yeni biri :)

sarImelegimm .!.:

hayırlı cumalar arkadaşlar :)
hemen konuya gelmek istiyorum.. uzun zaman önce sözlümden ayrıldığımızı sizlerle paylaşmıştım.sağolsun çok destek olan kardeşlerim olmuştu allah razı olsun.. uzun zaman diyorum ama herşeyi hala dün gibi hatırlıyorum ama sadece acımın üzerini örtmeye çalışıyorum,çünkü artık ayrılmaızın doğru bir karar olduğunun farkındayım..
ayrıldığımdan hemen sonra görücülerim çok oldu ama zamana ihtiyacım vardı hala da var tabiki.. ama yaşımın yavaş yavaş ilerdediğinin de farkındayım. kimseye ısınamadım, hatta bana olan sevgileri beni diken üstünde bile tuttu diyebilirim vs vs vs.. gelelim asıl konuya. biriyle tanıştım. aynı yaştayız. ilk başlarda ciddi olarak ağır başlı biri zannetmiştim ama erkekler geç olgunlaşıyorlar o yüzden çokta olgun olduğunu düşünmüyorum artık. onun sevgisi bana batmıyor diye onunla konuşmaya başladım ve adım attım herkesin değimiyle. çünkü hayatıma birini almadığım için psikolojimin bozuk olduğunu söyleyenler vardı..

iyi biri. ilk ilişkisiyim. bana şiirler okuyor.papatyalar veriyor. beni sevdiği o kadar barizki. ben bişey hissetmiyorum. ama onunla huzurluyum bi nebze.. benim kadar deli. yetiştiriliş tarzımız aynı vs..
ama sorun şu ki bazen bana yabancı gibi geliyor. buz gibi hissediyorum ona karşı kendimi. bazen yanında çok sıkılıyorum. bazen davranışları çok saçma geliyor vs.
etrafımda herkes onun normal olduğunu söylüyor bu yüzden sanırım gariplik bende..

yada uzun zamandır eski sözlümden başkasını hayatıma almadığıım için zamana ihtiyacım var gibi geliyor.yeni birini tanımak yeni hayaller kurmak çok farklı bişeymiş. alıştım aslında ona ama bazen konuşmayı irtibatı kesinlikle kesmek istiyorum onunla. uzun zamandan sonra ilk kez birine ısınmışken onu tanımalıyım yol almalıyım diye düşünüyorum sanırım. çünkü ben kolay ısınan biri değilim malesef.

sizlere danışmak istediğim nokta da bu. sizce kafam neden bu kadar karışık. ilk kez birini hayatıma sokmuşken devam etmeli miyim yoksa tekrar yalnızlığımla başbaşa kalıp pes mi etmeliyim? suan ona kapılmış değilim mantığım ve huzurum devrede. bu yüzden mutlu olmaya tadını çıkarmaya çalışıyorum ama fikirlerinize ihtiyacım var kızlar

Genişletmek için tıkla...

nazlideniz .!.:

Kaç yaşındasın neye göre kime göre yaşın geçiyor.Yahu evlenmek olsun diye evlenilir mi?Hiç tanımadığın bilmediğin insanlar,birilerinin aracılığıyla sana görücü gelsin bitane seç milletin lafıyla kendini zorla...Hoşlanmamışsın neden bu ısrar

Genişletmek için tıkla...

Sephoraa .!.:

Ben öyle herkes gibi aşk olmazsa olmaz diyemiyorum. Evlilik kararında aşktan daha önemli kriterler olmalı. Ki burda okuduklarımdan sonra buna daha da emin oldum. Aşk dedikleri ( bu ayrımı hiç bir zaman yapamadım) şey yüzünden yanlış insanlarla yanlış evlilikler yapıp mutsuz olan çok insan var.

Varsın görünce elin ayağın titremesin ama elini tutunca güven versin, kalbin deliler gibi çarpmasın ama yanında huzur bul, gözüne bakınca için erimesin ama sevgiyi sıcaklığı hisset. Kalp çarpıntıları, titremeler falan geçici. Önemli olan o evreler geçtiğinde de yanında mutlu olabileceğin, seveceğin, sana huzurlu bir yuva verecek birinin olması.

Sevgi zamanla oluşan bişey, öyle pat diye hayatımın erkeğini buldum dersen zaten o işte bir yanlışlık vardır bence. Zaman ver kendine, iyisini kötüsünü tart karşındaki insanın. Seversen devam edersin, sevemezsen biter. Ama ya biterse diye başlamaktan vazgeçmemelisin. Neden böyleyim sorusuna gelince, normali bu cicim. Bir ilişki bittikten sonra diğerine adaptasyon zor olur.

Genişletmek için tıkla...