Yaşımı yaşamak istiyorum...

Sevgili arkadaşlar ben 17 yaşında evlendim. 18 de ilk 21 de ikinci çocuğum oldu. Şimdi 26 yaşımdayım. Eşimle aramızda yaklaşık 7 ay var. Görücü usulü ama severek evlendim. Eşim sakin yapılı bir insan değildir. Etrafıma baktığımda güzel giden bir evliliğim var. Benim sıkılmama sebep olan şeyse şu; 17 de evlenince mecburen daha olgun davranmak zorunda kalıyor insan..Hani 17 iken 20 gibi diyelim. E çocuklar oldu 20 de 25 gibi hissetmeye başladım. İşe başladım.. Pozisyon, iş ortamı falan derken yaş oldu 26 ama 30 gibi hissediyorum. sonuçta 9 yıllık evliyiz baştan beri eşime diyorum..Ben çok gencim unutma hani gezmek, romantik bir dönem yaşamak, cıvıl cıvıl olmak istiyorum diye..Ben babamın evinde hiçbir şey görmedim. Evlenince gezersin evlenince kocan alsın vs. Haklısın diyor ama netice yok. Hep diyorum sen benim yaşımdayken neler istiyordun öyle düşün diye.
Pikniğe gidelim diyorum. Ama rahat bir yer olsun git otur ye iç değil. İp atlayalım oyunlar oynayalım, top oynayalım çocuklarla diyorum. Saçmalama diyor. İki çocuk annesisin.. Gezmeye gidelim diyorum. Ben istiyorum ki dağ bayır gezelim..O gittiğimiz yerde alışveriş yapıp güzel bir mekanda sohbet düşünüyor. Etrafıma baktıkça üzülüyorum. Yaşıtlarım geziyor dolaşıyor, birçok duyguyu yeni yeni yaşamaya başlıyorlar. Sanki benim için herşey bitmiş gibi geliyor. Akşamları birşeyler yapalım diyorum. Olmaz çocuklar burnumuzdan getirir diyor.Ama kendisi evde sıkılıyor bira takılayım diyip abisinin arkadaşlarının yanına mutlaka her akşam gidiyor. Çocuklar uyuduğu için ben evde oturuyorum. Bir yere oturmaya gidemiyoruz kızımız çok mızmız.. Gitsek pişman oluyoruz.
Birde hani ben istiyorum sevgisini göstersin insan yanında sanki ben yabancıyım yani tam ataerkil davranış tipi. Çok üzülüyorum sanki 26 değil 30 35 gibiyim.. Yüzüne bile bakmak istemiyorum. Sanki herşey boğuyor beni..

15 dakika sonra öğle yemeği molasına çıkmam lazım.Bilginize

26 yaşın artık çocuk yaşı değil bence.

zeynep69 .!.:

