Ama ben sanki yaşadıklarımı unutmuş gibiyim mutsuzum sabahtan beri sanki kalbimin orta yerinde alev topu var gibi. Eşimle 1 yıldır ayrı yaşıyoruz boşanma kararın yeni değil. Boşanma sebebimiz ise benim ilgisizlikle suçlayıp sürekli sosyal medyadan sahte hesaplar açıp aldatmasıydı. Üstüne 10 yıldır evli olmamıza rağmen hala bir çöp bile yoktu sorumsuzdu. Ve her kavga da beni kolumdan tutup dışarı atmak isterdi seni istemiyorum git diye küfürler hakaretler.. artık beni sinir hastası etmişti. Az çok diğer konularım da var yaşadıklarım. Bunlar sadece bazı kısmı. 1 yıldır ayrı olmamıza rağmen ne ailesi ne kendisi bir kez bile bir ihtiyacın var mı nasılsın demediler. Eşim çocuğuna bile kırk nazla para gönderirdi. Ben çalışıyorum hemde açıktan okuyorum şuan hayatımı az da olsa düzene koydum birikim yapıyorum kendime ev kurmak için neyse. 1 hafta önce annesi dilekçe verdiğimizi öğrenince annesi ta 3 saatlik yoldan geldi yanına sözde hocaya gitmiş ve bize büyü yapılmış su hazırlamış büyü bozulsun diye getirdi sarıldı bana ağladı seni çok sevdim diye. İçmedim suyu tabi. Eşimde bazı eşyalarım vardı onları getirmişti ve içine böyle not yazmış. Kayınvalidem 2 kez aradı içtin mi diye böyle samimiyetsiz.
Tam artık bitsin kurtulayım derken şimdi de içimde anlamsız bir boşluk hissi var yanlış mı yapıyorum diye halbuki boşanmak için dua eden de bendim. Biraz duygusal ve herşeyi kafama takma gibi bir huyum var bu hissi nasıl yenebilirim?