Yaşayamıyorum...

Velvette .!.:

İnsanlar 22 yasinda evde kaldım diyenlere

Daha erken, hata yapma derken bunu kastediyorlar herhalde

Genişletmek için tıkla...

Faili mechul .!.:

Bir hayat düşünün sizin kararlarınızla şekillenmiş, doğrusuyla yanlışıyla sizin seçtiğiniz hayat... Biliyorum kendim ettim, evet haklısınız kimse beni zorlamadı sanki elimdeki misketeleri kaybedercesine harcadım hayatımı. Sanırım atacağım adımların bir sonrasını hiç düşünmedim o yüzden bu haldeyim. Kendimi bir yere kapatmak istiyorum. Kendi ellerimle mahvettiğim hayatımın yasını tutmak istiyorum.
Sevdim, yada sevdiğimi sandım ama benimkisi sığınacak liman aramakmış, çok şükür iyi bir adam ama o başka dünyanın iyisi ben başka..
Çocuklarım var evet "lar" canımdan öte canlar. Tek başıma büyütmeye çalıştığım, babalarının babalık yapmasını bile kendim inşaa ettiğim, onlar benim gibi bir hayat yaşamasın diye belkide canımdan verdiğim canlar.
Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum, son 5 senede yitirdiğim insan ilişkilerinden olsa gerek kendimi bile net ifade edemiyorum, yaşadığı haksızlık karşısında hakkını savunmak bir yana, bunun haksızlık olduğunun dahi farkında değilim, öyle bir boyun eğiş öyle bir kabulleniş.
29 yaşında ne geçmişinden mutlu ne geleceğinden umutluyum. Kendim ettim kendim buldum
Dünyada bir ülkede, bir şehrin küçük bir ilçesinde olmak istemediğim bir evin sevmediğim bir odasında kendi seçtiğim hayata sanki birileri bana zorla yaşatıyor gibi uzaktan bakıyorum. İzlediğim bir filmde acıdığım bana çok yabancı bir hayat yaşayan başrol yerine kendimi koymuş gibiyim, gitgide kendimden uzaklaşıyorum. Ben kimim ne istiyorum nasıl mutlu olurum bilmiyorum. Bu soruları sormak içinse artık çok geç.

Genişletmek için tıkla...

Samsonn .!.:

%95 Türk aile yapısı böyle maalesef. O yüzden hep diyorum, ben kendim bu çocuğa yetebilirim demeyen kadın, adama güvenip çocuk doğurmamalı.

Siz de bu gerçeği ilk çocukda algılamış olmalıydınız. Tek çocukla kalsaydınız bu kadar yıpranmazdınız belkide. Keşke ite kaka da olsa eğitilse bu adamlar, ama çok zor. Çocuk dediğin zaten 10-11 yaşından sonra kendini kurtarıyor. Bence değiştiremeyeceğiniz şeyleri çoook sorgulayıp modunuzu aşağıya çekmeyin. Okula gidecekler, günün çoğu size kalacak, o vakti değerlendirmeye, hayatınıza kendi adınıza, sizi mutlu edecek birşeyler katmaya odaklanın.

Genişletmek için tıkla...

Faili mechul .!.:

Ne demek istediniz inanın anlamadım, gayet uygun bir yaşta o zamanki mantığımla benim için Doğru olduğunu düşündüğüm bir karar verdim. Keşke erken yaşta evlenmeseydim yazmadım eğer bu çıkarımı yaptıysanız, evlendim adamın çocuk sahibi olunca nasıl bir baba olacağını hayatın bunun yanında beni nasıl sınayacağını öngöremedim

Genişletmek için tıkla...

Faili mechul .!.:

Bir hayat düşünün sizin kararlarınızla şekillenmiş, doğrusuyla yanlışıyla sizin seçtiğiniz hayat... Biliyorum kendim ettim, evet haklısınız kimse beni zorlamadı sanki elimdeki misketeleri kaybedercesine harcadım hayatımı. Sanırım atacağım adımların bir sonrasını hiç düşünmedim o yüzden bu haldeyim. Kendimi bir yere kapatmak istiyorum. Kendi ellerimle mahvettiğim hayatımın yasını tutmak istiyorum.
Sevdim, yada sevdiğimi sandım ama benimkisi sığınacak liman aramakmış, çok şükür iyi bir adam ama o başka dünyanın iyisi ben başka..
Çocuklarım var evet "lar" canımdan öte canlar. Tek başıma büyütmeye çalıştığım, babalarının babalık yapmasını bile kendim inşaa ettiğim, onlar benim gibi bir hayat yaşamasın diye belkide canımdan verdiğim canlar.
Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum, son 5 senede yitirdiğim insan ilişkilerinden olsa gerek kendimi bile net ifade edemiyorum, yaşadığı haksızlık karşısında hakkını savunmak bir yana, bunun haksızlık olduğunun dahi farkında değilim, öyle bir boyun eğiş öyle bir kabulleniş.
29 yaşında ne geçmişinden mutlu ne geleceğinden umutluyum. Kendim ettim kendim buldum
Dünyada bir ülkede, bir şehrin küçük bir ilçesinde olmak istemediğim bir evin sevmediğim bir odasında kendi seçtiğim hayata sanki birileri bana zorla yaşatıyor gibi uzaktan bakıyorum. İzlediğim bir filmde acıdığım bana çok yabancı bir hayat yaşayan başrol yerine kendimi koymuş gibiyim, gitgide kendimden uzaklaşıyorum. Ben kimim ne istiyorum nasıl mutlu olurum bilmiyorum. Bu soruları sormak içinse artık çok geç.