Sevgili arkadaşlar ben 17 yaşında evlendim. 18 de ilk 21 de ikinci çocuğum oldu. Şimdi 26 yaşımdayım. Eşimle aramızda yaklaşık 7 ay var. Görücü usulü ama severek evlendim. Eşim sakin yapılı bir insan değildir. Etrafıma baktığımda güzel giden bir evliliğim var. Benim sıkılmama sebep olan şeyse şu; 17 de evlenince mecburen daha olgun davranmak zorunda kalıyor insan..Hani 17 iken 20 gibi diyelim. E çocuklar oldu 20 de 25 gibi hissetmeye başladım. İşe başladım.. Pozisyon, iş ortamı falan derken yaş oldu 26 ama 30 gibi hissediyorum. sonuçta 9 yıllık evliyiz baştan beri eşime diyorum..Ben çok gencim unutma hani gezmek, romantik bir dönem yaşamak, cıvıl cıvıl olmak istiyorum diye..Ben babamın evinde hiçbir şey görmedim. Evlenince gezersin evlenince kocan alsın vs. Haklısın diyor ama netice yok. Hep diyorum sen benim yaşımdayken neler istiyordun öyle düşün diye.
Pikniğe gidelim diyorum. Ama rahat bir yer olsun git otur ye iç değil. İp atlayalım oyunlar oynayalım, top oynayalım çocuklarla diyorum. Saçmalama diyor. İki çocuk annesisin.. Gezmeye gidelim diyorum. Ben istiyorum ki dağ bayır gezelim..O gittiğimiz yerde alışveriş yapıp güzel bir mekanda sohbet düşünüyor. Etrafıma baktıkça üzülüyorum. Yaşıtlarım geziyor dolaşıyor, birçok duyguyu yeni yeni yaşamaya başlıyorlar. Sanki benim için herşey bitmiş gibi geliyor. Akşamları birşeyler yapalım diyorum. Olmaz çocuklar burnumuzdan getirir diyor.Ama kendisi evde sıkılıyor bira takılayım diyip abisinin arkadaşlarının yanına mutlaka her akşam gidiyor. Çocuklar uyuduğu için ben evde oturuyorum. Bir yere oturmaya gidemiyoruz kızımız çok mızmız.. Gitsek pişman oluyoruz.
Birde hani ben istiyorum sevgisini göstersin insan yanında sanki ben yabancıyım yani tam ataerkil davranış tipi. Çok üzülüyorum sanki 26 değil 30 35 gibiyim.. Yüzüne bile bakmak istemiyorum. Sanki herşey boğuyor beni..

Genişletmek için tıkla...

erken evlenmişsin de o çocukları peşpeşe neden erkenden yaptın ki?
çocuk olduktan sonra bekarlığındaki gibi rahat özgür olmak imkansız
bende 18 imde evlendim 22 yaşında anne oldum 1 tane var benim de 3 ay sonra 3 yaşına girecek öyle yaramaz bir çocuk ki
rahatça ne gezip ne dolaşabiliyorum
gezmeye gitsek burnumuzdan getiriyor çünkü
zor yani ancak çocukları bırakacak bir varsa rahat rahat gezip dolaşabilirsin
ben arada anneme bırakıyorum da ancak öyle rahatça gezip dolaşabiliyorum

Erken evlenenlerde bu hisler oluyor genelde. 17.... çocukmuşsunuz daha.

Yaşamanız gerekenleri yaşayamayınca patlama oluyor.. Aynen ya. 20 de evlendim 22 anne oldum şimdi kızım 27 aylık iki buçuk aylık hamileyim.. Korunduğumuz halde oldu ikiside ve ben de bıkmış durumdayım ne yaparım kara kara düşünüyorum. En azından işe gidip biraz uzaklaşıyorsun evden.

Çok genç evlenmişsin, ergenliğinde anne olmuşsun bunları hissetmen normal. Keşke eşin biraz daha anlayışlı olup tolere edebilse senin isteklerini.

Bence yaşınla ya da çocuklarla ilgisi yok, sizin zevkleriniz başka.
O yüzden kendiniz ya da çocuklarla yapabileceğiniz aktivitelere yönelin.
Ya da sıraya alın, bu hafta avmye gidelim ama haftaya şöyle olsun diye.
Beraber tırmanış, piknik vs yapabilirsiniz.
Bir süre sonra kızınız da duruma uyum sağlar.

Bu yapmak istediklerinizin yaş ile hiçbir alakası yok.Eşiniz tamamiyle başkalarının ne diyeceği konusunda takıntılı gibi geldi bana.
Yoksa 2 çocuk annesi biri neden piknikte ip atlamasın yada voleybol oynamasın ki?
Eşiniz biraz ağırkanlı sanırım.(yani ağır abi takılıyor)
Birazcıkta sizin ikna etmeniz gerek tabi.
Eşinizin bakış açıcı gerçekten çok sığ.Bunu yazdığım için kusura bakmayın.

