Yasadigim yere ait degilim mutsuzum

berenns

Üye
Kayıtlı Üye
11 Ocak 2025
119
46
13
26
26 yasindayim dogdugumdan beri ayni şehirde yasiyorum ama yaşadığım şehire bir türlü ait hissedemiyorum. Yaşadığım şehir büyük şehir ve imkanları fazla ama ben sevmiyorum sevemiyorum. Ben liseyi üniversiteyi de bu şehirde okudum ve atanacagim zaman başka bir şehire giderim diyordum ama ailemin manipülasyonu sonucu yine yaşadığım şehire atandım ve cok mutsuzum çok pişmanım. Puanim çok güzel şehirlere yetiyordu bodruma muglaya diğer tatil yerlerine falan atabilirdim ama maalesef olmadı. Şimdi her gün bunun pişmanlığını yasiyirum niye gitmedim niye güzel bir şehirde herkesten uzakta tek başıma yaşamak varken bu fırsatı kscirdim diye. Bir de benim sosyallik anlamında da acilmam lazım ama aile evinde bu nasil mümkün olacak. Evet sehirde yapilacak sosyal aktiviteler var ama benim istedigim bu degil ben pek kafe sinema vs bu tarz bir insan degilim dogayi ve dogada sozyallesmeyi seviyorum ama burada mumkun degil. Yeni atandigim için tayin de isteyemiyorum resmen kaldım burada. Böyle ailesinden uzakta başka bir şehirde tek başına yaşayan insanlara çok özeniyorum arkadaşlarım hep şehir dışına atandı ben de bir türlü ailemin himayesinden çıkamadım artık çok zor geliyor. Atanmış gibi de hissetmiyorum sanki liseye giden bir öğrenci gibiyim. Yaşadığım sehri sevsem ailemle yaşamak beni o kadar sıkmaz belki ama üstüne bir de bu ekleniyor. Belki başka bir şehire gitsem aşkı da bulurdum. Bu pişmanlık beni depresyona sürüklüyor.
 
26 yasindayim dogdugumdan beri ayni şehirde yasiyorum ama yaşadığım şehire bir türlü ait hissedemiyorum. Yaşadığım şehir büyük şehir ve imkanları fazla ama ben sevmiyorum sevemiyorum. Ben liseyi üniversiteyi de bu şehirde okudum ve atanacagim zaman başka bir şehire giderim diyordum ama ailemin manipülasyonu sonucu yine yaşadığım şehire atandım ve cok mutsuzum çok pişmanım. Puanim çok güzel şehirlere yetiyordu bodruma muglaya diğer tatil yerlerine falan atabilirdim ama maalesef olmadı. Şimdi her gün bunun pişmanlığını yasiyirum niye gitmedim niye güzel bir şehirde herkesten uzakta tek başıma yaşamak varken bu fırsatı kscirdim diye. Bir de benim sosyallik anlamında da acilmam lazım ama aile evinde bu nasil mümkün olacak. Evet sehirde yapilacak sosyal aktiviteler var ama benim istedigim bu degil ben pek kafe sinema vs bu tarz bir insan degilim dogayi ve dogada sozyallesmeyi seviyorum ama burada mumkun degil. Yeni atandigim için tayin de isteyemiyorum resmen kaldım burada. Böyle ailesinden uzakta başka bir şehirde tek başına yaşayan insanlara çok özeniyorum arkadaşlarım hep şehir dışına atandı ben de bir türlü ailemin himayesinden çıkamadım artık çok zor geliyor. Atanmış gibi de hissetmiyorum sanki liseye giden bir öğrenci gibiyim. Yaşadığım sehri sevsem ailemle yaşamak beni o kadar sıkmaz belki ama üstüne bir de bu ekleniyor. Belki başka bir şehire gitsem aşkı da bulurdum. Bu pişmanlık beni depresyona sürüklüyor.
Simdi tekrar tercih yazma hakkınız ne zaman. Ders cikartmaya bakın bu olaydan. Birdaha ailenizin manipülasyonuna gelmeyin.
 
Simdi tekrar tercih yazma hakkınız ne zaman. Ders cikartmaya bakın bu olaydan. Birdaha ailenizin manipülasyonuna gelmeyin

Simdi tekrar tercih yazma hakkınız ne zaman. Ders cikartmaya bakın bu olaydan. Birdaha ailenizin manipülasyonuna gelmeyin.
Seneye ya da diğer seneye. Ama şu da var önce burada kalip sonra başka bir yere gitmek sacma mi olur acaba diyorum. Hani herkes başka yere gidiyor sonra memleketine dönüyor belli bir zaman sonra. Benimki tam tersi olacak. Yani kendi şehrimde bile olsa en azından ikamet ettiğim yerden uzakta bi yere gitsem bile bana yetecek
 
Bölümünüz neydi? Dışarı atanan insanların yüzde 80i sonradan pişman, özellikle evlilik çocuk vs olduğunda. İzinlerinde memleketine gitmektense tüm izinlerde tatil yapmak gezmek bence daha cazip. Yani bunu bugün yada 1-2 senelik bir şey gibi düşünme.
Tabi ailenden kopmak uzakta olsam tatilde bile gitmem dersen o başka.
Ayrıca doğa seversen trekking, kamping yapan gruplara girebilirsin hem çevre hem doğa hem tatil.
 
Kendine ev tut madem. Oraya gitsende mutlu olamayabilirsin bunu bilemezsin o yuzden oyle dusunup kendini uzme.
 
