çocukken düşünce dizlerim kanardı, o an sıcak bir his vardı sadece
zamanla o sıcaklık yerini kabuk bağlamaya bırakırdı
kabuk da zamanla geçer, sadece izi kalırdı...
şimdi de düştüm, kabuk bağlıyor yaralarım...
ben hala kanayan dizimin derdindeyim...
kanamasına, canımın acımasına hazır değilim ki, kabullenemedim ki...
izi kalmasın, annem, babam üflesin, her şey geçiversin, ben de oyunuma devam edeyim istiyorum
malesef...
hayat izin vermiyor...
sen büyüdün, kabul et yaşananları diyor.
ben hala o çocuksu inadımla hayır diyorum, kabullenemiyorum...