- 6 Haziran 2007
- 279
- 46
- 643
- Konu Sahibi kiraz_mevsimi
- #1
Biraz içimi dökmek istiyorum çok doluyum.Anneme anlatsam üzülüyor,arkadaşlarıma anlatsam ne kadar iyi olurlarsa olsunlar bi gün karşıma çıkıyor,Eşimle paylaşşam zaten sorun o beni anlamıyor.
Ben 10 yıldır çok sevdiğim biriyle evlendim.1 sene olmak üzere.O başta çok istemşti ben istememiştim sonra ben istedim o inat etti neticede %80 benim ısrarım onun vicdanı dolayısıyla evlendik.Çok dua ettim çünkü çok seviyorum.Hala çok seviyorum.Evde öbür odada otursun içim daralıyo özlüyorum.Biraz tartışsak kalbim sıkışıyo.Annemlere kalmaya gidiyorum evde o tek diye bi rahat uyuyamıyorum.Elimde değil çok çabalıyorum ama böyle.Bu kadar aşık olduğun biriyle evlenmekte hiç akıl işi değilmiş açıkçası.
Neyse bu bi sorun değil şikayet etmiyorum.O da iyi biri bana karışmaz,gittiğim yerlere karışmaz,misafirime karışmaz,harcadığım paraya karışmaz.Ama işte çok duyarsız,ilgisiz,sevgisiz.Çoğu zaman yalnızım.Aileside çok sorunlu insanlar değil.Aramızda hep bir mesafe var.
Evlendiğimde işten ayrıldım zaten sorunlu bi yerdi.Eşimde istemedi.Başka işe girerim diye düşündüm.O arada züccaciye açtık beraber eşimle.O zaten çok borcu olan,çok işte dolandırılan,çok iş batıran ve acaip gururlu biri.O kadar umutlu açtık ki burayı çok güzel başladı.O hiç üşenmeden çalıştı gece gündüz.Şimdi bazen o duruyo bazen ben duruyorum.Ben gelir gelmez gidiyo işlerini halletmeye diğer dükkan var ordan ilham almıştı zaten manevi abisinin yanına.8 den önce gelmiyo.Düşüncesiz.Hafta sonumuz yok,bi akşam yemeği vaktimiz yok.Gezmemiz yok.Ben dükkan yüzünden zaten artık kimseyle görüşemiyorum.Aslında suç bende bi yere gitsem dönüşte dükkana geliyorum o gidiyo hemen.
Böyle oluncada bana iyice güvendi şimdi işlerim var depoya gidicem diyo ben geliyorum 11 e kadar burdayım akşam.Ne işimi yapabiliyorum,ne yemek yetiştirebiliyorum.Marketler bile kapanmış oluyo.Zaten öyle işlere hiç karışmıyor.Bir kere markete gitmiş değil.
Anlatıyorum yardım istiyorum umursamıyor.iş yerine gitmiyim diyorum evde duramıyorum.O burda sıkılıyor biliyorum.Ama sabah kalkıp iş bişe yapamıyorum hep hayatım ayakta gibi.Biraz tavır yapsam benden daha tavırlı oluyo.Kalıyorum öyle.Küssem daha çok küsüyor.
Ne olursa olsun haksızım şikayet etsem nankör oluyorum.Yanına gitmesem ona yardımcı olmuyo oluyorum.Artık bunaldım.1-2 kez çok kızdım artık bunaldım ben yok farzederek davrandı anneme gittim kaldım.2-3 aramadı.Kafanı dinle dedi.ama dinleyemiyorum işlte
Oturup konuşmuyoruz,ortak bişeyler yapmıyoruz,gülüşmüyoruz.Sürekli zaten bitkin.Saçım dökülmüş olsun koltuğa sabaha kadar kaşınıyo alerjisi varmış,öyle kaç gün devam ediyor,Dikkat ediyorum başka bişey için kaşınıyor,Bu aralarda birinin bardağı ile su içmiş boğazında gıcık var gece gündüz öksürüyor.Yanımda da yatmıyo rahatsız olurmuşum diye.Takıntı yapıyo psikolojik olrak hastalanıyo.Doktara gitmiyo zaten.Yani benim söylediğim hiç bir şeyin onun için önemi yok,hiç bir şeyin değeri yok.Çok zoruma gidiyor.Buralarda yeniyim tanıdığım yok yalnızım yanımda olmasını istiyorum olmuyo,bişey olsa benim suçum oluyo,hasta olsam kesin benim ihmalimdir,saçımı dökülse taramıyorum ondandır,midem bulansa koladandır falan.Hiç nazlanamıyorum sığınamıyorum.çok sıkıldım.Konuşuyorum sürekli geceleri ağlıyorum.Söylüyorum bundan diyorum.Alışmam lazım evliliğe diyor.Zamanla alışıcam diyo.Ee benimde alışma sürem vardı hep geçti.Benden 8 yaş büyük.O biraz idare etsin istiyorum,Evliliğimiz için oda çabalasın istiyorum.Bide hamileyim sanırım.Daha çok daralıyorum.Hiç idare edemiyorum.Hevessizim evimi bile süpürmek istemiyorum.Bugünde işyerine geldim kapatıyoruz afişi asmış.Biliyodum zatende ne biliyim.Bu iştede tutturamadık heralde.Başka yere taşınıyormuşuz.Deliricem yaa napıyım ben uzun oldu kusura bakmayın.Ama canım ağzımda resmen.Çok mu takıyorum bilmiyorum ama(
Ben 10 yıldır çok sevdiğim biriyle evlendim.1 sene olmak üzere.O başta çok istemşti ben istememiştim sonra ben istedim o inat etti neticede %80 benim ısrarım onun vicdanı dolayısıyla evlendik.Çok dua ettim çünkü çok seviyorum.Hala çok seviyorum.Evde öbür odada otursun içim daralıyo özlüyorum.Biraz tartışsak kalbim sıkışıyo.Annemlere kalmaya gidiyorum evde o tek diye bi rahat uyuyamıyorum.Elimde değil çok çabalıyorum ama böyle.Bu kadar aşık olduğun biriyle evlenmekte hiç akıl işi değilmiş açıkçası.
