• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaş kompleksi, yaşlılık korkusu.

40 yaşındayım. 20lere göre daha özgüvenli ve tecrübeliyim. Allah bana güzellikler nasip etti, bazılarını da etmedi. Eminim hepimiz böyleyiz ve önümüzde ne kadar olduğunu bilmediğimiz zamanlar var. Planlar yap.. Ege’de neler yapabilirim, yogaya başlasam mı, yağlıboya resimler için ders alsam mı, rutin sağlık kontrollerine başlasam mı, ibadete vakit ayırsam mı??? Düşündükçe ve günden güne başladıkça enerjin artacaktır.
 
Oh neyse yalnız değilim.

Ben de baba sevgisinden mahrum büyüdüm hatta bir dönem ciddi özsevgi ve saygı problemleri yaşadım ama bunu atlattım kendimi seviyorum yani bir başkasına muhtaç olmadan yaşayabiliyorum ve güçlüyüm. Eşimi çok sevsem, canım gibi görsem de kendimi dik tutmaya çalışıyorum, muhtaç olmamaya. Sadece bu yaş mevzusu canımı sıkıyor işte.
Kizim bi kere cok sevdigin bi esin var, bu ne kadar büyük bi nimet biliyo musun?
 
neşeli kıpır kıpır enerjisi yüksek tiplerin içinde hep bir arabesk ruh yatıyor kendimden biliyorum

ben y1.5 sene tedavi de gördüm ilaçta kullandım sadece kısmen azaldı

yine de kaygılı bir tipim artık koyverdim ömrüm boyunca bunla yaşayacağımı kabullendim
 
Oh neyse yalnız değilim.

Ben de baba sevgisinden mahrum büyüdüm hatta bir dönem ciddi özsevgi ve saygı problemleri yaşadım ama bunu atlattım kendimi seviyorum yani bir başkasına muhtaç olmadan yaşayabiliyorum ve güçlüyüm. Eşimi çok sevsem, canım gibi görsem de kendimi dik tutmaya çalışıyorum, muhtaç olmamaya. Sadece bu yaş mevzusu canımı sıkıyor işte.
sizin babanız ayrı bir vaka
benim öyle tembel yorgun değil ama aile-ilişkiler-iş içinde dengeleri ayarlayamayan bir babam var
anneniz de ayrı bir vaka gerçi, annem okumuş olacaktı benim işi filan olacaktı, babama asla papuç bırakmazdı. annem sanıyordu ki köylü kadın olunca işte itaat edilir (bence köylü de olsa itaat değil tek yok ama öyle sanıyordu işte, neyse)

yoksa bizimkilerin sevgi sorunu yok
bizimkilerin herkesi çok sevme sorunu var asıl. çocuklarını az el alemden ayırsalar iyidi :D
kendilerini ise sevmeyi hiç bilmiyorlar. ben en çok da bu yüzden kendimi sevmeyi sonradan kendi kendime öğrendim.

ben sanıyordum ki başarılı olmam lazım, mükemmel olmam lazım öyle olunca sevilmeye değer bir insan olunur çünkü...başarısızlıklarımda ya da başarısızlık da demeyelim de olduramadım her şeyse, kendimden nefret ettim. ki başarısız olduğum çok bir şey de yok aslında, ortalamadan yukarıdayım en azından. oldurmak da bazen elde değil, ne yapsan olmuyor bazı şeyler...

bir şekilde dönüp dolaşıp özsevgi özsaygı problemi yaşmış olmamız gerçek ama işte.
buna travma demeyi sevmem, sanırım klinik olarak da doğru laf değil. illa travma dememeli de, böyle şekillendim işte kişiliğim de müsait.

yaş kaygısı çok kadında vardır ya bence
dürüst olalım hangimiz genç, fit, sağlıklı, cinsel olarak aktif kalmak istemiyoruz?
 
