Bizde de var böyle tipler maalesef... Tek tek akrabalık derecesi olarak saymayayım şimdi, mevzu benim mevzuum değil ama, bayram olur eşimi ararlar, beni soran olmaz, yılbaşı olur, kutlama mesajları döner etrafta, bana gelen giden olmaz, deprem olur eşimi yaldır yaldır ararlar beni merak etmezler bile... Ama sorsan "a biz onu arayınca bir şey olsa duyarız, demek sen de iyisindir diye düşündük" derler. Bahane çok da işte... Bir de evet şu rahatszı edilmeme mevzuu... Yahu kaç senedir hiç aramamışsın ki, rahatsız olup olunmayacağımı nereden çıkaracaksınız??
Sözün özü, konu sahibi ne olur kusura bakmasın, sözüm ona değil, madem genele vurduk, bu erkek tarafının "el kızı" muhabbetini hiç anlamadım. Baştan başlıyor bu kabullenememe durumları. Sonra da hiç kimse kendini suçlu bulmasa da, bilinçaltında yıkılmaz duvarlar örülüyor maalesef
Halbuki gelin diye gerildiğiniz kişi abinizin, kardeşinizin, oğlunuzun, amcanızın, dayınızın biriciği... biricik aşkı... Bunu bozsanız ya da çomak soksanız nasıl bir haz alacaksınız ki? Buna harcanılan enerji yerine kendiniz de birinin aşkı, birinin mutluluğu, birinin sebebi olmaya harcasanız değerli vaktinizi... hayat daha güzel olur...
ben de üzüldüm çünkü size dememiştim, yanlış anlaşıldım diye içlendim, neyse ki çözdük 
hatta hergun aramak bile fazla bence. Hergün yiğenim nasil iyi mi diye sormak cok tuhaf. Iyidir yani normal bi çocuksa kötü birşey olsa zaten duyulur hergun sormaya ne gerek var
