Yardımınıza ihtiyacım var....

anne20 .!.:

Merhaba ben yaşadıklarımı şöyle özetlemek istiyorum ve fikir vermenizi istiyorum. 1buçuk senelik evliyim 1 yaşında bir erkek bebeğim var. Eşimde 20 yaşında şuanda hem okuyor hem çalışıyor bense okulumu erteledim bebeğim olduğu için seneye başlayacağım diye sınava hazırlanıyorum. Uzun süredir sıkıntılar yaşıyoruz bir kere ailemizden uzakta ankara da yaşıyoruz. Yalnızlık çekiyoruz ama bence bunun yükü bende daha fazla çünkü o okula gidiyor arkadaşları var ara sıra geziyor biryerlerde oturuyorlar iş yerinde desen iki insan yüzü görüyor konuşuyor ama ben bunları bile yapamıyorum. bir komşum bile yok ve çok yalnızım. bunun sıkıntısıyla bile bir evi çekip çeviriyorum hergün önüne 2-3 çeşit yemek yapıp çıkartıyorum hiçbirşeyini eksik etmiyorum bunun yanında bebeğimle de yeterince ilgili olmaya çalışıyor ve sınava çalışmaya çalışıyorum. yani ben bu cümleyi yazarken bile yoruldum. hem kimseye muhtaç olmak istemediğimden hemde kendime boş oturmayı yakıştıramadığım için bu yaşımda sınava girmek istiyorum haliyle. ama eşimle durumlarımız kötü gidiyor. çok baskın olmaya çalışan bir karakteri var. sürekli hiç bir değeri olmayan saçma sapan konulardan kavgalar çıkarıyor annenin evine git diyor ben çok sıkıldım daha önceleride çok sıkıntılarımız oldu ben istanbula döndüm ve onun ailesi beni bir şekilde ikna etti onun olgunlaşacağını sabretmem gerektiğini söylediler ve çocuğumu öne sürerek bir şekilde barışmamıza neden oldular. eşimin sevgisinden de şüphe duyuyorum bana sadakat beslemediğini düşünüyorum ve bir gün elinde olsa uygun ortamı olsa beni aldatacağından bile eminim diyebilirim. evlenmeden önce çok sosyal bir hayatım vardı. özgüvenim çok fazlaydı ama burada tam tersine döndüm içime çok fazla kapandım. kimsem yok diyede yalnızlaştım. inanın çok zor durumdayım bugün tekrar kavga ettik ve istanbula annesinin evine gitti bu sabah. bense bebeğimle evdeyim. ve boşanmayı düşünüyorum.
eğer boşanırsak nasıl olur? çocuklu boşanan annelerin fikirlerini almak istiyorum. boşanırsam annemin yanında yaşayacağım.şuanda kendi düzenimi kuracak gücüm yok elimde çalışsam bile bebeğime kim bakacak yani anlayacağınız bir eve çıkamayacağım. ne yapıcam bilmiyorum. bir yandan endişelerim var ama şuan ki durumumdan daha kötü olmaz diye de düşünüyorum. etrafımdakiler yine bizi barıştımaya çalışacak biliyorum eşimde 2 gün sonra yumuşayan bir insan ama ben başa sarmak istemiyorum sevgisizlik güvensizlik hissettiren bir adamla birlikte yaşamak istemiyorum 30-40 yaşında olsam farklı düşünebilirdim ama ben daha 20 yaşındayım ve kendime bunu haksızlık olarak görüyorum. ne yapıcam bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...