Ben aynısını üni zamanı yaşamıştım
Birkaç istisna hariç, üniden sonra hiçbir arkadaşlığım, üniden önceki dostluklarım gibi olmadı
Üzülme, mesafeler engel değil ki...
Mühim olan sürekli yan yana olmak değil
Kötü zamanlarında, mutlu zamanlarında kalben yan yana olup paylaşabilmek
Hem bitişik apartmanlarda dahi yaşasanız, bir süre sonra hayat meşgalesi işte... Herkes kendi hayatıyla, işiyle gücüyle vs uğraşıyor
Yıpratma kendini boşuna.
Ailen sağlıklı ve yanındaysa
İyi yahut kötü günlerinde arayabileceğin “tek bir kişi” bile varsa yalnız değilsin