Yardımınıza ihtiyacım var....

TimurunAnnesi · 29 Ocak 2016

Merhaba ben yaşadıklarımı şöyle özetlemek istiyorum ve fikir vermenizi istiyorum. 1buçuk senelik evliyim 1 yaşında bir erkek bebeğim var. Eşimde 20 yaşında şuanda hem okuyor hem çalışıyor bense okulumu erteledim bebeğim olduğu için seneye başlayacağım diye sınava hazırlanıyorum. Uzun süredir sıkıntılar yaşıyoruz bir kere ailemizden uzakta ankara da yaşıyoruz. Yalnızlık çekiyoruz ama bence bunun yükü bende daha fazla çünkü o okula gidiyor arkadaşları var ara sıra geziyor biryerlerde oturuyorlar iş yerinde desen iki insan yüzü görüyor konuşuyor ama ben bunları bile yapamıyorum. bir komşum bile yok ve çok yalnızım. bunun sıkıntısıyla bile bir evi çekip çeviriyorum hergün önüne 2-3 çeşit yemek yapıp çıkartıyorum hiçbirşeyini eksik etmiyorum bunun yanında bebeğimle de yeterince ilgili olmaya çalışıyor ve sınava çalışmaya çalışıyorum. yani ben bu cümleyi yazarken bile yoruldum. hem kimseye muhtaç olmak istemediğimden hemde kendime boş oturmayı yakıştıramadığım için bu yaşımda sınava girmek istiyorum haliyle. ama eşimle durumlarımız kötü gidiyor. çok baskın olmaya çalışan bir karakteri var. sürekli hiç bir değeri olmayan saçma sapan konulardan kavgalar çıkarıyor annenin evine git diyor ben çok sıkıldım daha önceleride çok sıkıntılarımız oldu ben istanbula döndüm ve onun ailesi beni bir şekilde ikna etti onun olgunlaşacağını sabretmem gerektiğini söylediler ve çocuğumu öne sürerek bir şekilde barışmamıza neden oldular. eşimin sevgisinden de şüphe duyuyorum bana sadakat beslemediğini düşünüyorum ve bir gün elinde olsa uygun ortamı olsa beni aldatacağından bile eminim diyebilirim. evlenmeden önce çok sosyal bir hayatım vardı. özgüvenim çok fazlaydı ama burada tam tersine döndüm içime çok fazla kapandım. kimsem yok diyede yalnızlaştım. inanın çok zor durumdayım bugün tekrar kavga ettik ve istanbula annesinin evine gitti bu sabah. bense bebeğimle evdeyim. ve boşanmayı düşünüyorum.
eğer boşanırsak nasıl olur? çocuklu boşanan annelerin fikirlerini almak istiyorum. boşanırsam annemin yanında yaşayacağım.şuanda kendi düzenimi kuracak gücüm yok elimde çalışsam bile bebeğime kim bakacak yani anlayacağınız bir eve çıkamayacağım. ne yapıcam bilmiyorum. bir yandan endişelerim var ama şuan ki durumumdan daha kötü olmaz diye de düşünüyorum. etrafımdakiler yine bizi barıştımaya çalışacak biliyorum eşimde 2 gün sonra yumuşayan bir insan ama ben başa sarmak istemiyorum sevgisizlik güvensizlik hissettiren bir adamla birlikte yaşamak istemiyorum 30-40 yaşında olsam farklı düşünebilirdim ama ben daha 20 yaşındayım ve kendime bunu haksızlık olarak görüyorum. ne yapıcam bilmiyorum

emelesas · 30 Ocak 2016

Zor zamanlar atlatmışsın belli yıpranmış duyguların..boşanmak için illa aldatılmak gerekmez sevgi bitmişse bence buda bir sebeptir fakat ortada bebek var ve daha küçük . Senin karakterini bilemem ama ben olsam sınava kadar sabrederim kavga etmeden günlerin geçmesini bekler bebeğimle ilgilenirim. Biliyorum bunu yazma kolay ama sınavı kazanıp bambaşka bir hayatın olabilir ve babasından bişey beklemeden bebeğine iyi bir hayat sunabilirsin. Hem sınavına çalış hem eline para geçiyorsa kenara at ve geçen süre zarfında belki eşin sendeki bu suskunluğa bir anlam verir acaba gerçekten benden soğudu çocuğumuz için mi katlanıyor diye kendine gelir. Ee hiç olmadı bebeğin birazdaha büyür sen sınava girersin ailenle bir karara varırsın..
Ama sabret ne yazık ki biz kadınlara biraz daha iş düşüyor ... bu süre zarfında eşine sakın kin besleme tartışmaya girme yıpranmamışta olursun ..geçici bir dönemdende geçiyor olabilir eşin biraz yaş alması lazım gelebilir ...

Zynpnz666 · 30 Ocak 2016

Şunu soyleyebilirim çıktığın eve geri döndüğünde hicbirseyi bıraktığın gibi bulamıyorsun...ben bunu yaşamış biri olarak ve çalışan kendi ekmegini kazanabilen bir bayan olarak sana yaşadıklarımından örnek vereyim...ilk başta ailemle bir problemim yok ve hala çocuğuma onlar bakıyor...ama çocukla döndüğün evde sende çocuk oluyorsun malesef...onların cocugusun evet ama uzerinde cok fazla baskı oluyor ki tutucu bir ailemde yok benim...her yaptığının hesabını vermek zorundasın...birkere sen dulsun hareketlerine dikkat etmek zorundasın...kısaca yine hep millet ne derlerle yaşamak zorundasın...babasız bir çocuk yetistirmek apayrı bir sorun zaten....bunun zorluğunu da cok yaşadım çünkü hicbir konuda destek olmadı eski eşim....zaten çoğu senden ayrılınca cocuktanda ayrılıyor....kısaca bunlar ve benzeri seyler....karar senin pesin hükümlü olma ama bosanincada cok kolay bir hayat beklemiyor seni...bilmeni isterim