Genişletmek için tıkla...

Kalimeeero .!.:

Bu gencecik yaşta hiçbir şey için geç değil... kendinizi mutsuzluğa teslim etmissiniz. Yapmayın lütfen

Genişletmek için tıkla...

ahlas .!.:

yazdıklarınızı okuyunca kendimden çok şey buldum, beni çok anlatan bir yazı olmuş inanın kimsenin hayatı dört dörtlük değil, imtihan dünyası diyerek sabretmeye çalışıyorum ben, bazen de yaptığım tercihten dolayı kendime kızıyorum hatta çoğu zaman.... ama işte anneyiz ya güçlü olmak zorundayız, hiç birşeyden haberi olmayan ama hisseden masum kuzucuklar var... onlar için toparlanmalıyız, toparlanmalısın. kendini mutlu edecek, kafanı dağıtacak şeylere odaklan, inan sen mutlu olmazsan onlarda olmaz önce sen iyi ol ki çocuklarına bir faydan olsun...

Genişletmek için tıkla...

Wirrarika .!.:

Tam olarak neyden sikayet ettiginizi anlamadim istediginiz gibi eviniz olmadigi icin mi dertleniyorsunuz ve artik cok gec diyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Faili mechul .!.:

Sabah yaşadığım bir yarım saat bana bunları yazdırdı aslında insanlar dertten nasıl hasta oluyorlar iliklerime kadar hissettim. O anki ruh halim daha da depresifti aslında unutmamak için yazdım silinmesin diye. Unutmayım ki ders alayım, aynı hatalara düşmeyeyim.

Genişletmek için tıkla...

Dnzgzlm79 .!.:

Bazen doğru sandığımız seçimlerin ne kadar yanlış olduğunun farkına varıyoruz ve benim böyle bir hayatta ne işim var neden bu adamla evlendim neden bu evde bu yerde yaşıyorum diye soruyorken buluyoruz kendimizi. Sanırım sizinki böyle bir şey. İnsan severken bazı şeyleri gözü görmüyor. Aynı eve girince anlıyorsunuz farklı dünyaların insanı olduğunuzu. Arada sevgi saygı var mı? Şiddet hakaret küfür aldatma vs.zaten varsa evlilik sürdürülmez. Ancak sevgiyi ve saygıyı tüketmediyseniz bu kadar karamsar olmak yerine evliliğiniz ,çocuklarınız ve kendiniz icin toparlanmanız ,silkelenmeniz gerekir. Belki tükendiniz ve yükünüz ağır. Peki esinizden ayrılsanız veya Allah göstermesin eşiniz vefat etse o sorumluluk yine sizde olmayacak mı? Burada ana sorun ne eşiniz mi cocuklar mı aile mi siz mi? Hayatınızda ne değişirse mutlu olursunuz? Önce bu sorulara cevap arayın. 29 yaş gencecik bir yaş. Hiçbir şey için geç değil. Bir uzmandan yardım alın ve kendinizi toplayın. Yeniden doğmuş gibi olacağınız günleri yaşamak sizin elimizde. Yazdıklarınıza ilk baktığımda esaret altındaki bir insan gözümde canladı. Zinciri kırmak sizin elinizde.

Genişletmek için tıkla...

Faili mechul .!.:

Yönelttiğiniz soruları uzun uzun düşüneceğim, beni çok iyi anlamışsınız, asla sürdürülemeyecek bir evlilik değil bizimkisi çocuklarla gelen sorumluluğun altında tek başıma kaldım, yardım istemeyi beceremedim belki eşiminde işine geldi ve olan bana oldu. Fiziksel bir esaret değil ama kesinlikle psikolojik olarak esir gibiyim, zincirleri kırmam gerek biliyorum ama bu gücü nasıl toplarım onu bulamıyorum

Genişletmek için tıkla...