Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım
(
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım
(
yakında okul tatile girecek biraz tatilı düşün kafanı rahatlat .eşinde iyi bi insanmış öyle bi sorununuz da yok geçer hepsi. Akşamları hava al yürüyüşé çıkın eşiniz le kendinize vakit ayırın. Okul çıkışı yüzmeye gidin mesela gebelikte bi zararı yok hem arkadaş edinirken havuzda seni gevşetir. Evliliğe adapte olmadan hamile oluşunuzda bunu tetikliyor. Ama iyi yanından bak bebek isteyen birsürü insan var çabalayan erkenden de gelse sefa getirmiş hosgelmış. 
