• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

yeni evliyim,hamileyim ama malesef mutsuzum:(

asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...
Basliga bakinca esinle problemlerin var diye dusundum, korktum, Allah'a sukurler olsun ki bi sorununuz yok anladigim kadariyla.. Hem aliskanliklarindan vazgecmek hem hamilelik hem yeni duzen derken bunalmissin.. Ani kararlar alma kesinlikle.. Su an inandirici gelmese de orda da bi cevren ve duzenin olunca degisecek bakışın Allah'in izniyle.
 
Sizin yaşınızda olup çocuk sahibi olmak isteyen kurulu bir düzen kurmak isteyen o kadar çok insan varken sizin her gün ağlayıp hamile olduğunuz halde antidepresan kullanmayı dusunmeniz bana çok aşırı saçma geldi . Evet bunalmış sıkılmış olabilirsiniz ama Rabbimin verdiği bi can taşiyosunuz bunu düşünerek davranmalisiniz sahip olduklariniza sukretmelisiniz.
 
ZeyMurEl .!.:
Ben de eşimin memleketine gittim herşeyi bırakıp, yaşadıklarını yaşadım ve benim kocam da istemiyordu memleketini bırakmak, asla diyordu ki öyle bir inatçıdır ki anlatamam :KK14:

Sonuç annemlerin memlekette iyi bir iş teklifi aldı ve topuklarını poposuna vura vura oraya gitti hatta ben kaldım orada işime devam ettim bir süre sonra gittim anamın yanına.

Yani Allah'a dua et, hayırlısını dile hakkında, olmayanı oldurur canım, emin ol hayırlısını verir.
Genişletmek için tıkla...
her gün ediyorum:( umarım bizimde öyle olur şu an çok zor görünse de .
 
asporca84 .!.:
her gün ediyorum:KK43: umarım bizimde öyle olur şu an çok zor görünse de .
Genişletmek için tıkla...

Bak işte zor diye birşey yok, bunu anlarsan, duanı edip işi akışına bırakırsan olur. Hayatta ne olmaz denilen şeyler oluyor bir bilsen.

Ben bile eşimin memleketinden ayrılamayacağımı düşünürken anamın dizinin dibine geldim ve inanır mısın içim buruk ayrıldım oradan. 3 yıl gibi bir süre kaldım ve alıştım oraya da. Kaldı ki senin gibi mutsuzdum. Zamana bırak herşeyi, anın tadını çıkar, zaten bebek doğunca onunla vakit geçirirken hiçbir şeye vaktin olmayacak. Şu an hamilelik seni daha kırılgan yapıyor, aldanma o hormonlara. Dua ile motive ol canım.
 
asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...
Bende evlendim hemen hamile kaldım
Evimizi eşimini işine yakın tutmuştuk
Çalışmıyordum ben birde düşün
İyice bunalıma girmiştim
Ağlıyordum kavga ediyordum eşimle
Sonra eski semtimize taşındık ki eşimle de evlenmeden önce aynı semtte yaşıyorduk
Şimdi annemlerd yakınım çevrede herkes tanıdık rahatça dışarı çıkabiliyorum
Ağlama krizlerim bitti
Şimdi eşim 3 saatlik yol ile işe gidiyor ama onunda kafası rahat
Sizin biraz daha zor şehir olarak değiltirmişsiniz
Ama çalışıyorsnuz kafa dengi bi iki arkadaş bulsanız bence alışmanız zor olmaz
Yaşadığım için sizi anlayabiliyorum allah yardım etsin
 
Ben de 6 yıl Ankarada yaşadım gerçekten Ankara insanı kendine çok bağlayan bir şehir benim memleketim küçük bir şehir Ankarada okurken tanıştığım 5 senelik erkek arkadaşımla evlendim o öğretmen ve tayini benim memleketime çıktı buraya yerleştik.. Az çok adaptasyon dönemi yaşadık ikimiz de ama birbirimizin olduğu her şehir güzeldir bizim için... Demem o ki acaba eşinize olan sevginizin bu tür olumsuzlukları kapatması gerekmez miydi sadece Ankaradayken mi mutlusunuz ? Üstelik hamilelikte duygular 20 katına çıkıyor bunu da hesaba katın bence doğumdan sonra bazı şeyler gözünüze farklı görünecektir:)
 
