yaren
Zaman izini sürerek kirli bir sabahla soluklanıyor.Tenim su tomurcuklarında ıslanıyor.
Yaşlıydı bu kent ve rüzgar.İnsanlar yalanlarla yıkanıyordu.Yangına durmuştu yürek ve bu yangında su suçsuzdu.
Yaren zaman yeşile dokundukça sarartıp döküyordu. Acılar tozlu raflarda yerlerinden alınıp tozları silinip yerlerine konuluyordu. Denizler, dalgaları gizlenerek seviliyordu.
Giyinmiş kuşanmış ağaçlar dayamış alnını güne, dallarında kuşları dinliyordu.Sesler geçiyordu kıyılarımdan.Tanıdık değildi çoğu. Ve kimliksizdi.
Nendeler niçinler yaren. Bir baykuş yalnızlığında öterken, yıldızlar tutuşuyordu gök tavanında.
Koyu karanlıktı. Karanlıkta tanınmıyordu gül. Yaren karanlık gizliyor kirlenen her şeyi. Çocukları düşündüm.Süt kokan ağızlarında taşıyorlardı sevgilerini.Ve istedim yürek yurtlarına girmesin yokluğun elleri
Yaren bu kimlikler neden kimsesiz.. Bu nedenler niçin siz.Yarınlar neden bensiz. Dağ doruklarında soluklanıyorum yaren. Esen duru yellere söylüyorum düşlerimi. Düşlerim de bitti yaren. Düş satıcıları da gelmez oldu.Bekliyorum. Beklemek boşlatıyor yüreği.
Gözlerim gördükçe ağlıyor. Uykular kokuyor gecelerde. Ayaklarımda toprağın izi çoğalıyor.
Düşündüm yaren her taze gün batımında bir kıyıya atıp yüklerimi gitmeyi. Yurtlar yurtsuz yaren.Hangi deltaların yüreği sıcak.
Bilmek nedir ey bilge. Suskunluğum saklanmaz oldu artık bende.Gül veriyorum yaren güle.Gül benzemiyor güldekine. Ağırım yaren hem de çok ağır. Bir kumru ötüyor az ötede sesi kimliğinde yaren.
Puşttu ağızda kokan soluklar. Satıcılar bekliyordu omuzlarda. Haindi. Gizli kıyıların da yılanlar tıslıyordu. Yaren bu yolculuk çok uzun be. Soluk yeter mi bilmiyorum.
Öfkeliyim kinliyim yaren. Kendini bilmeyen haldan bilmeze. Tutunmağa çabalıyorum solmadan yediverenlere. Direniyorum yaren. Yaşamak bu ise.
Sırça köşklerinde oturuyor yağ yığınları. Benim kınalı kuzumun sütü yok be yaren. Ellerim çıldırıyor. Kırıyor kapıları. Kapılar neden yapılır yaren. Su önüne koça dağlar neden kalır. Koça kartal neden uçmaz artık mavide.
Yaren neyi tartışır bu insanlar. Neden soluklarını tüketirler. Neden zamanı harcarlar kendileri gibi. Ömürlerine taktıkları keser her gün yontuyor onları yaren.
Küflü odalarda zamanın son notasını bekliyor yaşlılar.Ve bebeler ilk notaya konarken. Sırlıyım yaren. Yokluğum göçmen kuşlar olacak her şeyde. Mekanlar var yaren. Tuzu kokmuş mekanlar.
Yaren ucuz değil hiçbir mısra. Ucuz değil bir kan damlası.Yürüyen ayak. Sallanan kol olmak var kaldırım suskunluğunda. Yazmak yalnızlığıma vurduğum bir neşter yaren. Yazdıkça kanıyor sol göğsümün altındaki yumru et parçası.
Gitme yaren. Sen gidersen yıkılır bu kent.Ölü kuşlar satılır çiçekçilerde. Fesleğen kokusuz kalır. Gülde güneş batmaz olur. Gitme yaren.
Daha yan yana gelecek kelimler var. Ve anlatacak çok şeyleri olan kelimeler.
Yaren şimdilik hoşça kal sen bana demeden.
