Yaşadıklarım ve kaygılarım

kiboshanim

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2022
74
73
38
27
Merhabalar,
Evlenir evlenmez hamile kalmıştım ancak suyumun bitmesi sebebiyle erken doğum yaptım. Sezaryenle bebeğim alındı ve maalesef yaşamadı. Ameliyat psikoloji bebeğimi kaybetmek etraf baskısı beni yıprattı. Sezeryan sonrası grip oldum hala tam anlamlıyla toplayamadım. Şuan kendimi bir daha çocuk yapmaya hazır hissetmediğim gibi çok korkuyorum da. Bir daha aynı şey başıma gelirse gibi. Yani hem manevi hem de fiziksel açıdan travma yarattı bu durum bende. Eşim çocukları çok seven biri ileride çocuk ister mi ben cesaret edebilir miyim etraftan çok baskı görür müyüz acıma bunlar eklendi. Bana tavsiyeniz nedir
 
Öncelikle kendi sağlığınızı psikolojinizi düşünün, size baskı yapan kimseyle muhatap olmayın ve çevrenize göre yaşamayın. Zaten evliliğinizin başındasınız bunları düşünecek vaktiniz var, sağlıklı vücut ve psikoloji ile eşinizle oturur konuşursunuz ve ikiniz için en iyi kararı siz verirsiniz. Umarım iyi olursunuz 🤲
 
Durumlarimiz çok aynı değil ama korkularımız aynı. 4 yıl 3 tüp bebek denemesinden sonra hamile kaldım ama erken doğum oldu bebeğim yaşıyor şükür ama 3 ay kuvezde kaldı. Şimdi ikinci çocuk için tabiki şuan değil ama ileride naparim nasıl olur hiç bilmiyorum. Doktorum serkraj yapılacağını riskli gebelik olarak takip edileceğini ve daha sık aralıklarla muayene edileceğini söyledi öyle bi durumda ama işte insanın korkuları geçmiyor
 
Durumlarimiz çok aynı değil ama korkularımız aynı. 4 yıl 3 tüp bebek denemesinden sonra hamile kaldım ama erken doğum oldu bebeğim yaşıyor şükür ama 3 ay kuvezde kaldı. Şimdi ikinci çocuk için tabiki şuan değil ama ileride naparim nasıl olur hiç bilmiyorum. Doktorum serkraj yapılacağını riskli gebelik olarak takip edileceğini ve daha sık aralıklarla muayene edileceğini söyledi öyle bi durumda ama işte insanın korkuları geçmiyor
Evet çok doğru korku insanı kötü etkiliyor yaşım genç bir sorun yoktu bir anda suyum bitti bi daha olursa başından itibaren ilaç verilecek sanırım ama her şeyden önce doğana kadar tedirgin olacakmışım hissi var içimde
 
Öncelikle kendi sağlığınızı psikolojinizi düşünün, size baskı yapan kimseyle muhatap olmayın ve çevrenize göre yaşamayın. Zaten evliliğinizin başındasınız bunları düşünecek vaktiniz var, sağlıklı vücut ve psikoloji ile eşinizle oturur konuşursunuz ve ikiniz için en iyi kararı siz verirsiniz. Umarım iyi olursunuz 🤲
İnşallah çok teşekkür ederim
 
Evet çok doğru korku insanı kötü etkiliyor yaşım genç bir sorun yoktu bir anda suyum bitti bi daha olursa başından itibaren ilaç verilecek sanırım ama her şeyden önce doğana kadar tedirgin olacakmışım hissi var içimde
Benimde.. bide sürekli stres içinde olup ya yine aynı şeyleri yaşarsam diye diye kotuyu cekermiyim yada bisey olmucagi varsada stresten kaynaklı olurmu diye de korkuyorum. Ya gözümüzü karartıp yeniden denicez ama bu sefer emin adımlarla ilerleyip yada bu korkuların bizi esir almasına izin vercez. Sanırım bunun kararını psikolojimiz biraz daha toparlaninca vermeliyiz
 
Benimde.. bide sürekli stres içinde olup ya yine aynı şeyleri yaşarsam diye diye kotuyu cekermiyim yada bisey olmucagi varsada stresten kaynaklı olurmu diye de korkuyorum. Ya gözümüzü karartıp yeniden denicez ama bu sefer emin adımlarla ilerleyip yada bu korkuların bizi esir almasına izin vercez. Sanırım bunun kararını psikolojimiz biraz daha toparlaninca vermeliyiz
Evet. Çok haklısınız bir de dış etmenler var tabi. Çok güçlü bir psikoloji gerekiyor. Normal stresin yanında geçmişin izlerini minimuma indirmiş bir psikoloji. Benim için şuan çok erken
 
Evet. Çok haklısınız bir de dış etmenler var tabi. Çok güçlü bir psikoloji gerekiyor. Normal stresin yanında geçmişin izlerini minimuma indirmiş bir psikoloji. Benim için şuan çok erken
Aynı fikirdeyim aynı hisleri paylaşıyorum. Çok erken biraz zamana ihtiyaç var. Dış etmenleri 4 sene çektim ben hiç bisey demeseler bakışları yetiyor insanların. Birde eş kişisi var fazlaca cocuk istemi oluyor. Biraz sabır biraz zaman gerekirse profesyonel destek ile süreci atlatıp yeniden denemek gerekiyor sanırım düştüğümüz yerden kalkmak için.
 
Aynı fikirdeyim aynı hisleri paylaşıyorum. Çok erken biraz zamana ihtiyaç var. Dış etmenleri 4 sene çektim ben hiç bisey demeseler bakışları yetiyor insanların. Birde eş kişisi var fazlaca cocuk istemi oluyor. Biraz sabır biraz zaman gerekirse profesyonel destek ile süreci atlatıp yeniden denemek gerekiyor sanırım düştüğümüz yerden kalkmak için.
En azından bir çocuğunuz var Allah bağışlasın Allah sağlık huzur versin . Benim ilk bebeğimde böyle bir durum oldu. Erkekler acıyı bizim kadar hissetmiyor ayrıca bakmada da bizim kadar rol oynamadıkları için istemesi kolay geliyor sanırım
 
Merhabalar,
Evlenir evlenmez hamile kalmıştım ancak suyumun bitmesi sebebiyle erken doğum yaptım. Sezaryenle bebeğim alındı ve maalesef yaşamadı. Ameliyat psikoloji bebeğimi kaybetmek etraf baskısı beni yıprattı. Sezeryan sonrası grip oldum hala tam anlamlıyla toplayamadım. Şuan kendimi bir daha çocuk yapmaya hazır hissetmediğim gibi çok korkuyorum da. Bir daha aynı şey başıma gelirse gibi. Yani hem manevi hem de fiziksel açıdan travma yarattı bu durum bende. Eşim çocukları çok seven biri ileride çocuk ister mi ben cesaret edebilir miyim etraftan çok baskı görür müyüz acıma bunlar eklendi. Bana tavsiyeniz nedir
Cocuk dusunmek ve normale donmek icin cok erken. Sadece dinlenin.
 
Back
X