55 olmadan emekli oldu ve zorunlu banka işleri, hastane vs. şeyler haricinde tam 24 senedir aynı koktukta oturuyor 🤦🏻‍♀️ Yazın balkonda kışın salonda hep aynı pozisyonda babam. Ve biz hiç ailecek tatile gitmedik, keyif alınacak aktiviteler yapmadık, babam bana hep biz artık yorulduk yaşlandık dedi bilmiyorum belki ben de bu atalet haline düşmekten korkuyorum.
Yaaa hayır hayır bunu kabul etmiyorum. Benim de annem böyledir ve ben onun tam tersiyim. Eskiden emeklilk erkendi, olgunlaşma evlenme anne baba olma her şey erkendi, insanların hayatında kendine zaman ayırma ve fiziksel bakım yoktu, çalışan kadınlarda eve temizlikçi çağırma kültürü bile yoktu. Artık devir değişti. Hayata farklı bakmamak için bir sebep bulamıyorum. Yaşıma rağmen kendimi 27 gibi hissediyorum
 
Düzeltmeniz için teşekkürler. Ben üyeye bir düzeltme yapmadım çünkü ergenliğime bakınca ciddi bir baba problemim var; babam hayattan, bizden hep nefret etti, sanki çok harika bir hayat yaşayacakmış da engel olmuşuz gibi davrandı annemle bana ve hiç zevk almadı yaşamaktan. İşte benim de travmam budur belki diyorum. 55 olmadan emekli oldu ve zorunlu banka işleri, hastane vs. şeyler haricinde tam 24 senedir aynı koktukta oturuyor 🤦🏻‍♀️ Yazın balkonda kışın salonda hep aynı pozisyonda babam. Ve biz hiç ailecek tatile gitmedik, keyif alınacak aktiviteler yapmadık, babam bana hep biz artık yorulduk yaşlandık dedi bilmiyorum belki ben de bu atalet haline düşmekten korkuyorum.
Korkmanız çok doğal, yaşlılık olduğu haliyle zaten istenmeyen bir şey bir de üzerine sizin ileri yaş grubundaki insanlarla olumsuz deneyimleriniz olmuş. Anlattığınız kadarıyla bunlar travma kategorisine girmiyor ama insanı kötü etkileyen tek şey travma değil. Bunlar sizi üzmüş, endişelendirmiş olabilir. Ben mesleki deformasyon olarak düzeltme gereği duydum, çok görüyorum da böyle yorumlar. Hoş verdiğim bu tarz bilgiler genelde pek umursanmıyor, teşekkürler nazik yanıtınız için. Neyse, bana sizin olumsuz deneyimlerle öğrendiğiniz bir kaygı sorununuz olabilir gibi geldi. 65 yaş üstü yaşlı kabul edilir, daha çok yolunuz var ancak şu an ortada olmayan, ileride olacağı da kesin olmayan bir sorun sizin canınızı sıkıyor. Hayatta aktif olmayınca ebeveynleriniz gibi olmaktan vb. çekiniyor olabilirsiniz. Oysa siz kendinizsiniz, ciddi bir sağlık sorunu vb olmadıkça isterseniz 80 yaşında da aktif olabilirsiniz, 40 yaşında yaşlı gibi de yaşayabilirsiniz. Kontrolünüzün tamamen dışında değil. Tabi bir yandan yaş almakla barışmak, hep aktif olmak için savaşmayıp içimizden geldiği kadarını yapmak da gerek. Bu anlamda terapi kendinizi daha iyi anlayıp, kabul edip, yönetmenizi sağlayabilir, faydalı olur.
 
Herkese yeniden merhabalar,

Ben eskilerin az çok tanıyacağı vive, zamanında buraya “yaşım 36 sizce yolun sonuna mı geldim” minvalinde çok konu açtım. O dönemde de iş arıyordum ve acaba yapabilir miyim gibi özgüvensizliklerim vardı. İş buldum, beş sene çalıştım ve başardım elbette yani atla deve değildi çalışma hayatı ve ev işlerini bir arada yürütmek ama benim kaygılar işte.