pembe_pirenses · 31 Ocak 2016

20 yaşında evlenip çocuk yapıp başka şehirre yerleşmek çok gözü karalık gibi geldi bana bu kavak yellerini ikinizn de atlatması lâzım biraz sabredin... yaa herkesin kendi fikri ama arkandan at mı koşturuyordu tatlım neden o kadar erken evlendin o çocuğa yazık annem ya

meralicca · 8 Şubat 2016

anne20 .!.:
Merhaba ben yaşadıklarımı şöyle özetlemek istiyorum ve fikir vermenizi istiyorum. 1buçuk senelik evliyim 1 yaşında bir erkek bebeğim var. Eşimde 20 yaşında şuanda hem okuyor hem çalışıyor bense okulumu erteledim bebeğim olduğu için seneye başlayacağım diye sınava hazırlanıyorum. Uzun süredir sıkıntılar yaşıyoruz bir kere ailemizden uzakta ankara da yaşıyoruz. Yalnızlık çekiyoruz ama bence bunun yükü bende daha fazla çünkü o okula gidiyor arkadaşları var ara sıra geziyor biryerlerde oturuyorlar iş yerinde desen iki insan yüzü görüyor konuşuyor ama ben bunları bile yapamıyorum. bir komşum bile yok ve çok yalnızım. bunun sıkıntısıyla bile bir evi çekip çeviriyorum hergün önüne 2-3 çeşit yemek yapıp çıkartıyorum hiçbirşeyini eksik etmiyorum bunun yanında bebeğimle de yeterince ilgili olmaya çalışıyor ve sınava çalışmaya çalışıyorum. yani ben bu cümleyi yazarken bile yoruldum. hem kimseye muhtaç olmak istemediğimden hemde kendime boş oturmayı yakıştıramadığım için bu yaşımda sınava girmek istiyorum haliyle. ama eşimle durumlarımız kötü gidiyor. çok baskın olmaya çalışan bir karakteri var. sürekli hiç bir değeri olmayan saçma sapan konulardan kavgalar çıkarıyor annenin evine git diyor ben çok sıkıldım daha önceleride çok sıkıntılarımız oldu ben istanbula döndüm ve onun ailesi beni bir şekilde ikna etti onun olgunlaşacağını sabretmem gerektiğini söylediler ve çocuğumu öne sürerek bir şekilde barışmamıza neden oldular. eşimin sevgisinden de şüphe duyuyorum bana sadakat beslemediğini düşünüyorum ve bir gün elinde olsa uygun ortamı olsa beni aldatacağından bile eminim diyebilirim. evlenmeden önce çok sosyal bir hayatım vardı. özgüvenim çok fazlaydı ama burada tam tersine döndüm içime çok fazla kapandım. kimsem yok diyede yalnızlaştım. inanın çok zor durumdayım bugün tekrar kavga ettik ve istanbula annesinin evine gitti bu sabah. bense bebeğimle evdeyim. ve boşanmayı düşünüyorum.
eğer boşanırsak nasıl olur? çocuklu boşanan annelerin fikirlerini almak istiyorum. boşanırsam annemin yanında yaşayacağım.şuanda kendi düzenimi kuracak gücüm yok elimde çalışsam bile bebeğime kim bakacak yani anlayacağınız bir eve çıkamayacağım. ne yapıcam bilmiyorum. bir yandan endişelerim var ama şuan ki durumumdan daha kötü olmaz diye de düşünüyorum. etrafımdakiler yine bizi barıştımaya çalışacak biliyorum eşimde 2 gün sonra yumuşayan bir insan ama ben başa sarmak istemiyorum sevgisizlik güvensizlik hissettiren bir adamla birlikte yaşamak istemiyorum 30-40 yaşında olsam farklı düşünebilirdim ama ben daha 20 yaşındayım ve kendime bunu haksızlık olarak görüyorum. ne yapıcam bilmiyorum

daha fazla iletişim kurmaya çalışın. dokunarak, gülümseyerek sevginizi gösterin. aldatmayı eğer şahit olmadı iseniz kafanıza getirip durmayın çünki farkında olmadan aldatmış gibi davranmaya başlarsınız. kurduğunuz iletişim de "seninle mutlu olmak istiyorum, benim de seninle mutlu olmaya ihtiyacım olduğu gibi seninde mutlu olmaya ihtiyacın var... seni nasıl mutlu edebililrim eşim? "diye açık açık ve sevgi ile sorun. yapabileceğiniz şeyleri isteyeceğini düşünüyorum. bir müddet onun istediği şeyleri yaparak mutlu etmeye çalışın. ama mutlaka onun istediklerini dinleyin. sizin eşinizi mutlu edeceğini düşündüğünüz şeyler ile onun mutluluk için ihtiyaçları çok ama çok farklı olabilir. (yemek, temizlik vs den çok belki ilgiye ihtiyacı vardır.)

henüz evliliğiniz ağır travma altında değil sanırım. evliliğiniz rahatlıkla kurtulabilir ve ikinizde mutlu olabilirsiniz. ancak gayretiniz doğru yönde olursa.

Yardımınıza ihtiyacım var....

Ayrıntılı Düzenleme

TimurunAnnesi

Aktif Üye

emelesas

Aktif Üye

Zynpnz666

Aktif Üye

pembe_pirenses

Aktif Üye

meralicca

Yeni Üye

Benzer Konular