Son düzenleme:
Bölümünüz neydi? Dışarı atanan insanların yüzde 80i sonradan pişman, özellikle evlilik çocuk vs olduğunda. İzinlerinde memleketine gitmektense tüm izinlerde tatil yapmak gezmek bence daha cazip. Yani bunu bugün yada 1-2 senelik bir şey gibi düşünme.
Tabi ailenden kopmak uzakta olsam tatilde bile gitmem dersen o başka.
Ayrıca doğa seversen trekking, kamping yapan gruplara girebilirsin hem çevre hem doğa hem tatil
Yok ya tatillerde gelirim :)) ailemle bir sorunum yok aslinda ama içimde ukde kaldı işte dışarı atanıp tatillerde memlekete dönme meselesi. Ufukta evlilik vs görünmedigi icin istiyorum aslinda, öyle bir durum olsa belki o kadar istemezdim
 
26 yasindayim dogdugumdan beri ayni şehirde yasiyorum ama yaşadığım şehire bir türlü ait hissedemiyorum. Yaşadığım şehir büyük şehir ve imkanları fazla ama ben sevmiyorum sevemiyorum. Ben liseyi üniversiteyi de bu şehirde okudum ve atanacagim zaman başka bir şehire giderim diyordum ama ailemin manipülasyonu sonucu yine yaşadığım şehire atandım ve cok mutsuzum çok pişmanım. Puanim çok güzel şehirlere yetiyordu bodruma muglaya diğer tatil yerlerine falan atabilirdim ama maalesef olmadı. Şimdi her gün bunun pişmanlığını yasiyirum niye gitmedim niye güzel bir şehirde herkesten uzakta tek başıma yaşamak varken bu fırsatı kscirdim diye. Bir de benim sosyallik anlamında da acilmam lazım ama aile evinde bu nasil mümkün olacak. Evet sehirde yapilacak sosyal aktiviteler var ama benim istedigim bu degil ben pek kafe sinema vs bu tarz bir insan degilim dogayi ve dogada sozyallesmeyi seviyorum ama burada mumkun degil. Yeni atandigim için tayin de isteyemiyorum resmen kaldım burada. Böyle ailesinden uzakta başka bir şehirde tek başına yaşayan insanlara çok özeniyorum arkadaşlarım hep şehir dışına atandı ben de bir türlü ailemin himayesinden çıkamadım artık çok zor geliyor. Atanmış gibi de hissetmiyorum sanki liseye giden bir öğrenci gibiyim. Yaşadığım sehri sevsem ailemle yaşamak beni o kadar sıkmaz belki ama üstüne bir de bu ekleniyor. Belki başka bir şehire gitsem aşkı da bulurdum. Bu pişmanlık beni depresyona sürüklüyor.
Bir sonraki şansında kimseyi dinleme ve git derim
 
Bir sonraki şansında kimseyi dinleme ve git derim
Ben de öyle düşünüyorum ama artık açılan yerler ilk açılan yerler kadar güzel olmayacak. Sadece belli yerler açılıyor onlari da hizmet puani yüksek olanlar kapıyor. İçimde kocaman bir pişmanlık kaldı
 
Yok ya tatillerde gelirim :)) ailemle bir sorunum yok aslinda ama içimde ukde kaldı işte dışarı atanıp tatillerde memlekete dönme meselesi. Ufukta evlilik vs görünmedigi icin istiyorum aslinda, öyle bir durum olsa belki o kadar istemezdi
Ufukta evlilik yok ama ilerde ne olcağını bilemezsin, ailenle sorunun yoksa kendi ailene yakın olmak her zaman bin kat iyidir. Sen biraz paranı gönlünce harca gez toz keyfin yerine gelir
 
Çok haklı bir serzeniş. Ben de üniversite hayatım dışında aynı ildeyim. Gitmek için çırpındıkça buraya bataklık gibi batıp kaldım. Artık öğrenilmiş çaresizlik içerisinde yaşıyorum. Tayin isteyelim desek çok iyi yerlere gidemiyoruz. Vardır Rabbimin bir bildiği diyorum artık.
 
Seneye ya da diğer seneye. Ama şu da var önce burada kalip sonra başka bir yere gitmek sacma mi olur acaba diyorum. Hani herkes başka yere gidiyor sonra memleketine dönüyor belli bir zaman sonra. Benimki tam tersi olacak. Yani kendi şehrimde bile olsa en azından ikamet ettiğim yerden uzakta bi yere gitsem bile bana yetecek
Valla bence memleket pişmanlıktır. Hele siz geç bile kalmışsınız. Üniversiteyi de orada okuduysaniz aile evindeki cocuksunuz halen. Başka şehir dortdirtluk olur diyemem. Siz muhtemelen ilk etapta zorlanırsınız. Kendiniz bu yaşınıza kadar ev bile kiralamamissinizdir. Sorumluluklarınız sınırlı yani. Bu zinciri kirmaniz lazım güclenmek kendinizi tanımak bağımsız bir kadın olmak için. Konfor alanından çıkmak herzaman iyidir. Ben lise üniversite hep dışarda okudum. Şimdi yurtdışında yaşıyorum hiç zorlanıyorum. Bunu hep o yıllardaki zorlanma ama güçlenme bağlıyorum. Kendime güvenim var. Bunlar çok önemli. Sizden bağımsız olarak yazıyorum birçok kadın tanıdım evlilikleri kötü olmasına rağmen meslekleri olmasına rağmen bosanamiyorlar. Hayat onları çok korkutuyor. Güçlerinin farkında değiller. Bir fanustalar sanki dünyanın sonu olacak bosansa. Halbuki bir kapanda yaşıyorlar mesela.
 
Ayyy inanki bende olduğum yere ait değilim alıp başımı gidesim var ama çoçuğun yarın okulu var işte 😒😒
 
Back
X