Biri 8, diğeri 5 yaşında olan çocuklarınız var yani. İçinizdeki çocuğu dışarı çıkarıp çocuklarınızla vakit geçirerek bu isteğinizi tatmin edebilirsiniz.

tamam erken evlendinizde 2 tane çocuğu arka arkaya neden yaptınız diye sormak istiyorum.

ayrıca siizn isteklerinizin yaşla ilgisi yok ben 20 yaşımdada dağ bayır gezmek istemezdim.şu anda 30lardayım alışveriş+şık mekanlar+cafeler tercihimdir mesela. bu yaşam tarzıdır. eşinizle sizin yaşam tarzınız farklı bence.

akşamları eşiniz çıkmıyorsa çocukları ona bırakıp kendiniz çıkın. siz neden hep evi beklemek zorundasınız????

Çocuklar büyümüş,okula başlamışlar herhalde.Hem onlarla hem onlarsız güzel vakit geçirebilirsiniz.Çocuğun mızmızlanması durmaması filan biraz alıştırmaya ve sizin tutumunuza bağlı.Çocuklarla iken onlara göre plan yaparsınız.Arada bir çocukları büyüklere bırakıp eşinizle başbaşa bir şeyler yapabilirsiniz.Eşiniz ev dışında bir hayat kurmaya başlamış.Sizin seçeneğiniz ya siz de kendi dünyanızı oluşturacaksınız veya eşinizden daha talepkar olacaksınız.Bunun için ortak zevklere uygun planlar yapabilirsiniz.

17 yaşında ki bir erkek valla iyi bir eş, baba olmuş bile.
O yaşta evlenen kadın gördümde evlenip evin sorumluluğunu alabilen erkek hiç görmedim.

Soğudum, yüzene bakmak istemiyorum falan demeyin hiç. olumlu taraflarını da görün adamın. Park bahçe olmuyorsa ortak paylaşımlarda buluşup bunlarla mutlu olmayı öğrenin.

Bu arada 30 yaşındaki insan içi geçer, evde oturur gibi bir durum yok. 2o lerimden daha iyi geziyorum ben.

La Lune .!.:

Bence yaşınla ya da çocuklarla ilgisi yok, sizin zevkleriniz başka.
O yüzden kendiniz ya da çocuklarla yapabileceğiniz aktivitelere yönelin.
Ya da sıraya alın, bu hafta avmye gidelim ama haftaya şöyle olsun diye.
Beraber tırmanış, piknik vs yapabilirsiniz.
Bir süre sonra kızınız da duruma uyum sağlar.

Genişletmek için tıkla...

Bulunduğumuz yerde AVM yok. ,Yaz haricinde gidilebilecek kapalı bir oyun mekanı da yok. Hani en azından çocuklarla bir aktivite bir dolaşma falan..yok. Oturma falan hak getire..kızımla nereye gitsem hazırlanan ikram tabağını dahi yiyemiyorum. sürekli mızırdıyor.. Sonra etraftan kırk akıl Anneme bile gitsem artık gözümün içine bakıyor başı ağrımaya başlayınca Bu yüzden eşim hiçbir yere götürmek istemiyor, ama kendisi bunalıyorum diyip kaçıyor

Ben de erken evlenenlerdenim,27 aylık bir kızım var. Söylediklerinizin erken evlilikle alakası olduğunu düşünmüyorum.Farklı düşüncelere sahipsiniz eşinizle,parkta bir salıncağa ben otururum diğerine kızım eşim ikimizi de sallar mesela. Evde birşeyler yapsanız? Bu arada eşinizle yaş farkınızı anlayamadım, yedi yaş mı,yedi ay mı?

ben de 26 yaşındayım hiç ip atlamıyorum, top oynamıyorum, saklambaç oynamıyorum..

yani bunları yapmak için yaşınız geçmiş.. benimde bir çocuğum var ve her yere özgürce gidemiyoruz.. artık anne olunca mecbur çocuğa göre hareket edeceksin..