Yine çalışmıyorum Temmuz ayında 43’ü bitireceğim ve yine bana aynı kaygılar geldi. Yapmak istediğim bir çok şey var ve bunlar için yaşlanıyor gibi hissediyorum. 36 yaşımdaki halimden daha fitim, veremediğim kiloları veriyorum, spora başladım 2022’nin altı ayı full spor salonlarında geçti yani bu bile kendi kendimi çürütmeye yeter ama yetmiyor.

Eşim uzaktan çalışabileceği bir işte, bir kaç seneye onun işleri tamamen uzaktan olursa Ege’ye gitme planımız var ama ben diyorum ki yaşlanınca ne zevk alıcam? Sorun aslında tam zevk alma noktasında da değil ben yaşlanmaktan deli gibi korkuyorum.

Korkmak sadece atalet halini arttırıyor ve zamanın geçmesine engel olmuyor biliyorum ve kendime tekrar ediyorum ama arada dibe çekiliyorum. Oysa dediğim gibi beş altı sene önceye göre daha enerjik ve daha fitim.

Bu kaygımdan nasıl kurtulacağım ben? 🤦🏻‍♀️
Bende yaşlanamamaktan korkuyorum mesela 😉
 
Oysa siz kendinizsiniz, ciddi bir sağlık sorunu vb olmadıkça isterseniz 80 yaşında da aktif olabilirsiniz, 40 yaşında yaşlı gibi de yaşayabilirsiniz. Kontrolünüzün tamamen dışında değil.

İşte bu cümle çok doğru 👏🏻 çok teşekkür ederim profesyonel gözle yaptığınız pozitif yorumlarınız için 🙏🏻
 
Herkese yeniden merhabalar,

Ben eskilerin az çok tanıyacağı vive, zamanında buraya “yaşım 36 sizce yolun sonuna mı geldim” minvalinde çok konu açtım. O dönemde de iş arıyordum ve acaba yapabilir miyim gibi özgüvensizliklerim vardı. İş buldum, beş sene çalıştım ve başardım elbette yani atla deve değildi çalışma hayatı ve ev işlerini bir arada yürütmek ama benim kaygılar işte.

Yine çalışmıyorum Temmuz ayında 43’ü bitireceğim ve yine bana aynı kaygılar geldi. Yapmak istediğim bir çok şey var ve bunlar için yaşlanıyor gibi hissediyorum. 36 yaşımdaki halimden daha fitim, veremediğim kiloları veriyorum, spora başladım 2022’nin altı ayı full spor salonlarında geçti yani bu bile kendi kendimi çürütmeye yeter ama yetmiyor.

Eşim uzaktan çalışabileceği bir işte, bir kaç seneye onun işleri tamamen uzaktan olursa Ege’ye gitme planımız var ama ben diyorum ki yaşlanınca ne zevk alıcam? Sorun aslında tam zevk alma noktasında da değil ben yaşlanmaktan deli gibi korkuyorum.

Korkmak sadece atalet halini arttırıyor ve zamanın geçmesine engel olmuyor biliyorum ve kendime tekrar ediyorum ama arada dibe çekiliyorum. Oysa dediğim gibi beş altı sene önceye göre daha enerjik ve daha fitim.