Eşinizle hiçbir sorununuz yok ailesiyle yok boşanmak öyle kolay mı. Keşke acele karar vermeseydiniz çünkü eşinize gerçekten aşık olmamışsınız zannedersem. Sırf farklı bir şehirde henüz çevreniz yok diye eşinizden neden soğuyorsunuz ki insan sevdiğinin yanında olunca nerede olursa olsun ne önemi var. Çevrede edinirsiniz daha erken. Peki tüm çevrenizin işinizin olduğu bir yerde olsaydınız ama eşiniz kötü biri olsaydı bir kıymeti olur muydu bence çevre edinmek için çabalayın ama sırf çevrede değil sorun eşinizden de soğumuşsunuz.
 
asporca84 .!.:
sanırım bu da bizim imtahanımız.sabrediyorum ama bi an oluyo patlıyor resmen .umarım bebek doğunca herşey farklı görünür gözüme.siz doğum yaptınız mı?Bebek cidden fikirlerinizi değiştirdi mi?
Genişletmek için tıkla...
32. Haftamdayım açıkçası hala bir değişiklik yok artı hamile halimle antidepresanda alıyorum. Ama çevrem bana bebek gelince değişeksin diye telkinde bulunup duruyor alışacakmışım yeni şehre herşey daha güzel olacakmış bende kendimi buna inandırmaya çalışıyorum. Eşimde öğretmen birgün belki benim memleketime yerleşiriz ümidini de taşıyorum bakalım..
 
ilknursaid .!.:
32. Haftamdayım açıkçası hala bir değişiklik yok artı hamile halimle antidepresanda alıyorum. Ama çevrem bana bebek gelince değişeksin diye telkinde bulunup duruyor alışacakmışım yeni şehre herşey daha güzel olacakmış bende kendimi buna inandırmaya çalışıyorum. Eşimde öğretmen birgün belki benim memleketime yerleşiriz ümidini de taşıyorum bakalım..
Genişletmek için tıkla...
Bebeğe zarar vermez mi ilaç içmek. Hamileyken ruh hali farklı oluyo ama sabırlı olmak lazım.
 
kedicik_cns .!.:
Bebeğe zarar vermez mi ilaç içmek. Hamileyken ruh hali farklı oluyo ama sabırlı olmak lazım.
Genişletmek için tıkla...
Canım ben ağır depresyon hastasıyım. Hamileliğin ilk ayında 11 kilo verdim. Hareket edemez hale geldim vucudum fazla oranda kortizol üretince bebeğin beyin gelişimine zarar vereceği için hem kadın doğumcum hemde pskiyatrimin ortak kararıyla hafif bi antidepresana başlatıldım. Anlayacağın kar zarar dengesine bakıyorlar diğer halim bebeğe daha çok zarar vereceği için mecburen başladım.
 
asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...


hamileyken antidepresan alamazsin bence, herneyse 32 yasinda isi gucu hayati duzeni olan kadinsin keske onceden dusunseydin bunlari, insan kendini tanimazmi bilmezmi, hic mi gitmeden evlenmeden once kocanin yasadigi yere cevreye ? Hicmi dusunmedin ben evlenip buraya yerlesirsem hayatim nasil olur diye, burda ben 20-15 yasindaki kizlara kiziyorum nisanlilik doneminde agzinizi bir karsi acip sallana sllana gezmeyin bunlari dusunun adam sizi sapa oturtmasin diye ama size diyecek lafimda yok 32 yasindaymissiniz bende de buyuksunuz 1 yas keske azicik mantikli hareket etseydiniz. Erkek tabiki der isim onemli baska sehirde yapamam yok edemem bilmem ne diye, sen kadinsin sen geleceksin der, hicmi dusunmediniz ben omrumun sonuna kadar bu kucuk sehirde nasil yasarim, calisirim, cocuk buyuturum okuturum yetistiririm diye ? Ankara gibi buyuk sehirde iyi okullarin en iyi universitelerin oldugu bir sehirde yasamis calismis bir insan olarak hicmi akliniza gelmedi bunlar.
Simdi depresyona girmek ne size ne karninizdaki bebege yarari var, kendinizi toplayin vede ankaraya geri donmenin yollarini arayin derim bir sekilde esinizi ikna edin, bak geldim ama yapamiyorum ya bosaniriz yada tasiniriz, yada sonsuza kadar mutsuz bir evlilik yasariz deyin bakalim ne diyecek.
 
asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...

Ben bunun bir süreç olduğuna inanıyorum. yeni evlisiniz ve hamilesiniz ailenizden uzakta, fakat yeni bir aileniz var. ve yavrunuz olacak ne hoş.
sizi seven bir eşiniz var anladığım kadarıyla, sizde biraz daha sıcak olmaya çalışın eşinize karşı.
mutlu olmaya bakın,elimden gelmiyor demeyin. size zarar veren bir eş olsaydı hayatınızda işkence olurdu değil mi?
empati biraz , herşey düzelecek. hele bir bebeğiniz doğsun.
 
asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...
hamilelikten. hormonlar tavan yapmış. ayrıca bu dönemde gezegenlerde de değişik açılar olmalı etrafımdaki herkes de bi bunalım. bekar evli herkes. bende ankarayı bırakıp küçük bir ile geldim. ama ben burayı seviyorum. birazda gittiğim yeri kendime benzetme huyum var. bu yüzden mutluyum. ayrıca bu hamilelik dönemlerinde eşin dünya iyisi olsa da davranışları batabilir. bana bir gün pilav lapa olmuş demişti. ben oturup hüngür hüngür ağlamıştım. bunlar geçici şeyler. mutlu olabileceğin bir şeyler bul. seni ne mutlu eder onları keşfet. zamanım olsa ben de bir sürü şey yapmak istiyorum ama işlerim çok yoğun. vakit yok.
 
Hamılelık baska sehre adaptasyn surecı ve evlılık ust uste gelmıs zamanla geceeeer
 
asporca84 .!.:
Hem şehir ama esas eski işinin ortamı,seni tatmin etmesi, sevmen vs.. burada yaptığın işten nefret etmen iyice tetikledi.Gerçekten çok zormuş bence herkes kendi memleketinden biriyle evlensin..Ben neden evlendim diye her gün kendime soruyorum..
Genişletmek için tıkla...
Ohooo benim gibi bırak şehir değiştirmeyi ülke değiştirenler ne yapsın o zaman?ben bu ülkeye geldiğimde lisanini bile bilmiyordum birde bunun bunalimini yaşadım. Kendinize zaman verin.eğer yapamıyorsanız taşının. Yine olmuyorsa o zaman düşünün ayrılmayı. .
 
aslında normal hemen adapte olamamanız büyük bi değişim olmuş hayatınızda ama karşılıklı aşkı sevgiyi yakalamak kolay değil bırakıp gitme isteğiniz biraz şaşırttı beni.alışırsınız inşallah zamanla
 
asporca84 .!.:
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım:KK43:(
Genişletmek için tıkla...
 
Öncelikle bebek hakkında böyle düşünmene üzüldüm bende gecen mayısta evlendim ve hemen hamile kaldım üstelik 21 yaşındayken ve suan bu yazıyı bebeğimin agug sesleri eşliğinde yazıyorum bende cok üzüldüm agladım hamileyim diye ama o kadar pişmanım gbi o ağlamalara bebek annelik dünyanın en muhtesem duygusu sakın onu sorun etme.bu yaşadığın duygular hamilelikten kaynaklı insan çok duygusallasıyo bebeğini kucağına aldığında inan bı yazıyı yazdığına pişman olacaksın çünkü aynılarını yaşadım.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X