bir de şunu gözlemledim eşinizle karakteriniz ya da zevkleriniz uymuyor.. o yüzden sorun var.. o doğal yaşamı sevmiyor.. daha modern.. sen dağ, bayır doğal ortama ilgi duyuyorsun..

burda sizin sorununuzu sadece şöyle görüyorum. ev de kadın sıkılırken birşey yapmayayıp hatta önemsemeyip arkadaşlarıyla takılan adamın bencilliği..

iremveben .!.:

tamam erken evlendinizde 2 tane çocuğu arka arkaya neden yaptınız diye sormak istiyorum.

ayrıca siizn isteklerinizin yaşla ilgisi yok ben 20 yaşımdada dağ bayır gezmek istemezdim.şu anda 30lardayım alışveriş+şık mekanlar+cafeler tercihimdir mesela. bu yaşam tarzıdır. eşinizle sizin yaşam tarzınız farklı bence.

akşamları eşiniz çıkmıyorsa çocukları ona bırakıp kendiniz çıkın. siz neden hep evi beklemek zorundasınız????

Genişletmek için tıkla...

Zaten bulunduğum pozisyon ve ortam gereği dediğiniz ortamlarda bulunuyorum ara sıra..Benim takıldığım nokta evde olmak değil. Hani evde duralım muhabbet edelim keyifli zaman geçirelim mutlu olurum.Ama benim içim hala kıpır kıpır.Hani yeni evliymişiz gibi ilgilensin istiyorum..O da yirmi yıllık evli gibi davranıyor..Yolda yürüyoruz elini tutıym bari diye zarf atıyorum yada elimi uzatıyorum elimi itiyor, yada ters cevap veriyor. hala niye evli duruyoruz diye düşünüyorum. Normal hali ağırbaşlı biridir. Ama yeter ki istesin birden içinden Cem Yılmaz çıkıyor.Ortamı gülmekten öldürüyor. Ama benim yanımda hep o ağırbaşlı adam var. Yanımızda başkaları yoksa hep aynı.26 yaşımdayım ve aşk bitti.Ömür böyle mi geçecek diyorum. Olur mu yavrum ben sana hala aşığım diyor da gösterge yok. Benim demek istediğim yaşıtlarım yolun başındayken ben sonunda gibi hissediyorum.

annesininminikprensesi .!.:

Bende 19 yasinda evlendim. 20 yasindayim şuan eylülde doğum yapicam inşallah.Lisede o kadar yasamisimki bu gezme tozma işlerini hic aramiyorum biliyor musunuz.9 yil sonra ne olur bilinmez ama -1 sene sonrada üniye kaldigim yerden devam edicem zaten- Her pazar ailemle o gitmek istediginiz yerlere giderdik her pazar ! Artik isyan ederdim yeter diye . Simdide esimle çok fazla bir yere gidemiyoruz hep bilindik şeyler bana bile geliyorlar artik.Bekarken yasamak önemli ya sonradan boyle olmaması için.

Genişletmek için tıkla...

Ailem kesinlikle öyle gezme tozma olaylarına onay vermezdi. Düşünün bir kız arkadaşımın evine gitmeden eğitim dönemim bitti. İŞuraya gezi var desem evlenince kocanla gidersin dediler. Şunu almak istiyorum dedim. Almadılar. Hemen çocuk yaptık çünkü benim ve eşimin çocuk sahibi olmakla ilgili olası problemlerimiz vardı. Olmasa da benim eşim evlendiğimizde (24 yaşındaydı) gencim benim bir ortamım var der. Hep onlarla takılırdı.. Bana da gitmek istediğim yere gitme demezdi. Şimdi de ben ona diyorum sen o zaman gencim ben sosyal ortamım var vs diyordun evde durmuyordun. Beni anla diyorum. Anlıyorum diyor. O kadar. Bunalıyorum hemde çok