ay çok güldüm
ben yeni genç kızken teyzem ile yavuklusunu buluşturacaktık
(şimdiki eniştem)
bi pastaneye gittik, ben teyzemle ve dayımın kızıyla oturuyorum masada....küçük bir ilçedeyiz malum...
enişte geldi aynı masaya oturmak şöyle dursun, yan masaya oturdu ama nasıl korkuyoruz zangır zangır titriyor teyzem, birileri görecek de anlıcak diye...
meğer garson bizim köylüymüş, adam bakışlardan anladı, geldi enişteye dedi ki abi sen gel böyle
zavallı enişte kafenin diğer ucunda bi masaya oturdu, biz diğer ucundaki bi masada saftiriğe bağladık iyice...
hala aklımıza geldikçe güleriz...
şimdi yıllar geçti evli barklı insanlarız, ama o heyecanlar unutulmuyor.... biz eve gitmeden haberimiz gitmiş
vallahi ben şu hayatta en hızlı iletişim aracının dedikodu olduğuna inanıyorum artık