Bu kaygımdan nasıl kurtulacağım ben? 🤦🏻‍♀️
Kız ben 28im. Ben bile yaslandım depresyonuna girdim. Önceki kalbi ağzında atan oscarı çok özlüyorum. Demekki 40 ta zır deli olucam. Bunu atlatan nasıl atlatıyor helal olsun
 
Kız ben 28im. Ben bile yaslandım depresyonuna girdim. Önceki kalbi ağzında atan oscarı çok özlüyorum. Demekki 40 ta zır deli olucam. Bunu atlatan nasıl atlatıyor helal olsun

28 mi? :KK8:
 

Eklentiler

  • 14A52688-A10B-4471-B772-35F13CDD10CE.webp
    14A52688-A10B-4471-B772-35F13CDD10CE.webp
    4,2 KB · Görüntüleme: 46
bende 33 yasindayim ama cocukla cocuk olurum yasliyla yasli olurum yasamayi seviyorum asil yas ilerledikce insan herseyin kiymetini bence daha iyi anliyor ki bence siz yasli degilsinizki cok gencsiniz daha uzun yillar musmutlu yasamaniz dilegiyle...
 
Spor yapmak zaten başlı başına gençleşmek demek. İleri yaşta olup spor yapan insanlar kendini salan gençlerden sağlıklı dinç ve fit. Ay bunları yazmak bana bile iyi geldi. Yaşım 36, Mart'ta 37. Spora başlamak lazım kendi adıma,🥰
 
Herkese yeniden merhabalar,

Ben eskilerin az çok tanıyacağı vive, zamanında buraya “yaşım 36 sizce yolun sonuna mı geldim” minvalinde çok konu açtım. O dönemde de iş arıyordum ve acaba yapabilir miyim gibi özgüvensizliklerim vardı. İş buldum, beş sene çalıştım ve başardım elbette yani atla deve değildi çalışma hayatı ve ev işlerini bir arada yürütmek ama benim kaygılar işte.

Yine çalışmıyorum Temmuz ayında 43’ü bitireceğim ve yine bana aynı kaygılar geldi. Yapmak istediğim bir çok şey var ve bunlar için yaşlanıyor gibi hissediyorum. 36 yaşımdaki halimden daha fitim, veremediğim kiloları veriyorum, spora başladım 2022’nin altı ayı full spor salonlarında geçti yani bu bile kendi kendimi çürütmeye yeter ama yetmiyor.

Eşim uzaktan çalışabileceği bir işte, bir kaç seneye onun işleri tamamen uzaktan olursa Ege’ye gitme planımız var ama ben diyorum ki yaşlanınca ne zevk alıcam? Sorun aslında tam zevk alma noktasında da değil ben yaşlanmaktan deli gibi korkuyorum.

Korkmak sadece atalet halini arttırıyor ve zamanın geçmesine engel olmuyor biliyorum ve kendime tekrar ediyorum ama arada dibe çekiliyorum. Oysa dediğim gibi beş altı sene önceye göre daha enerjik ve daha fitim.

Bu kaygımdan nasıl kurtulacağım ben? 🤦🏻‍♀️
Cevabı bende tok. Böyle hissetmemizin sebebi her iş ilanında 35 yaş sınırı konulmadı bu ülkede. Yurtdışında ilanlara bakıyorum yaş sınırı yok.
 
Hayatım oturmuş tıkırında, yanımda sevdiğim adam, çoluk çocuk büyümüş sağlıklı ve huzurlular vefalılar, maddi sıkıntım elimi ayağımı bağlayacak birşey yok, canım istiyor arkadaşlarımla keyif aldığım şeyleri yapıyorum, canım istiyor eşimle seyahat ediyorum, canım istiyor torunlara patik örüp bulmaca çözüyorum. Yüzümde birkaç kırışık birazda romatizma ağrısı saçlarımdaki beyazları boyuyorum hop yok oluyorlar…..kaybettiğim sevdiklerimin yerini yeni doğanlara veriyorum….
Yani bunları yaşamak mı daha cazip, yaşlanamadan ölmek mi?
 
