Sorunlarla başa çıkma, kaldıramıyorum artık çok derdim var diyenlere
Öncelikle şunu bilmemiz gerekiyor, bu normal bir şeydir. Nasıl ki hapşırabiliyorsak, öksürüyorsak zaman zaman kendimizi kötü hissetmemiz, depresyona girmemiz normaldir.
Önemli olan bu içinde bulunduğumuz hali doğru yönetebilmek ve bundan en az hasar ile kurtulmaktır. Şimdi gel seninle beraber ufak bir alıştırma yapalım. Derin bir nefes al, sanki bütün dertlerini içine çekiyormuşsun gibi çek içine çek çek çek ve tut nefesini gözlerini kapat ve dinlen. Ruhunun dinlendiğini hisset bunu yaklaşık iki saniye kadar yap ve sonrasında nefesini ağzından ver sanki dertlerini vücudundan uzaklaştırıyormuş gibi...
Bu ufak egzersizle rahatladığını umuyorum. Karanlık günlerin olacaktır, üzülme aydınlık günler gelecek. Yaraların kabuk bağlayacak, bitecek.
"Mutlu günler sana gelmez sen onlara yürüyeceksin" diye bir sözü vardır Mevlananın.
Cidden de öyle. Birçok insan gördüm, yerinde oturup öylece mutlu günlerin ayağına gelmesini bekleyen. Böyle bir şey yok, mutluluğu sen arayacaksın.
Hayatın her anı önemlidir. Ve hiçbir an diğerinden daha az ya da daha çok değerli sayılamaz. Mutluluğu bulmak için belirli bir anı beklemek boşunadır. Bunun farkında olanlar her anı mutluluğa dönüştürebilirler. Doğru fırsat için bekleyenler ise, o fırsatın kendisini kaybederler. Yaşamın tamamlanması tek bir seferde elde edilemez, bu kocaman bir yığın değildir. Aksine, her bir anın içinde küçük parçalar halinde keşfedilecektir.
Benimde sorunum erkek arkadaşımı çok sık arayarak darlamam. Okul bitince ona sardım. En fazla 2 saat aramadan duruyorum. Dışarı çıktığında “kimlerlesin, yine mi dışarı çıkıyosun ya, kaçta gelceksin, çeken bi yerde ol, aradığımda aç bak, geç kalma artık” ve dahası.. Durumun vahimliği.. :))) Kendisi bu durumdan çok sıkıldı. Çok arıyorsun ya deyip söylendi durdu bugün. Bu aramak bende farketmeden son zamanlarda alışkanlık oldu. İllet gerçekten. Bir de dışarı çıktığında aramazsam bana yalan söylediğini düşünüyorum. Başka yere başka kişilerle gidecekmiş gibi. Arayınca arkadaki seslerden anlarım diye düşünüyorum. Göreceği güzel ve alımlı kadınlardan kıskanıyorum. Garip bi kafa yapısı bendeki. Babam böyleydi maalesef anneme karşı. Bir yer söylerdi başka yere giderdi başka insanlarla. Annem şans eseri öğrenirdi çok sonra. Bilinçaltım hala orada. Sizce ne yapmalıyım? 