Fazlı Çoban
Zaman izini sürerek kirli bir sabahla soluklanıyor.Tenim su tomurcuklarında ıslanıyor.
Yaşlıydı bu kent ve rüzgar.İnsanlar yalanlarla yıkanıyordu.Yangına durmuştu yürek ve bu yangında su suçsuzdu.
Yaren zaman yeşile dokundukça sarartıp döküyordu. Acılar tozlu raflarda yerlerinden alınıp tozları silinip yerlerine konuluyordu. Denizler, dalgaları gizlenerek seviliyordu.
Giyinmiş kuşanmış ağaçlar dayamış alnını güne, dallarında kuşları dinliyordu.Sesler geçiyordu kıyılarımdan.Tanıdık değildi çoğu. Ve kimliksizdi.
Nendeler niçinler yaren. Bir baykuş yalnızlığında öterken, yıldızlar tutuşuyordu gök tavanında.
Koyu karanlıktı. Karanlıkta tanınmıyordu gül. Yaren karanlık gizliyor kirlenen her şeyi. Çocukları düşündüm.Süt kokan ağızlarında taşıyorlardı sevgilerini.Ve istedim yürek yurtlarına girmesin yokluğun elleri
Yaren bu kimlikler neden kimsesiz.. Bu nedenler niçin siz.Yarınlar neden bensiz. Dağ doruklarında soluklanıyorum yaren. Esen duru yellere söylüyorum düşlerimi. Düşlerim de bitti yaren. Düş satıcıları da gelmez oldu.Bekliyorum. Beklemek boşlatıyor yüreği.
Gözlerim gördükçe ağlıyor. Uykular kokuyor gecelerde. Ayaklarımda toprağın izi çoğalıyor.
Düşündüm yaren her taze gün batımında bir kıyıya atıp yüklerimi gitmeyi. Yurtlar yurtsuz yaren.Hangi deltaların yüreği sıcak.
Bilmek nedir ey bilge. Suskunluğum saklanmaz oldu artık bende.Gül veriyorum yaren güle.Gül benzemiyor güldekine. Ağırım yaren hem de çok ağır. Bir kumru ötüyor az ötede sesi kimliğinde yaren.
Puşttu ağızda kokan soluklar. Satıcılar bekliyordu omuzlarda. Haindi. Gizli kıyıların da yılanlar tıslıyordu. Yaren bu yolculuk çok uzun be. Soluk yeter mi bilmiyorum.
Öfkeliyim kinliyim yaren. Kendini bilmeyen haldan bilmeze. Tutunmağa çabalıyorum solmadan yediverenlere. Direniyorum yaren. Yaşamak bu ise.
Sırça köşklerinde oturuyor yağ yığınları. Benim kınalı kuzumun sütü yok be yaren. Ellerim çıldırıyor. Kırıyor kapıları. Kapılar neden yapılır yaren. Su önüne koça dağlar neden kalır. Koça kartal neden uçmaz artık mavide.
Yaren neyi tartışır bu insanlar. Neden soluklarını tüketirler. Neden zamanı harcarlar kendileri gibi. Ömürlerine taktıkları keser her gün yontuyor onları yaren.
Küflü odalarda zamanın son notasını bekliyor yaşlılar.Ve bebeler ilk notaya konarken. Sırlıyım yaren. Yokluğum göçmen kuşlar olacak her şeyde. Mekanlar var yaren. Tuzu kokmuş mekanlar.
Yaren ucuz değil hiçbir mısra. Ucuz değil bir kan damlası.Yürüyen ayak. Sallanan kol olmak var kaldırım suskunluğunda. Yazmak yalnızlığıma vurduğum bir neşter yaren. Yazdıkça kanıyor sol göğsümün altındaki yumru et parçası.
Gitme yaren. Sen gidersen yıkılır bu kent.Ölü kuşlar satılır çiçekçilerde. Fesleğen kokusuz kalır. Gülde güneş batmaz olur. Gitme yaren.
Daha yan yana gelecek kelimler var. Ve anlatacak çok şeyleri olan kelimeler.
Yaren şimdilik hoşça kal sen bana demeden.
Fazlı Çoban
