- Konu Sahibi dr.kelebek
- #1
Merhaba kızlar,
Kendimi çok kötü hissediyorum..2 yıl öncesine kadar neşeli cıvıl cıvıl biriydim..
Sonra eski erkek arkadaşımla tekrar barıştık ve o hayatımı ona göre yönlerdirmemi istedi.Uzak şehirlerde okuyoruz üniversite 2 deyim ben..Önce Facebook'umu kapattırdı.Sonra akşam dışarı çıkmamı yasakladı.Uçlarda yaşayan bi çiftiz,yani mutluysak çok mutlu kavgalıysak beni yıkacak derecede mutsuz oluyorum.Bu kavgalar hayatıma yansımaya başladı yüzü gülmeyen sürekli ağlayan sessiz içine kapanık sürekli düşünen bi insan oldum artık.Bunlar sadece benim hissettiğimde değil yakınlarım böyle söylüyor bana.Onlar çağırdıgında gidemez olmustum artık gitsem bile ya sevgilim sorun cıkarırsa diye tedirgin olarak kalmışım ki hissetmişler.artık telefonum çalmaz oldu.okula bile gitmeyen sürekli evde uyuyan biri oldum
okula gitmesem 3 gün kimse arayıp sormuyor
kendimi öyle yalnız hissediyorum ki.
en son konustum sevgilimle bu konuyu. iyi tamam istedigini yap dedi. hep onu suçlamıstım bugune kadar senn yüzünden diyerek ama şimdi istedigini yap diyince nerden başlayacagımı bilmiyorum. 2 yıl olmus artık nasıl dialog kurulur bilmiyorum en yakınımdaki kardeşim dedigim insan bile ben aramadan aramıyor. mesajlarına cevap vermiyorum bazen diye.bakıyorum facebook üzerinden insanlara öyle mutlular ki bisürü arkadasları var hepsi de en yakınları gibi sanki ben çok özeniyorum açıkçası..muhabbet kurma becerim yok artık yani oturuyorum nasılsın iyi misin gerisi gelmiyor
ne yapacagım asosyallikten çok sıkıldım yaşadıgım şehir küçük bi sosyal aktivitesi de yok lütfen yardım edin:sinifsinif:
(
Kendimi çok kötü hissediyorum..2 yıl öncesine kadar neşeli cıvıl cıvıl biriydim..
Sonra eski erkek arkadaşımla tekrar barıştık ve o hayatımı ona göre yönlerdirmemi istedi.Uzak şehirlerde okuyoruz üniversite 2 deyim ben..Önce Facebook'umu kapattırdı.Sonra akşam dışarı çıkmamı yasakladı.Uçlarda yaşayan bi çiftiz,yani mutluysak çok mutlu kavgalıysak beni yıkacak derecede mutsuz oluyorum.Bu kavgalar hayatıma yansımaya başladı yüzü gülmeyen sürekli ağlayan sessiz içine kapanık sürekli düşünen bi insan oldum artık.Bunlar sadece benim hissettiğimde değil yakınlarım böyle söylüyor bana.Onlar çağırdıgında gidemez olmustum artık gitsem bile ya sevgilim sorun cıkarırsa diye tedirgin olarak kalmışım ki hissetmişler.artık telefonum çalmaz oldu.okula bile gitmeyen sürekli evde uyuyan biri oldum


kendimi öyle yalnız hissediyorum ki.
en son konustum sevgilimle bu konuyu. iyi tamam istedigini yap dedi. hep onu suçlamıstım bugune kadar senn yüzünden diyerek ama şimdi istedigini yap diyince nerden başlayacagımı bilmiyorum. 2 yıl olmus artık nasıl dialog kurulur bilmiyorum en yakınımdaki kardeşim dedigim insan bile ben aramadan aramıyor. mesajlarına cevap vermiyorum bazen diye.bakıyorum facebook üzerinden insanlara öyle mutlular ki bisürü arkadasları var hepsi de en yakınları gibi sanki ben çok özeniyorum açıkçası..muhabbet kurma becerim yok artık yani oturuyorum nasılsın iyi misin gerisi gelmiyor

ne yapacagım asosyallikten çok sıkıldım yaşadıgım şehir küçük bi sosyal aktivitesi de yok lütfen yardım edin:sinifsinif:
