Yalnızlık ?

Merhaba kızlar.
bi sorunum var.
kardeşler,kuzenler, arkadaşlar,dostlar .... bunların hiç birinin olmadığı bi hayat düşünün.

bi şekilde tüm arkadaşlarımı dostum olabilecek olanları hayatımdan çıkarttım. isteyerek yada istemeyerek oldu bu. birileri var etrafımda ama kimseyle konuşmak gelmiyo içimden sorunum oldugunda konuşmaya ihtiyacım oldugunda bile hiç kimseye selam vermiyorum bi kaç yıldır.
bir abim var evlendi 2 yıl önce ama artık iletişimimiz bile yok yani kardeşin olmasıda bişey ifade etmiyo hayatımda.

şu günlerde ergenlige girer gibi ne düşünsem sanki kocaman sorunlar büyüyolar gözümde.
bitek buda degil yani şu günlerde kafamı kurcalayan...

peki ben ne yapmalıyım? bu bi sorun degil midir ? böyle olan bitek ben değil miyim ?

aslında benim gibi olanlar varmı merak ettiğimden sormak paylaşmak istiyorum ..
cevaplarınızla belki biraz rahatlarım dedim..durumlar bende vahim

kac yasindasin

24 yaşındayım

Durumlar cidden vahim

bende bi ara oyleydim hickimseyle konusmaz kimseyle dertlesmez arkadaslik yapmaz ve suratim hep asik olur gulmezdim bile dusun yani okadar yanliz hissediyodum kendimi

var cnm var bende aynıyım kaç yıldır evdeyim fakat arkadaş olmak istemiyorum kimseylede çünkü ne zaman biriyle muhatap olsam sırtımdan vuruldum. onun için aslında konuşmaya ihtiyaç duyuyorum hemde çok fakat artık kimseye güvenmiyorum ve dediğin gibi nefesimi tüketmekde istemiyorum açıkçası gerçek dost yok artık...

vahim cidden degilmi
neyseki abartmıyomuşum kendi kendime dert mi ediyorum diyorum artık.

başka bi sorunlarım oldu. psikolog araştırdım sonra vazgeçtim üstesinden gelirim diye, onları atlattım ama elimden bişey gelmeyecek olan bu durum var şimdi de önceleri rahatsız degildim ama bi baktım ki gerçekten ters giden bişeyler var.

kivikivi .!.:

var cnm var bende aynıyım kaç yıldır evdeyim fakat arkadaş olmak istemiyorum kimseylede çünkü ne zaman biriyle muhatap olsam sırtımdan vuruldum. onun için aslında konuşmaya ihtiyaç duyuyorum hemde çok fakat artık kimseye güvenmiyorum ve dediğin gibi nefesimi tüketmekde istemiyorum açıkçası gerçek dost yok artık...

Genişletmek için tıkla...

gerçekten insanlara gerek duymuyorum, soğudum herkesten yalnızda hissetmezdim kendimi ama böyle bişeyler hissetmeye başladım artık. cevreme bakıyorum da öyle anlıyorum zaten farklılığı.. napabilirim ki hiç bişey yapamıyorum.

Neden bu kadar inzivaya çekildin ki?
Yalnızlıkla aran iyiyse bile bu kadar yalnızlık yorar ama seni.
Bazen sevincini bazen üzüntünü paylaşacak biri arar ama insan.
Genceciksin de daha bu kadar kendini çekme.
Arkadaşlarına dostlarına ciddi kazıklar yoksa bir adım atmalısın bence.
Şanslısın kardeşin de var. Ben tek çocuk olduğumdan sanırım hep yakın dostlar edinmeye çalışırım ama bir kardeş değil netice de. Senin ağabeyin de varmış ne güzel bende isterdim olsun. Onunla niye mesafe koydun mesela?
Eski arkadaşlarına adım atmam diyorsan da yeni ortamlar edinebileceğin çevrelere girmelisin bence.

elvanelvan88 .!.:

Neden bu kadar inzivaya çekildin ki?
Yalnızlıkla aran iyiyse bile bu kadar yalnızlık yorar ama seni.
Bazen sevincini bazen üzüntünü paylaşacak biri arar ama insan.
Genceciksin de daha bu kadar kendini çekme.
Arkadaşlarına dostlarına ciddi kazıklar yoksa bir adım atmalısın bence.
Şanslısın kardeşin de var. Ben tek çocuk olduğumdan sanırım hep yakın dostlar edinmeye çalışırım ama bir kardeş değil netice de. Senin ağabeyin de varmış ne güzel bende isterdim olsun. Onunla niye mesafe koydun mesela?
Eski arkadaşlarına adım atmam diyorsan da yeni ortamlar edinebileceğin çevrelere girmelisin bence.

