çok uzun olduğunun farkındayım ancak çoğu insan bunlardan rahatsız ve ilk aylarda tanımlayamıyorlar.mutlaka yaşadıklarımdan aa bendede oluyo diyeceğinize eminim.aslında böyle şeylerle hiç uğraşmam ancak yazmazsam beynim patlıyıp yapışacak bi yere.yaşım küçük 16 bile sayılmam ancak boyumun uzunluğu gibi dikkat çeken özelliklerim var ve 20 den büyük gösteriyorum ve bundan nefret ediyorum.bu yüzden küçüklüğümden beri insanlarla uğraşıyorum başıam gelmedik kalmadı tabi bunlar bazı sıkıntılara yol açtı ama en büyüğü beynimin içini kemiren hemen hemen her an olan bir durum.düşüncelerimi kontrol edemiyorum.her saniye her dakika günlük hayatta karşılaştığım bazı durumların olasılıklarını hesaplıyorum.bazen durup dururken aklıma matematiksel işlemler geliyor.fizik soruları çözüyorum.karşımdaki insanı ilk defa görsem bile bana nasıl zarr verebileceğini o gibi durumlarda napabileceğimi düşünüp bin bir türlü kaçış ve kendimi kurtarış yolunu arıyorum.bu kendimi korumak istemekten kaynaklanıyor.küçük bir şehirde yaşıyorum ve herkes herkesi bilir. bir laf söz hemen herkese yayılabilir.sorun şurdaki ben buranın kurallarına düşünce yapısına pek uyabilen biri değilim.örnek verecek olursak şort giymek pek hoş karşılanmaz burda.giyen olsada erkekler gözleriyle kemirir.laf söz eder.bende uzun boylu bir kızım şortlar iyice kısa görünüyor.bu gibi durumları ve bunların daha tehlikeli ve ileri durumlarını çok yaşadım.bir insan hakkında hemen bir laf söz çıkabileceği gibi bunu sana eziyet haline bile çevirebilirler.ki banada bu olmuş durumda..ben dışarı çıktığım an hele şortla bin bir türlü olasılığı hakkımda söylenebilecek lafları bir erkeğin bana verebilecek zararlarını sürekli düşünüyorum her an insanların ne düşüneceğini napabileceğini hesaplıyorum.oturduğum yerde mutlaka nefes alamama halindeyim bacağımı sürekli sallıyorum her an atak yapabilecek durumda oturuyorum heyecandan ölücek hale geliyorum. geceleri uyumaya çalıştığımda saçma sapan durumlarda o insanları düşünüyorum ve nasıl kurtulabileceğimi onlara kendimi tanıtmak için nasıl yöntemler uygulamam gerektiğini kurup duruyorum.gerçi bana bunu o insanlar yaptı...her an heyecan halindeyim kalbim güm güm atıyo vücudumdaki o adrenalini hissedebiliyorum sanki. hatta bu giyinirken hazırlanırken başlıyor sürekli düşünüyorum.bu beni çok yoruyor.baş ağrıları stres karın ağrıları çok bunalmış haldeyim.üstelik hiç biri isteyerek düşündüğüm şeyler değil.böyle olduğum zaman sinirlide oluyorum üstelik ve insanlara saldırıyorum.beynimin içinde kafese konmuş gibiyim . kaçış yolu arıyorum sebebsiz yere orda olduğumu biliyorum ama kaçmayı başaramıyorum.yani mantıken her şeyin farkındayım ancak düşünmeden duramıyorum elimde değil.sürekli boğuluyorum sanki boğmaya çalışıyolar beni kalp krizi geçiriyorum.bana anksiyeta opsesif takıntı ve panik atak teşhisi koydular ancak sadece bunlarla kaldığını düşünmüyorum ben. üstelik yanlış ilaç uygulamasıyla bunların hepsi dahada çok arttı.vücudum reaksiyon göstererek hem tam tersi etkileri verdi hemde kurdeşen adet kesilmesi prolaktin hormonu artışı (yani göğüsten süt gelmesi) gibi durumlar oldu.geçen sene çok eziyet çektim.en sonunda intahar etmek bu hayatta yaşamak istemediğimi düşünüp durdum.(buda ilacın ters etkisiymiş)ancak dünyadaki en çok korktuğum şeylerden biride ölüm.ailemi arkadaşlarımı sevgilimi kaybetmek bir daha onları koklayıp öpememekten çok korkuyorum.yani her an kendimle çelişiyorum.cehenneme çeviren hastalık denebilir buna.ilaçların hiç bir etkisi yok bunu unutmayın.onlar çözüm yolu değil.sadece yatıştırır ve uyutur.ama senin içindeki savaşın bitmez.atlatabilmenin tek yolu biziz kendimiz ama onuda ben beceremiyorum. sanırım sorunum şu.düşünce yapım çok güçlü.her an her olasılığ her şeyi hesaplayıp sürekli düşünebiliyorum.bunu kontrol edebilirsem her türlü şeyi becerebilirim.derslerimi anlamakta hiç bir güç çekmiyorum aksine çoğu insandan çok daha hızlı ve erken algılayabiliyorum.ancak o dersi öğrebilirken kafamda düşündüğüm yüz tane şey oluyor.o kadar yorucu ki...ama kontrol edemiyorum bu durup dururken gelen düşünceleri.sanırım buda anksiyetaya dönüştü.korkmaya başladığım içinde panik atağını yanında getirdi.takıntılarımda heran düşünüp neyin doğru neyin yanlış olabileceğini hesaplamaktan kaynaklı.bir de şu olayım var insanları analiz edip çok güzel bi şekilde ne davranış yapabileceğini nasıl bir karakteri olabileceğini algılayabiliyorum.çünkü üstlerinde o kadar kafa yordumki aslında her insanın bir birine benzediğini tipindem kıyafetinden yaptığı makyajından bile her hareketini düşüncesini lafını çıkarabildiğimi anladım.çünkü insanlar grup grup ayrılabiliyolar.söylediğim sözlerle yaptırmak istediğimi bi şekilde ya ters psikolojiyle yada neyden anlayacak olursa bilinç altına yerleştirip istesede istemesede yaptırabiliyorum.bu ben çok istediğimde oluyor. sihirsel bişey değil tamamen kişinin analizini yapıp ona göre konuşuyorum.ancak değer verdiğim zaman bütün bu kurnazlıklar her şey bitiveriyor.napabileceğini bilsemdem ona karşı koyamıyorum düşünerek hareket edemiyorum ona karşı.kim olursa olsun.bu sefer av ararken bi bakmışım av benim.sürekli düşündüğüm için bazen ne söylediğimi bilmiyorum.karar veremiyorum söyleyeceğim şeyi ve pat kalbimden ne geçiyosa söyleyince beni rahatlatacak olan neyse onu söylüyorum.heleki kavga durumunda.bazen hiç konuşamayıp karar veremediğimden dolayı ya susuyorum yada saçmalıyorum ve böyle çok insanın kalbini kırmışımdır yada kendimi kaba aptal göstermişimdir.aslında çoğunu değer verdiğimden sürekli karşımdakini düşündüğümden yapıyorum.doğru olupta bazen söylenmemesi gereken şeyler vardır.hemen söyleyiveriyorum işte . bu seferde ben kötü duruma düşüyorum.her an düşünüyorum uykumda bile!beynimin dinlendiği bir dakika bile yok.biri bana yardım etsin .. kendimi karanlığa çekiliyomuş gibi hissediyorum...