Neyse bu bi sorun değil şikayet etmiyorum.O da iyi biri bana karışmaz,gittiğim yerlere karışmaz,misafirime karışmaz,harcadığım paraya karışmaz.Ama işte çok duyarsız,ilgisiz,sevgisiz.Çoğu zaman yalnızım.Aileside çok sorunlu insanlar değil.Aramızda hep bir mesafe var.
Evlendiğimde işten ayrıldım zaten sorunlu bi yerdi.Eşimde istemedi.Başka işe girerim diye düşündüm.O arada züccaciye açtık beraber eşimle.O zaten çok borcu olan,çok işte dolandırılan,çok iş batıran ve acaip gururlu biri.O kadar umutlu açtık ki burayı çok güzel başladı.O hiç üşenmeden çalıştı gece gündüz.Şimdi bazen o duruyo bazen ben duruyorum.Ben gelir gelmez gidiyo işlerini halletmeye diğer dükkan var ordan ilham almıştı zaten manevi abisinin yanına.8 den önce gelmiyo.Düşüncesiz.Hafta sonumuz yok,bi akşam yemeği vaktimiz yok.Gezmemiz yok.Ben dükkan yüzünden zaten artık kimseyle görüşemiyorum.Aslında suç bende bi yere gitsem dönüşte dükkana geliyorum o gidiyo hemen.
Böyle oluncada bana iyice güvendi şimdi işlerim var depoya gidicem diyo ben geliyorum 11 e kadar burdayım akşam.Ne işimi yapabiliyorum,ne yemek yetiştirebiliyorum.Marketler bile kapanmış oluyo.Zaten öyle işlere hiç karışmıyor.Bir kere markete gitmiş değil.
Anlatıyorum yardım istiyorum umursamıyor.iş yerine gitmiyim diyorum evde duramıyorum.O burda sıkılıyor biliyorum.Ama sabah kalkıp iş bişe yapamıyorum hep hayatım ayakta gibi.Biraz tavır yapsam benden daha tavırlı oluyo.Kalıyorum öyle.Küssem daha çok küsüyor.
Ne olursa olsun haksızım şikayet etsem nankör oluyorum.Yanına gitmesem ona yardımcı olmuyo oluyorum.Artık bunaldım.1-2 kez çok kızdım artık bunaldım ben yok farzederek davrandı anneme gittim kaldım.2-3 aramadı.Kafanı dinle dedi.ama dinleyemiyorum işlte
Oturup konuşmuyoruz,ortak bişeyler yapmıyoruz,gülüşmüyoruz.Sürekli zaten bitkin.Saçım dökülmüş olsun koltuğa sabaha kadar kaşınıyo alerjisi varmış,öyle kaç gün devam ediyor,Dikkat ediyorum başka bişey için kaşınıyor,Bu aralarda birinin bardağı ile su içmiş boğazında gıcık var gece gündüz öksürüyor.Yanımda da yatmıyo rahatsız olurmuşum diye.Takıntı yapıyo psikolojik olrak hastalanıyo.Doktara gitmiyo zaten.Yani benim söylediğim hiç bir şeyin onun için önemi yok,hiç bir şeyin değeri yok.Çok zoruma gidiyor.Buralarda yeniyim tanıdığım yok yalnızım yanımda olmasını istiyorum olmuyo,bişey olsa benim suçum oluyo,hasta olsam kesin benim ihmalimdir,saçımı dökülse taramıyorum ondandır,midem bulansa koladandır falan.Hiç nazlanamıyorum sığınamıyorum.çok sıkıldım.Konuşuyorum sürekli geceleri ağlıyorum.Söylüyorum bundan diyorum.Alışmam lazım evliliğe diyor.Zamanla alışıcam diyo.Ee benimde alışma sürem vardı hep geçti.Benden 8 yaş büyük.O biraz idare etsin istiyorum,Evliliğimiz için oda çabalasın istiyorum.Bide hamileyim sanırım.Daha çok daralıyorum.Hiç idare edemiyorum.Hevessizim evimi bile süpürmek istemiyorum.Bugünde işyerine geldim kapatıyoruz afişi asmış.Biliyodum zatende ne biliyim.Bu iştede tutturamadık heralde.Başka yere taşınıyormuşuz.Deliricem yaa napıyım ben uzun oldu kusura bakmayın.Ama canım ağzımda resmen.Çok mu takıyorum bilmiyorum ama
(