Genişletmek için tıkla...

gerçekten neden bilmiyorum,
belkide sorun bendedir tamamen...
hayatımda ki insanlar bi şekilde bana zarar vermişler gibi,
o bana onu yapmıcaktı bunu demicekti, o selam versin artık o görüşmek istesin.
böyle diyerek geçiyor günlerim.
aslında cokta lazım degiller diyorum ama böyle bi an geliyor ulaşabilceğim insanlar var ama sanki çok yabancılar artık beni hiç tanımıyorlar gibi geliyor.

en önemliside. abim için o beni düşünsün istiyorum. kardeşim var desin istiyorum nebileyim biraz içim buruk kalmış hatta baya bi buruk.

evremmstf .!.:

bende bi ara oyleydim hickimseyle konusmaz kimseyle dertlesmez arkadaslik yapmaz ve suratim hep asik olur gulmezdim bile dusun yani okadar yanliz hissediyodum kendimi

Genişletmek için tıkla...

sonra noldu peki, geçiçi bi dönem miymiş.

canim anlattigim gibi degilim artik ama cokda bi arkadas cevrem yok iki arkadasim var samimi degilim oturupda bisey konusmam zaten bu devirde kimseye guvenmiyorum ben bide yanlizliga bu duruma alistim yukarda anlatmissin ya o selam versin once ben niye vercem gibi ben hala oyleyim ama bunu bi sorun gibi gormuyorum artik

MoRbirKelebeK .!.:

Merhaba kızlar.
bi sorunum var.
kardeşler,kuzenler, arkadaşlar,dostlar .... bunların hiç birinin olmadığı bi hayat düşünün.

bi şekilde tüm arkadaşlarımı dostum olabilecek olanları hayatımdan çıkarttım. isteyerek yada istemeyerek oldu bu. birileri var etrafımda ama kimseyle konuşmak gelmiyo içimden sorunum oldugunda konuşmaya ihtiyacım oldugunda bile hiç kimseye selam vermiyorum bi kaç yıldır.
bir abim var evlendi 2 yıl önce ama artık iletişimimiz bile yok yani kardeşin olmasıda bişey ifade etmiyo hayatımda.

şu günlerde ergenlige girer gibi ne düşünsem sanki kocaman sorunlar büyüyolar gözümde.
bitek buda degil yani şu günlerde kafamı kurcalayan...

peki ben ne yapmalıyım? bu bi sorun degil midir ? böyle olan bitek ben değil miyim ?

aslında benim gibi olanlar varmı merak ettiğimden sormak paylaşmak istiyorum ..
cevaplarınızla belki biraz rahatlarım dedim..durumlar bende vahim

Genişletmek için tıkla...

Merak etmeyin oyle abartilacak bir durum degil bu. Her insan yasaminin bir evresinde bu donemden gecer. Bazilarinda uzun surer. Bazen ben de durup dusunurum. Etrafima bakarim, cok kalabalik arkadas guruplarina insanlara. Darda kalsan kaci yaninda olur acaba diye sorarim kendime. Hayatimda hicbir zaman kalabaliklari sevmedim ben. Bazen oturdugum gurubun icinde kahkalar havada ucusurdu ben oyle bakardim. Ben insanlara her zaman mesafeli oldum. Yani merak etmeyin insan yasiyor, yasamaya devam ediyor. Korkutucu bir dusunce olabilir ama ben misal yalnizligi seviyorum. Hic kimseye hesap vermemeyi, kendi kafama gore takilmayi seviyorum. Cok evcil bir insanim da zaten. Yani zaten cok kalabalik tutmazdim cevremi eskiden de simdi hic kimse kalmadi gibi. Tek 1 kisi var, o da su aralar var yok gibi. Buna uzuluyor muyum hayir. Ben kendimi tek basima daha guclu hissediyorum sanki. Insanlara ihtiyac duymuyorum oyle.

MoRbirKelebeK .!.:

gerçekten neden bilmiyorum,
belkide sorun bendedir tamamen...
hayatımda ki insanlar bi şekilde bana zarar vermişler gibi,
o bana onu yapmıcaktı bunu demicekti, o selam versin artık o görüşmek istesin.
böyle diyerek geçiyor günlerim.
aslında cokta lazım degiller diyorum ama böyle bi an geliyor ulaşabilceğim insanlar var ama sanki çok yabancılar artık beni hiç tanımıyorlar gibi geliyor.

en önemliside. abim için o beni düşünsün istiyorum. kardeşim var desin istiyorum nebileyim biraz içim buruk kalmış hatta baya bi buruk.

Genişletmek için tıkla...

