Düşündüğünüz için teşekküt ederim. Ama yıkıcılığınız bana garip geliyor. Nasıl yaşadığımı, bu ilişkiye nasıl başladığımı, nasıl ilerlediğimizi bilmiyorsunuz. Size sadece birkaç sıkıntımı anlattım bütün ilişkimi değil. Yani bu insan aynı zamanda bana kendimi iyi hissettiren de insan. Başımı omzuna koyduğum da huzur bulduğum insan. Babasının ölümüyle sarsılmış, saldırganlaşmış olabilir. Biliyorum bahanesi olmaz. Ama sonuç bu. 10 günde bir şeyler düzeldi değil, aylardır planları yapılan şeyler bunlar. Kötü bir ilişki değil bu sadece. Bebeğim yok, çok paramız da yok, geçinecek kadar sadece. Muhtaç değilim yani bir arkadaşın söylediği gibi. Muhtaç olsaydım da istemediğim takdir de hiçbir şeyi yaşamazdım. Karakterim böyle. İyi ya da kötü. Düşündüğünüz için çok teşekkür ederim. Ama elimizden geldiğince hazır da her şey harikayken bu ilişkiyi sürdüreceğiz. Lütfen birdaha bunları yazmak istemiyorum ve önüme bakmak istiyorum.
Canım eski konunu okudum gerçekten çok kötü şeyler yaşamışsın bebeğimi kaybettim o sancıyla dayak yedim yazmışsın..
Şimdi de düzeldik demişsin. Nasıl düzeldiniz?
Ne yaptınız yani acaba sen inanmak istediğin için mi düzeldiğinizi düşünüyorsun?
Madem insanlar seni yargılamasını istemiyorsun buraya konu açma.
Anlaşılan bir an da herşeyi yakıp yıkıyorsunuz sonra da tekrar olalım diyorsunuz.
Bu şimdi size normal geliyor belki ama dışardan bakanlar öyle algılamıyor.
Hayat sizin kararınız devam etmek olmuş biz ne desek değişmez bu durum.
Yaşadıklarınızı anlatmamayı tercih edin.