yardım edin ne olur!içimi rahatlatacak birkaç cümle...

Merhaba canım 10 senedir panik ataklı biri olarak yazıyorum sana şuan 28 yaşındayım..
Panik atağı engelleyebiliyorsun belli bir süre sonra farkındalığın gelişiyor anlayabiliyorsun
Ama panik atak anksiyeteye yani sürekli kaygı haline dönüştüğü zaman birde yanına majör depresyon gelirse ozaman tedavi şart belkide ömür boyu şart..
İlaç kullanıyorken devam ediyorsa sorunun mutlaka doktoruna danışıp ilaç değişikliğine yönelmelisin..
İlaç bazen hayat kurtarıyor..
Bunun sadece senin elinde olduğunu iddia eden insanlar olacaktır etrafında ama değil yaşamadan anlaşılmaz Allahta kimseye yaşatmasın..
Bu hastalıkta beynin kimyasında bozulmalardan kaynaklanıyor aynı epilepsi gibi..
Kendini tabiki bırakmayacaksın iyi olmak için mücadelene tam gaz devam edeceksin ama ilaçsız olmuyorsa bu mücadelen direnmeyeceksin de kullanmamak için.. Yoksa çok daha zor bir sürece girersin..
Etrafında seni anlayan insanların olması çok önemli anlayamazlar ama en azından anlamaya çalışmaları bile seni rahatlatır..
Allah yardımcın olsun benim tamamen geçmedi malesef yani şöyle geçmedi tetikleyen birşey yaşadığımda hep günyüzüne çıktı kendini hatırlattı..
Kısa ataklar olduğunda başedebildim ama dediğim gibi sürekli kaygı haliyle başedemedim..
Bu arada korkma kafayı yemiyorsun.. Bak ben hamileyim bile.. 10 senedirde korktuğum hiç birşey başıma gelmedi..
 
Derdimi nasıl anlatsam bilmiyorum.birkaç kez konu açıp yazmıştım daha önce de.bilenler bilir.son 1 yıl çok zor günler geçirdim.panik atak ve anksiyete bozukluğu var.aslında tedavi gördüm 7-8 ay.lustral kullandım ama doktorum bile demedi sende şu şu hastalık var şöyle yapman gerek diye..teşhisi ben koydum yani..dönem dönem çok iyiydim.zaten b12 eksikliği kansızlık da vardı ve bunun için de ilaç ve iğne kullanmıştım.panik atağı tetiklediğini duymuştum bu hastalığın ama kan değerlerim düzelmişti en sonki tahlilde

geçen gece yine başladı nöbetlerim.genelde gece oluyordu zaten ama artık gündüzlere de yaydım bunu.bütün vücudumda titreme,kasılma gibi bir şey(adını da koyamıyorum),nefes darlığı ölecekmiş hissi,aşırı halsizlik ve yorgunluk.delirecekmiş gibi olma.tam iyileştim derken yeni bir kriz geçirmem bana bu hastalığın hiçbir zaman geçmeyeceğini ve ömür boyu benimle olacağını düşündürüyor.ne yapacağım bilmiyorum böyle yaşanmaz gerçekten.

bir de yine bu sitede görmüştüm galiba kulak çınlaması beyin tümörünün belirtisiymiş diye.ikidir hafif bir çınlama oluyor gerçekten böyle mi acaba çıldırmak üzereyim.

Bes sene bunlari cektim. Lustral dahil onlarca ilac kullandim. Beni nobetlerim esnasinda baska birisinin telmin etmesi her sey iyi olacak bidr sey olmaz demesi gerekiyordu. Sonra gecen yaz bir kedi edindim. Bir suru cicee aldim. Piyano kursuna basladim. Gunesli gunler gorunce hayat daha iyi olabilirmis bunu anladim. Ama hastaligimda senin seviyendeyken -12 yasindaydim- bir universite hastanesinde bir grup doktordan tedavi aldim. Ben de de beyin tumoru korkus vardi. Olmekten cok korkuyordum. Bunlar anmsiyete yuzunden. Anksiyete de panik ataka yol aciyor. Hobi edin hayatini doldur ve sakinlestirici kullan ben oyle biraz biraz yendim. Cok sukur simdi.
 
bu tip konularda ilaçlar ve kendi düşüncelerimiz kontrol edemiyorsak,işinin uzmanı iyi bir hipnoterapist veya düzenli telkinler kendi kendimize yaptığımız işe yarayabilir diye düşünüyorum.
 