Kırgınlıklar var ondan böyle hissediyorsun sanırım.
Benim de oldu bir kaç arkadaşımı sildiğim ama bir tanesine dayanamadım geri döndüm tekrar. Pişman da değil affettiğime. Bazen bazı paylaşılanlar bir şansı daha hak ediyorlar.
Kardeşim olsun çok isterdim ondan yine de kırgınlıklarına rağmen bir adım atsan keşke.
Çevremdeki her kardeşin kırgınlıkları oldu ama kaldıkları yerden devam ettiler. Sanırım kardeşliğe özenme nedenim de o her ne yaşansa da telafi eden bir sevgi gibi geliyor bana. Zor zamanında da kardeşten görürsün ilk desteği. Açıkça krgınlığın varsa söylesen keşke ilgi istediğini de söylesen keşke...
Yalnızlıktan da çok mutluluk duymuyorsun gibi geldi bana çünkü

abinle konus ozaman bigun sanirim sende arkamda kimse durmuyo gibi olmussun dogrumu

Madelief .!.:

Merak etmeyin oyle abartilacak bir durum degil bu. Her insan yasaminin bir evresinde bu donemden gecer. Bazilarinda uzun surer. Bazen ben de durup dusunurum. Etrafima bakarim, cok kalabalik arkadas guruplarina insanlara. Darda kalsan kaci yaninda olur acaba diye sorarim kendime. Hayatimda hicbir zaman kalabaliklari sevmedim ben. Bazen oturdugum gurubun icinde kahkalar havada ucusurdu ben oyle bakardim. Ben insanlara her zaman mesafeli oldum. Yani merak etmeyin insan yasiyor, yasamaya devam ediyor. Korkutucu bir dusunce olabilir ama ben misal yalnizligi seviyorum. Hic kimseye hesap vermemeyi, kendi kafama gore takilmayi seviyorum. Cok evcil bir insanim da zaten. Yani zaten cok kalabalik tutmazdim cevremi eskiden de simdi hic kimse kalmadi gibi. Tek 1 kisi var, o da su aralar var yok gibi. Buna uzuluyor muyum hayir. Ben kendimi tek basima daha guclu hissediyorum sanki. Insanlara ihtiyac duymuyorum oyle.

Genişletmek için tıkla...

benim hiç bir zaman öyle grup olarak takıldığım! arkadaş cevrem olmadı, gerçekten istemediğim için olmadı tabii.
biraz soğuk görünüyorum ben ama insanları tanıyana kadar sonra içimdeki canavar çocuk hep cıkar dışarıya.
hiç bi zaman boş muhabbet edip dedikodu yapmadım, kanki kanka diye diyalog kurmadım itici geldiğinden.
hepte böylelerinden uzak durdum buyüzden sivrilen ben oldum onlardan farklılaştırdım kendimi. bukez iyice uzaklaştım tabii onlardan.
bende seviyorum bu yanlızlığı ama etrafımda yapmacıkta olsa birileri samimiyet kurmuş birileri kuzenleriyle takılıyo birileri kardeşleriyle beraber sanırım bende problem bitek ben mi varım bunlardan uzak dedim. coktandır diyorum ama bugun bi patlama yaşadım üstesinden gelmedim işte.

çok teşekkür ederim samimi yanıtınız için ayrıca

evremmstf .!.:

abinle konus ozaman bigun sanirim sende arkamda kimse durmuyo gibi olmussun dogrumu

Genişletmek için tıkla...

sanırım evet.

hiç kardeşi olmayan yada abisi olmayan arkadaşlarım oldu.
herkes ne şanslısın benimde abim olsaydı keşke derlerdi.
kendimi şanslı hissederdim ama hani ?
gerçekten bişey ifade etmiyo..

bende bi ablam olsaymış diyorum mesela. bari birbirmizi yer yinede içimizi dökerdik kimseye ihtiyacım kalmazdı.
çok şükür annem arkadaşım gibidir ama onunda üzüleceği şeyler oldugunda paylaşamıyorum tabii buda sıkıntı.

ve sanırım abimle konuşcam biraz sert olacak olabilir. yinede zaten cok bişey kaybetmem belki kazanırım

elvanelvan88 .!.:

Kırgınlıklar var ondan böyle hissediyorsun sanırım.
Benim de oldu bir kaç arkadaşımı sildiğim ama bir tanesine dayanamadım geri döndüm tekrar. Pişman da değil affettiğime. Bazen bazı paylaşılanlar bir şansı daha hak ediyorlar.
Kardeşim olsun çok isterdim ondan yine de kırgınlıklarına rağmen bir adım atsan keşke.
Çevremdeki her kardeşin kırgınlıkları oldu ama kaldıkları yerden devam ettiler. Sanırım kardeşliğe özenme nedenim de o her ne yaşansa da telafi eden bir sevgi gibi geliyor bana. Zor zamanında da kardeşten görürsün ilk desteği. Açıkça krgınlığın varsa söylesen keşke ilgi istediğini de söylesen keşke...
Yalnızlıktan da çok mutluluk duymuyorsun gibi geldi bana çünkü

Genişletmek için tıkla...

arkadaş aramıyorumda bahsettiğin kardeşliği yaşamak istiyorum, kuzenlerimle böylesine mesafeli olmamak isterdim enazından. ama onlarda garipler. birinden iyibi kazık yedim o ayrı ama sonuçta yine mesafe kurdum hem onla hem ailesiyle.

kimseyle kötü şeyler yaşamadım şimdiye kadar kimseyi kırmadım. genelde alıngan olan benim galiba oyüzden uzaklaştım herkesten.

bi adım atsam kaybolcak yalnızlığım ama nebileyim. seviyo muyum bu durumu sevmiyo muyum bilmiyorum ki..