
- 511
- 376
- 23
- 35
Ailene mesafe koyarsan esinde bi yerden sonra seni tek hisseder ki ailesini bilmiyorum bi kadinin arkasinda ne olursa olsun ailesinin varligi olmali bence dusum esinin ailesi oyle olsa bi yerden sonra ister istemez tahammul etmek zorunda kalacaksin ki kaldi bunlar oz ailen bence mesafe koymamalisinn
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.863
- 598
- 33
Olur. Sizi mutsuz eden insanların yanından uzaklaşmak sizi mutlu eder. Bu hep böyledir. Tamamen kopmak değil uzaklaşmaktan bahsediyorum tabi. Ancak birilerine sarmak yerine bir şeylere sarılsanız mesela. Yani dediğimi tam anlatamamış olabilirim ama kendi farkındalığınıza yönelik, içe dönebileceğiniz bir uğraş bulabilirsiniz. Yoga ya da meditasyon dersleri alabilirsiniz mesela boş vakitlerinizde. Ben mesela köpeğimle sabah koşusuna çıkıyorum, o kadar rahatlıyorum ki size anlatamam. Duş alıp işe gidiyorum sonrasında ama o kadar zinde, ferahlamış oluyorum ki. Siz de bu şekilde huzur yakalayabilirsiniz. Millete söylediğimde "Ay sabah sabah ne enerji bu ben kalkamam edemem" diyor ama bir kere yaptığınız an farkı göreceksiniz.
- 10 Temmuz 2014
- 2.993
- 3.819
- 83
- 31
Eksik kalsın diyorum
Böyle daha mutluyum
- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
çok haklisin astoria. Dediğini yapacağım
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.863
- 598
- 33
Kızlarına kalkıyor diyorsunuz üvey kardeşleriniz mi onlar? Acaba anneniz sizi doğururken çok mu zorlanmış bir bilginiz var mı? Zira denk geldiğim vakalar oldu öyle. Kadının doğumu o kadar zor geçmiş ki saatlerce sancı çekmiş, çok acı çekerek doğurmuş ve bu durum onda travma yaşattığı için bunun acısını çocuğundan çıkararak onu yok saymış. Sanki hayatında çektiği bütün acıların sorumlusunu o gibi görmüş bilinçdışında. Öyle bir anne oğula rastladım, beraber terapi alıyorlardı.
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.863
- 598
- 33
Siz biraz da rahatlayamadığınız için hamile kalamıyorsunuz. Vücut çok gergin, haliyle hamilelik de vücuda yüklenmek oluyor ve vücut kaldıramıyor. Ne zaman o gerginliği atarsanız hamile kalırsınız samimiyetle söylüyorum.
- 10 Temmuz 2014
- 2.993
- 3.819
- 83
- 31
Ben kardeşlerimlede çok sorun yaşadım
Zira annem ablamla beni hep ayırdı
Ablamlada çok sorunum oldu
Şuan aileye daşt biriyle dahi görüşmüyorum
Ama içten içe severim ölürüm ablama .
Nasıl söylesem , mesela genç kızım ya da çocuğum bir sohbet sırasında ben bunu hiç istemedim
Alın dedim almadılar
Dogumdan sonrada ısınamadım
Diyen biri .
Bir anne sırf kızıyla tartıştı diye keşke doğumda ölseydin der mi ?
Benim kızım kolik bir bebek
Rabbim bana onu sınav vermiş diyorum
Saçımı yolduğum zamanlarımı bilirim sinirden ama asla çocuğuma nefretle bakmadım
Kucağımda uyuya kaldığında iyi ki benim evladım diyorum
Yani ne kadar zor olyrsa olsun bu nefretinin sebebi olamaz
Sadece 2 yaşında evlatlık vetilmiş
Babası ve annesıyke ılgılı agır travmaları var yani aile yapısını bılmıyor nedır ne degıldır .
Ablamla bıxı hıc sevemedı
Ama kız kardeşime ve erkek kardeşime canını verir
Bilmiyorum bende yoruldum artık
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.863
- 598
- 33
Baya travma yaşamış olduğu belli evet. Tabi ki bunda sizin ve ablanızın bir suçu yok, bu davranışları bahane olamaz. Zaman da geri gelmiyor, size de travma yaşatmış duygusal olarak istismar edilmişsiniz. Siz destek alabilirsiniz belki. Umarım çocuğunuzla (çocuklarınızla) mutlu, huzurlu bir ömrünüz olur. Keşke hiçbir çocuğun kalbi kırılmasa.
- 10 Temmuz 2014
- 2.993
- 3.819
- 83
- 31
Ablamda aynı anneme benzedi malesef çocuklarına karşı
Ben hep bundan korktum kendimden ötürü ama kendi kendime telkin verdim hep
Sonuçta isteyerek çocuk sahibi oldum ve kızım benım canımın bir bölümü
Bir kere çocuk olacak ve hayatında annemin bana yaşattığı travmalar ve istenmiyorum gibi bir algı asla oluştırmak istemiyorum .
Bazı annelerde bu var benim annemde de olduğu gibi
Ben yapamadım çocuğumda yapmasın
Asla bunu istemiyorum
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.863
- 598
- 33
İşte her insanda farklı farklı kendini gösterebilir. Ablanız annenizi içselleştirmiş mesela, o kadar travma yaratmış ki kendini artık anneyle bir görmeye başlamış. Sizde de tersi olarak dışsallaştırma olmuş, "Asla öyle yapmam onun gibi olmam" diyerek anne modelini bilinçdışına itip, örnek aldığınız farklı bir model oluşturmuşsunuz. İkisi de travmanın yansımaları.
- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.116
- 748
Ben sizin bahsettiğiniz gibi iki yıl hiç görüşmedim ailemle bayram seyran dahil gitmedim telefon aramalarını da cevaplamadım,onları unuttum sandılar,unutmamıştım ama kanıksamıştım ve mutluydum da ki hala mutluyum,sonra bambaşka bi aile olarak geri döndüler inanılmaz korkuyolar onlardan yine vazgeçicem diye 55 60 yaşındaki iki insan farkındalık kazandı ya size da tavsiye ederim bu tarz bi yaklaşımı(bu arada ben akıllansınlar diye böyle bişe yapmadım cidden vazgectim ve yoksaydım onları,onlar düzelince affettim,sonucu bonus oldu)
- 1 Ağustos 2017
- 2.964
- 2.071
- 53
- 34
Benim annem babam ayrı ikisi de evli ikisiyle de görüşmüyorum annem düğünüme gelmedi.Babam da cici anne yüzünden kendi sorumsuzluğu yüzünden hep rahatımı bozmaya çalıştılar.Naz kapris,eşimin yanında hakaretler.Onlarla da 3 yıldır görüşmüyorum.Çok çok çok mutluyum.
Bozmamak için de samimiyet kurmuyorum tekrar.Bu sebeple ben de eşime sargınım o da bana aynı şekilde.
Çok rahatsızlık veriyorlarsa mesafe koyun tabiki
Bozmamak için de samimiyet kurmuyorum tekrar.Bu sebeple ben de eşime sargınım o da bana aynı şekilde.
Çok rahatsızlık veriyorlarsa mesafe koyun tabiki
- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
evet kadın doğum doktorum da aynısını söyledi. Ama halledeceğim inşallah rahatlayacağım.
Ben buna mecbur olanlardanım.
Mecbur bırakılanlardan.
Tabiri caizse mutsuz bir çocukluk geçirdim. Eksik, yarım, erken yaşta mücadele etmek zorunda kalan...Evlilik hazırlıkları esnasında ufak ufak çekilmeye başladım, zaten çalışıp iyi bir geliri olan birisiydim, onlara beni bağlayan yalnızca manevi açlık olabilirdi, onlar da bunu doyuracak insanlar değildi.
Evlendikten sonra kendimi çektim, ve şuan hiç bir şekilde görüşmüyorum. Önce bir kaç yalan, iftira vs. duydum tabii ki, ama zamanla onlarda kabullendiler. Şuan bakıyorum da, o zamanın mutsuz, huysuz ve geçimsiz kızı Vinka şuan çok dingin, sakin ve çok daha olgun...
Aile çok önemli bir kurum gerçekten, ama aileni kendin seçemiyorsun. Ailenin silinmemesinden yanayım, ama buna mecbur bırakan aileler de maalesef var. Elinizdeki sebep buysa, çok daha rahat olmanız olası. Bende öyle oldu çünkü. Annem benim her şeyimdi, istese bu yaşımda ben girerdim toprağa o yaşasın diye, o denli bağlı ve aşıktım. Ancak vefat ettikten sonra geriye kalanlar benim gözümde ve gönlümde bir anlam ifade etmiyordu. Ben bana ve anneme yaşatılanları hiç unutmadım, ki unutmayacağım da...
Yani velhasıl demem o ki, eşinize sarmazsınız. Kendinizi dinleyip bazı şeyleri net görmeye, anlamaya başladığınız zaman zaten beynen bile daha rahatlamış oluyorsunuz. Ama bu hususta olan hislerinizi içinizde saklayın, eşinizle dahi çok fazla paylaşmayın, sizin karar ve sorununuz olarak kalsın. Ve rafa kaldırın... Çok sevgi açı olmama rağmen eşime normalinden fazla/abartılı bir sarışım olmadı. Manen daha çok bağlandım, ancak bu rahatsızlık edici, ya da abartılı olacak bir durum değildi. Daha çok huzurlu ve geçimli olmam olumlu olarak yansıdı.
Hayırlısı olsun.
- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
ben yapi olarak coo duygusal biriyim. Sürekli beni sevsinler istiyorum. Gidince sarmaş dolaş oluyorum sürekli hediyeler alıyorum bana zaman ayirsinlar istiyorum. O yüzden benim için bu süreç çok zor geçecek. Eşime yapışmaya başladım şimdiden. Acilen bir spora yazılmam yeni arkadaşlar edinmem lazim. Dışarda da çok yabani biriyim aslında. Hiçkimseye ısınamıyorum arkadasliklarim çok mesafeli oluyor. Çok yalnız hissediyorum kendimi.bi anlasam kendi kendime yetmem gerektiğini çok daha huzurlu olacağım. Belki bebeğim olursa ihtiyacım olan sevgiyi ondan alır ona veririm. Bu sefer de cocuguma çok bağımlı bir anne olmaktan korkarım. Bilmiyorum ya Allah bu icimdeki boşluğu kapatmam için bana yok göstersin
- 11 Mart 2018
- 27
- 22
- 3
- 35
- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
maalesef öyle. Aman herkes yerinde mutlu olsun. Benim mutluluğum huzurum bana yetiyor kimseyi çekemem diyorum ve eşime sarılıp uyuyorum. Artik boyle mutluyum.
