Canim her zaman bilki beterin beteri vardir, senden daha kotu durumda olan binlerce insan var ..Burayada arkadaslarin yazdigi gibi biz senden daha cok zor durumdayiz, bende 7 yillik evli 32 yasinda bir bayanim, 7 yildirda Yurtdisinda yasiyorum ustelikte Avrupa'da degil ic savasin oldugu bir Asya ulkesinde, ne ailem var ne arkadasim, ne komsum cunku ona musait degil ulkendin durumu..
Esime gelince tabiati geregi son derece ilgisiz, onun ilgisiz tutumlari ilk baslarda beni cok uzuyordu ama sonralari alisiyor insan, ortak noktalarimiz cok az hatta yok gibi, ayni seylerle mutlu olamiyoruz , cok cok geceler bilirim onun tv.nin basindan kalkmadigi ve yapayalniz aglayarak uyudugum, bir sure aileside yanimizda kaldilar (o kisim zaten tam bir trajedi anlatmak ve uzatma istemiyorum ) bu durumlardan dolayi bende mecburen surekli kendime yapacak bir seyler bulmaya calisiyorum, kitap okuyorum cok fazla, su an kitap yaziyorum,yuzlerce sirim var , 2 dil ogrendim vs..
Cocuga gelince cocugumuz yok, esimden kaynakli sorundan dolayi olmadi, defalarca tedavide, yaptik hala da deniyoruz ,ama sonunda olumde yok, cocuk cok sey demek belki ama hersey demek degil, onun icin kendini uzmene gerek yok hem sen daha cok yeni evlisin...
o acidan senden daha zor durumda olanlari gormeli, beterin beteri oldugunu aklindan cikarmamalisin, sen en azindan Turkce konusulan , seni anlayabilecek insanlarin oldugu yerdesin, ve bu bir surec gececek elbette..
bunlari dusunmeli kendini ve esini uzmemeli, iliskinide yipratmamalisiniz...