Sizin gibi 7 senenin sonunda iki çocukla boşanma kararı aldım ve arkama bile bakmadan tek celsede (avukat sayesinde) boşandım, öfke kontrolsüz bir yaşamın insana neler yaşatabileceğini, sokakta yürürken bile her an patlayacak modda olmayı, sesler çıkmasın diye sessiz hıçkırıkları az yaşamadım...
İşin ilginç yanı dışarıdan sizi görenler konduramıyorlar, çünkü siz her şey iyi görünsün istiyorsunuz, rezil olmamak adına ses çıkartmıyorsunuz, içiniz yanıyor, acıyor susuyorsunuz arabayla bir yere gitmeye kalkasanız binbir paranoya oluyor, yolda önünüze başka bir araba geçmesin diye dualar ediyorsunuz, sonu kavga çünkü... Zor arkadaşım ama şunu da belirtmem gerek ki tek başına yaşamak da kolay değil. Çocuğa bunu anlatmak da zor, anlıyorlar zamanla. Dengeleri kuruyorsunuz, babası ile sürekli görüşüyorlar vs vs... Bir şekilde aşılıyor.. Boşanalı 4 ay oldu sanırım, bu 4 ay da benim hayatımda çok şey değişti kendime araba aldım, evimi düzenledim, işimde daha rahatım, kafam rahat... Ek olarak ex. eş çok değişti, sinirden eser kalmadı, öfke tedavisi görüyor (yıllardır yalvarmıştım oysaki..), beni tekrar kazanmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırmış vs vs.. aynı nehirde iki kere yıkanılır mı, tekrar aynı şeyleri yaşarım korkusuyla yanaşmıyorum ama çocuklarım için aklımda hep acabası var?
Hakkınızda hayırlı olsun, kararlıysanız yapamayacağınızı hissediyorsanız, sizin içiniz acıyorsa tutun bir avukat sizin için her şeyi halletsin inanın harcağıdınız 2-3'e acımıyorsunuz, kafanız rahat oluyor...