• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yası atlatamamak, ayrılık..

umutluveumutsuz

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Aralık 2019
109
130
103
24
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
 
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
Zor zamanında yanında olamamış ayrılmanız daha iyi olmus. Ağla yasını tut acını yaşa mutlaka, aynı zamanda sevdiğin hobilerle uğraş. Allah rahmet eylesin annene 😔
 
Başın sağolsun .. Kimse bizim stres topumuz olmayı haketmiyor aslında ona da bu avutma işi zor gelmiş belli ki . Erkeklere en yakışan şeyi ( kaçmayı ) uygun görmüş ..
Önüne bak onu dusunme artık
 
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
Yaşadığınız şey çok ağır bişey belki evlat kaybından sonraki en zor kayıp.tölere edebilirmiş ama etmemiş.hayat bu belki daha zorlu yollarda da yalnız bırakacaktı. Olan neyse gerçekten bizim için en iyisi oluyor bunu biraz zaman geçtikten sonra anlayabiliyoruz anca.şu an ama bi formul yok sizin için ve bu gibi şeyler yaşadığımız da bizim için.ağlayacaksınız üzüleceksiniz bi süre böyle devam edecek.şu an sadece gerçekten üzülmeniz gerekiyor. Boşver,unut,takma bunların hepsi sizin için boş şu an.sadece hakkını vererek yas tutun.sonra bakarsınız toparlanma işine
 
Yaşını tut acını yasa aglamn geliyorsa içinden ağla anne bu kimseye birşeye benzemez ama İnanki zaten yaşaması onun için izdirapli olurdu birde bu yönden düşün . En kotu zamanında yanında olmayaarida sil gitsin umursama hatta.Çok erken bir yaş insanın anneye her yaşta ihtiyacı var ama o yaşlarda çok çok daha ihtiyacı var .rabbim sabır versin anneciğinin de mekanını cennet eylesjn
 
Başın sağolsun cnm. Erkek arkadaşını boşver, daha çok ufaksın kimler çıkar karşına. Senin için bir kayıp değil.
Ben zor zamanımda yanımda olmayan akrabalarımı bile sildim, sevgili ne ki.
Kafanı dağıtacak şeyler bul, mesela spora yazıl. İnsanın enerjisini artırıyor, zihnen de baya rahatlatıyor. Derslerini ihmal etme sakın zaten. İmkanın varsa part time işlere başvur. Hem para da kazanırsın. Evde durmamaya çalış mümkün olduğunca, yoksa insan daha da bunalıma giriyor.
 
Başınız sağolsun Allah rahmet etsin 😔
Daha çok yeni. İnanın çabuk atlatılmıyor sadece bazı şeylere alışmaya başlıyorsun. Kendini sıkma ağlamak istiyorsan ağla.
Bu süreçte yanınızda olsaydı iyi olurdu. Belki bahane etti belki de gerçekten çok kötü davrandığınız için dayanamadı.
Artık yapacak bişey yok. Önünüze bakın. Acınızı yaşayın sonra iyileşin.
 
Başınız sağolsun sizi çok iyi anlıyorum ben 1.5 sene önce annemi kaybettim belli bir hastalığı da yoktu kalp krizi geçirdi nişanımdan 5 gün sonra ve 1. Haftasında toprağa verdim. Sizi çok çok iyi anlıyorum. Ben anneme aşırı bağlı bir insanım hala atlatmış sayılamam ani gelen ağlama krizleri, kalbin sancıması vs ama ilk aylar gibi değil alışıyor insan. Erkek arkadaşınıza gelecek olursak, ne olursa olsun yanınızda olmalı size destek vermeliydi. Nişanlım hep benim yanımda oldu, bazen bende sizin gibi haksızlık yaptım ama gitmeyi tercih etmedi aslında gitmesi için de sebep varken ama yanımda olmayı tercih etti. Sizin erkek arkadaşınızın da bunu yapması gerekirdi çünkü acınız daha çok çok çok taze. Ben yaşadığım evde anneannemden kaynaklı çok sıkıntı çektim nişanlım bunu gördü, hissetti ve normal de ağustosta olacak olan nikahımızı ertelemeyi düşünürken (cenazeden kaynaklı) temmuz ayına geri çektik daha erken evlendik benim psikolojim açısından çok daha iyi oldu biraz daha çabuk toparlandım eşim yanımda olduğu için. Erkek arkadaşınız iyi ki ayrılmış böyle kaçan insanlardan kimseye hayır gelmez. Yanınızda olmak size destek çıkmak isteseydi bunu zaten yapardı o kaçmayı tercih etmiş. Rabbim hayatınızda biri olmasa bile size güç, kuvvet, sabır veriyor. Eğer atlatamayacak gibiyseniz de psikolojik yardım almayı düşünün.
 