Ben 30’umdan sonra yaşlanıyorum dedim çünkü fiziksel olarak hastalıklarım başladı. Diş etlerim çekilmeye başladı, 1 tane dişini kaybettim. İmplant yaptırdım ki diş doktorundaki en rahatsız işlemlerden biri heralde. Yumurtalık kistim oldu. Zehirli guatr oldum. Yüzümde kırışıklıklar ve sarkmalar başladı. Botoks ve dolguyla telafi etmeye çalıştım. Babam vefat etti. 6 ay bir depresyon dönemim oldu. Hayatta çokta mutlu olacak bir şey bulamıyordum. 20-30’lu yaşlarımı çok hızlı yaşadım. 4 pasaport bitirdim. 40’a yakın ülke gezdim. Baktım yeşil heryerde yeşil, gökyüzü her yerde mavi. Belli bir doyuma ulaşmıştım. Bu durum kızım doğana kadar devam etti. Ne zamanki kızımı kucağıma aldım acaip garip bir duygu geldi. Ben onun doğumuna şahit olmuştum. Allah inşAllah herşey normal seyrederse o da benim ölümüme şahit olacaktı.
Yaşlanmak eskisi kadar canımı sıkmıyor benim. Hatta bu evrede kızım büyüyecek, ona tanık olacağım. 1 senede bile hayatım inanılmaz değişti. Onun dişleri çıkıyor. Yürümeye başladı. 4. Ayda “Anni” demeyi öğrendi. Her işini tek bir kelime ile hallediyor. Gelecek ay Allah’ın izniyle kardeşi olacak. İnşAllah birbirlerine bağlı olurlar. Hayattan tek temennim bu.
Benim hayatımdaki boşluk çocuklarımla doldu. Siz iş arayışındasınız bildiğim. Çalışma hayatı sizi fazlasıyla meşgul eder. Tatil topiği açmıştınız. İyi bir işe girerseniz, onun içinde birikim yaparsınız. Herkes bir şekilde bu dünyadan geliyor ve geçiyor. Farklı farklı şeylerle kendimizi oyalıyoruz, o kadar.
 
Ben bu konuda babamı örnek alıyorum.
68 yaşında kendisi ve maşallah diyeyim 45 falan gibi.
Görenler ablamın eşi zannediyor.
Sağlıklı besleniyor.
Spor yapıyor.
Pilav, ekmek, şeker, işlenmiş gıdalar bunlar asla eve gitmiyor.
Bildiğin fit 😆
Maşallah diyeyim Allah Sağlık versin tabii ama kendimize dikkat edersek, yaşlanmanın pek çok olumsuz etkisine de engel olabiliriz.
Önemli olan sağlıklı bir şekilde yaş almamız.
Bir de zamanı durduramıyorsak içinde bulunduğumuz her anın değerini bilmek gerekiyor.
Doya doya yaşamak, mutlu olmak, stresten uzak durmak, öyle her şeyi çokta kafaya takmamak lazım (Bunlarda hep babamın tavsiyeleridir )
 
Ne zaman bir şeyler yapmak için geç olduğunu düşünsem, yaş aldığımı düşünsen bu yazı gelir aklıma

HERKES KENDİ ZAMANINA GÖRE YAŞAR

New York California’dan 3 saat ileride ancak bu California’yı yavaş yapmaz.

Kimi 22 yaşında mezun olur ama sağlam bir iş bulmak için 5 sene bekler.

Kimi 25 yaşında ceo olup 50 yaşında ölürken kimi 50 yaşında ceo olur 90’ı görür.

Kimi evlenirken kimi bekar kalır.Obama 55 yaşında emekli oldu trump 70 yaşında görevine başladı.

Bu dünyadaki herkes “kendi zamanına” göre yaşar.Etraftaki bazı insanlar senden bir adım ileride gözükebilir, bazıları ise senin yerinde gözükebilir.Ancak herkes kendi yarışında, kendi zamanında.Onlara kıskançlık da besleme taklit de etme. Onlar kendi zamanında sen kendi zamanında yaşayacaksın. Hayat harekete geçmek için doğru zamanı beklemektir. Yani sakin ol.Geç kalmadın.Erken de değil.Tam zamanında yaşıyorsun.
 
Back
X