2.5 senelik evliyim 6 aylik bi bebegim fakat esimle tartismadigimiz bir gun yok herseyi benden bekliyen cok hazirci bir esim konusamiyoruz hic paylasimimiz yok tartismaktan baska bana karsi surekli tavirlimve soguk fakat sordugumda hic birsey olamdigini soyluyor surekli is nedeni ile cok ilgisiz ilgili alanlari pc televizyon beni gormuyor bile ne yapacagimi bilmiyorum artik surekli soruyorum konusuyorun neyin var diye ama yok care...
yardımcı olmak isterim tabi ki özelliklerde bebeğiniz için daha çok minik çünkü..nasıl evlendiğinizi ve sizce eşiniz niye bu duruma geldi biraz açarmısınız?bu gibi durumlar da sizin de biraz geriçekilmeniz daha iyi olacaktır diye düşünüyorum.cevap yazarsanız belki daha yardımcı olabilirim ya da işe yaramasa bile size destek olmuş olurum bu bile bana yeter.lütfen üzmeyin kendinizi bebeğinizi düşünün onun herkesten çok size ihtiyacı var onunla bütünleşin ilginizi ona kaydırın...
Tesekkur ederim esimle severek evlendik ama evlenmeden once ben taviz vermiyen biriydim daha cekingen diyelim simdi esime benim eski halime donmeye basladi 1 sene once is. Degisikligi yapti ve bundan sonra bana. Gore cok degisti sordugumda ben degismedim diyor is geregi cok gec geliyor yurt disina ve yurt ici isleri oluyor bazen bu yuzden evde bulunmuyor ve herseyin yuku bende yardimci olurmusun diyorum sen halledersin diyor sanirim benden kaynaklandi zamandi herseyi yapmicaktim ama bende yoruldum artik ortada bi sorun var ve yok gibi davranmasidan hep ben konusmaktan alttan almaktan bebek olduktan sonra daha cok yardim etmesi gerekirken o kendini daha cok geri cekti ve esimi cok seviyorum ...
Ve eklemeyi unuttum zorla bir yere gotur dersem goturur dogumdan beri evden disari cikmak istemiyor ama ev gezmelerine bayilir evin ihtiyaclarini elim agridigi icin mecburen yapiyor ve oflaya poflaya her haftasonu bir tartisma konumuz oluyor muhakkak ve oda bende artİk skldk bu durumdan ve bi kac gundur bende onun bana davrandigi gibi davraniyorum soguk ve umursamaz umarim daha kotu olmaz...
canım benim aynı durum bendede var malesef 6 senelik evliyiz 4 yasında oglum var ve ikinciye hamileyim okadar mutsuzumki anlatamam ilk gebeliğimde askerdeydi askerden geldi cocuk büyümüş oldu ozamanlar basladı bu ilgisizlik sorumsuzluk hadi asker psikolojisi dedim düzelir falan diye üstüne gitmemeye çalıstım kayınvaldemle yasıyoduk evi ayırdık çok umutluydum bu sefer yoluna gircek diye ama nerdee inan okdar zor bi durumki bu hasta olurum dönüp arkasını bakmaz gebeyim 3 ay var doguma oglum bu hafta ameliyat olcak aklıma geldikçe aglarım hüngür hüngür bi tek kelime etmez konusmaya çalısıyorum ben konusuyorum ben dinliyorum üstelik bizim maddi sorunlarımızda var interneti kapatmasını söylüyorum bumu batıyo gözüne diyip kızıyo... gec geliyo 12 de bagzen geciyo bile nerdeydin diyorum arkadasın işyerindeydim yardım ettim diyo telefonuna neden cewap vermiyosun üst üste arıyorum duymadım diyo hep diyoda diyo arkadasım anlıcagın bide üstüne osaatte gelmesine karsın ben uyuyorum o gece 3 lere kadar pc başında duruyo inan okadar mutsuzumki bi kaç senedir herseyin sorumlugu üzerimde sıkılmıs durumdayım salı günü ameliyatımız var bir kere desen bizimle hastaneye gelmedi gebe gebe ben kosturuyorum.. sen düşün artık arkadasım ne durumdayım intiharın eşiğine geldim desem yalan olmaaz hani senin durumun bana kalırsa biraz daha iyi ama beni dinlersen taviz verme derim çünkü inan düzelcek diye yılların geciyo ama aksine dahada kötüye gidiyor bu durum rabbim yardımcın olsun bebişinin ve senin cok iyi, anlıyorum seni