Daha 20 yasindasin kucucuksun anne kaybi bu hayattaki en zor sey..sevgilini dusunme yasini yaşa rabbim yardimcin olsun sabirlar versin
 
Kıyamam ben sana. Ben de 17 yasinda annemi babamı depremde kaybetmiştim ve iki yıl olacak ailemden tej kalan kızkardeşimi kanserden kaybettim. Öyle zor öyle ağır ki. Isyan ediyorsun ağlıyorsun sonra hatıralarla avunuyorsun ama o boşluk o özlem bitmiyor.
Ve ne olursa olsun erkek arkadaşın adam değilmiş. Derslerine çalış çok başarılı ol meslek sahibi ol annen seni öyle görmek isterdi eminim. Sana kocaman sarılıyorum hisset. Benden daha iyi anlayan olamaz seni.
 
Canım benim allah sabrını genişletsin. Dersi falan boşver sana ne iyi geliyorsa onu yap ağlamak istiyorsan ağla gezmek istiyorsan gez kızmak istiyorsan kız. Çok gençsin henüz sen iyi ol her şey hallolur.

Sevgiline gelince asla suçlu olduğunu düşünme. Anne kaybı ilerleyen yaşlarda bile sürpriz olmasa da her zaman zordur. Eften püften şeyleri tolere edemeyip ayrılan biri doğru kişi değildir senin için zaten. Sen önüne bak eminim bunun ne demek olduğunu hissedeceğin biri çıkar karşına.
 
Annenizin yasını değişik seviyelerde yıllarca yaşayacaksınız ağlama krizleri de normal. Ama ben yaş sebebiyle öfke nöbetini anlamadım. Mesela eşim geçen yıl sürpriz bir şekilde babasını kaybetti, dönüp bana karşı öfke nöbetleri geçirse bi dur derim yani. Yaşınız genç ayrılırsınız terkedilirsiniz bunlar normal ama ilerisi için bu nazımın geçtiği kişiyi hor kullanırım huyunuzdan vazgeçin. Başınız sağolsun tekrardan
 
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
Başın sağ olsun güzelim, kavuşma gününe dek sabır diliyorum. İlişkine gelince, uzun soluklu bir birliktelik için çok gençsin, yani kayıp değil. Yasını yaşa, ağla, gül, acın biraz soğusun. Hayatını kur, meslek edin, olacak olan kendiliğinden olacak merak etme ❤️
 
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
Ne olursa olsun anne kaybettiniz 3,5 ay kısa bi süre. Babamı kaybedeli 6 yıl oldu. Hala aniden gelen ağlama krizim oluyo. İlk kaybettiğim dönem sevgilim (şimdi ki eşim) yanımda olmaya çalıştıkça ittim. Görmek görüşmek istemiyodum. Ama zamanla aşıldı tabi ki. Sevgilinizin daha anlayışlı olması lazımdı. Psikolojik destek mutlaka alın.
 
Basın sagolsun kardesim diyeyim sana .Senin iki kat yasindayim.Babami iki bucuk ay önce kaybettim .Ben de aglama ve öfke nöbetleri gecirdim .Çok çok zor bir süreç ve sen cok gencsin daha.Öyle iki,üç ay da atlatılacak bir sey degil kesinlikle.Erkek arkadasinin anlamamasi evet dogal belki ama tavrı ve tarzı bana cok kötü geldi.İnan arkasından ah vah edilmeyi hiç haketmiyor.Zaman herkese herşeyi gösterecektir.Hic arayip sormamanı tavsiye ederim.Pişman olup dönme ihtimali yüksek gibi geldi bana.Dönmezse de şöyle düşün hayat arkadasligi iyi günde ,kötü günde deniyor.İlk kötü günde giden adamdan bi cacık olmaz.
 
Merhabalar. 3.5 ay önce annemi kanserden kaybettim. 9 yıldır son evre kanser hastasıydı yani sürpriz bir vefat değildi. İlk zamanlar olgunlukla karşılasam bile daha sonra çok ağlama, öfke nöbetleri geçirdim. Bu nöbetler sırasında 1 yıldır hayatımda olan sevgilime bazen haksızlık ettim. Aslında küçük şeylerdi .şöyle ki; geç yaziyorsun , erken yaz vs..bu konularda biraz abarttığımı düşünüyorum. Kendisi de bugün benden ayrıldı. Ayrılırken de hak etmedin ama ayrılıyorum çözüm bu pişman oluesam olayım gibi laflar etti. Şu an çok büyük bir boşlukta gibiyim, içimden sadece ağlamak geliyor. Annemin yasını daha atlattığımı düşünmüyorum
Çalışmam gereken dersler var ama odaklanamiyorum. Ne yapmamı önerirsiniz? Bu arada 20 yaşındayım.
Zor zamanında yanında olmayan birine kapında köpek olsa yüz verme
 
Back
X