Merhaba canım 10 senedir panik ataklı biri olarak yazıyorum sana şuan 28 yaşındayım..
Panik atağı engelleyebiliyorsun belli bir süre sonra farkındalığın gelişiyor anlayabiliyorsun
Ama panik atak anksiyeteye yani sürekli kaygı haline dönüştüğü zaman birde yanına majör depresyon gelirse ozaman tedavi şart belkide ömür boyu şart..
İlaç kullanıyorken devam ediyorsa sorunun mutlaka doktoruna danışıp ilaç değişikliğine yönelmelisin..
İlaç bazen hayat kurtarıyor..
Bunun sadece senin elinde olduğunu iddia eden insanlar olacaktır etrafında ama değil yaşamadan anlaşılmaz Allahta kimseye yaşatmasın..
Bu hastalıkta beynin kimyasında bozulmalardan kaynaklanıyor aynı epilepsi gibi..
Kendini tabiki bırakmayacaksın iyi olmak için mücadelene tam gaz devam edeceksin ama ilaçsız olmuyorsa bu mücadelen direnmeyeceksin de kullanmamak için.. Yoksa çok daha zor bir sürece girersin..
Etrafında seni anlayan insanların olması çok önemli anlayamazlar ama en azından anlamaya çalışmaları bile seni rahatlatır..
Allah yardımcın olsun benim tamamen geçmedi malesef yani şöyle geçmedi tetikleyen birşey yaşadığımda hep günyüzüne çıktı kendini hatırlattı..
Kısa ataklar olduğunda başedebildim ama dediğim gibi sürekli kaygı haliyle başedemedim..
Bu arada korkma kafayı yemiyorsun.. Bak ben hamileyim bile.. 10 senedirde korktuğum hiç birşey başıma gelmedi..

Ben yaşamış biri olarak iddia ediyorum tek başına halledilecek bir şey olduğunu.
Sanki herkes aynı batağa saplanıp kalacak.
Kurtulmak isteyen kurtuluyor işte.
Tetikleyen durumlarda ise her zaman ortaya çıkar yeniden, ne yazık ki.
O da şiddetlenmeden engellenebilir.
Depresyona girilirse ayrı tabii. :31::31::31:

Herkesin yapısı farklı sonuçta. Kaygı durumu da psikolojik nihayetinde. Düşünce bozukluğunu kendi kendine oluşturuyor insanlar.
O da aşılabilecek bir şey. Yine kişiye göre değişecek formüllerle.
Kimi eşi ölür hayatından bezer ilaçsız yapamaz, kimi de var ki ilaç kullanmadan acısını yaşamayı tercih eder.
2 türde kadına da rastladım.
Olayları nasıl karşıladığımıza bağlı. O yüzden böyle yaşamayan anlamaz da , olmaz geçmez laflarını bırakın.
Burada yaşayanlar konuşuyor.
 
canım valla ben bi dönem majör depresyon geçirdim nüksetti malesef of çok kötü kendimi çok çaresiz hissediyorum senden dertliym anlıycağı

canım mesajını okudum ama cevap yazamıyorum özelden.sanırım mesaj sayım yeterli değil.desteğin için sağol.sen nasılsın şimdi iyi misin?atlattın mı hastalığını??

hayır canım malesef halaa devam ediyo :ssz:
 
ARKADAŞLAR BENDE DE PANİK ATAKLIK BAŞLADI ANKSİYETE SİNİR BOZUKLUĞU Bİ DE MAJÖR DEPRESYON.ÇOK KORKUYORUM ARKADAŞLAR YARDIM EDİN NE OLUR takıntılarım var bnm daha önce de vardı şimdidaha yoğun bayılacakhissi şu sıralar en çok delilik issi daha önce beyin kanamsı ya da ölüm korkusu idi onları halletmeye başldım ama delirme korkusu çok kötü yalnız kalamıyorum babamı kaybettşm annaannemi art arda kendimi çok yalnız hissettiğim zamanlarda bu panikler başladı anneme anlatamıyorum ona bişi olur diye çok korkuyorum bunu atlatabilenler var ise ne olur paylaşın daha 24 yaşındayım ben değil annem için yaşamak istiyrum şimdiden teşekkürler
 
Back
X