yapmam gereken şey ,Selam kızlar ,
Biliyorsunuz eşimden ayrıldım 2 hafta oldu .
Ailemin yanına geldim , tayinim de çıktı çok şükür .
Ayrıldığımdan beri çok mutluydum ,imzayı attigimdan beri anlam veremediğim bir şekilde mutluydum .
Zincirlerimden kurtulmuş gibiydim.
Okul acildi işe gidip gelmeye başladım .
Öğrencilerimle birlikte tekrar gülmeye başladım .erkek kardeşimde kalıyordum , sağolsunlar iki aydır onlardaydim.
Şimdi evimi aldim , eşyalarımı yerleştirdim , iki gündür evimde kalıyorum , kızkardeşlerim ailem sürekli yanimda .
Eksik olan eşyalarımı tamamlamaya çalışıyorlar , ev yeni olduğu icin her şeye yetişiyorlar .
Ama ben mutlu olacağıma çok üzgünüm , neden bu hale geldik , neden bizi bir arada tutmadi diye üzülüyorum , neden herkes gibi güçlü olup evliliğimizi sürdüremedi diye sürekli düşünüyorum .
Hic birşey takmayacağımi sanıyordum aksine bu evin beni daha fazla mutlu edeceğini sanıyordum , ama ben gözyaşlarıma hâkim olamıyorum.
Sel gibi akıp gidiyor,
Kalbimi ona karşı soğutmuştum , bize sahip çıkamadı diye , annesi icin hayatımızı bitirdi diye ben de kalbimde onu bitirdim sanıyordum ama ne yazık ki bu yeni ev onu tekrar bana hatırlatıyor .
Onunla birlikteyken evde yaptığımız her hareketi hatırlıyorum , ne uyuyabiliyorum ne uyanık kalabiliyorum( ne yapmam gerek kızlar , lütfen bana bir akıl verin
Teşekkür ederim canim , zaten sizden destek almak icin yazdım , en başından beri hep destek verdiniz bana çok minnettarım , iyi ki varsınız.
Selam kızlar ,
Biliyorsunuz eşimden ayrıldım 2 hafta oldu .
Ailemin yanına geldim , tayinim de çıktı çok şükür .
Ayrıldığımdan beri çok mutluydum ,imzayı attigimdan beri anlam veremediğim bir şekilde mutluydum .
Zincirlerimden kurtulmuş gibiydim.
Okul acildi işe gidip gelmeye başladım .
Öğrencilerimle birlikte tekrar gülmeye başladım .erkek kardeşimde kalıyordum , sağolsunlar iki aydır onlardaydim.
Şimdi evimi aldim , eşyalarımı yerleştirdim , iki gündür evimde kalıyorum , kızkardeşlerim ailem sürekli yanimda .
Eksik olan eşyalarımı tamamlamaya çalışıyorlar , ev yeni olduğu icin her şeye yetişiyorlar .
Ama ben mutlu olacağıma çok üzgünüm , neden bu hale geldik , neden bizi bir arada tutmadi diye üzülüyorum , neden herkes gibi güçlü olup evliliğimizi sürdüremedi diye sürekli düşünüyorum .
Hic birşey takmayacağımi sanıyordum aksine bu evin beni daha fazla mutlu edeceğini sanıyordum , ama ben gözyaşlarıma hâkim olamıyorum.
Sel gibi akıp gidiyor,
Kalbimi ona karşı soğutmuştum , bize sahip çıkamadı diye , annesi icin hayatımızı bitirdi diye ben de kalbimde onu bitirdim sanıyordum ama ne yazık ki bu yeni ev onu tekrar bana hatırlatıyor .
Onunla birlikteyken evde yaptığımız her hareketi hatırlıyorum , ne uyuyabiliyorum ne uyanık kalabiliyorum
kizlar çok tesekkur ederim desteğiniz icin , iyi ki varsiniz . Hepinizin tavsiyesine ayrı ayrı dikkat edip uygulamaya çalışıyorum .
bir de evcil konusunu cidden
Çok mutlu oldum canim , olur mu başımı ağrıtmak çok memnun olurum tavsiyelerinizi , hayat hikâyelerinizi dinlemek isterim tabiki de .uzun zamandır üyeliksiz takip ediyordum forumu. öncelikle geçmiş olsun. ben 3 senelik evlilikten sonra boşandım. bir süre annem yanımda kaldı sonra tayinimi alınca annem babamla yani büyüdüğüm evde yaşamaya başladım.
düşenin halinden düşen anlar derler. sana tavsiyem hiç mi hiç çevreye kulak asma. ah vah diyenler olacak. hatta üzerinden seneler geçse bile belki bazı insanlık duygusundan yoksun kişiler tarafından hala sorular sorulacak. bunlara bir süre sonra alışacaksın.
ayrıca kimin dost kimin düşman olduğunu anlayabilecek en güzel dönemdesin diyebilirim
ha bu arada 2 buçuk sene bekarlığımın ardından çoooookk korkmama rağmen yeniden evlendim. hemde telli duvaklı çalgılı çengili düşman çatlatırcasına evlendim :) kocam hayatıma girdiğinden beri her şey çok güzel. nazar değmesine korka korka yaşıyorum şimdi. Rabbime çok şükür. Gözyaşlarının da bir karşılığı olduğunu gördüm. Acılarımın mükafatını aldım.
Kimseye kulak asma. Ellerini ve zihnini meşgul tut. Kitap mı kitap yemek mi yemek. gidebiliyorsan hobi kurslarına git. ben spor salonuna gitmiştim. hiç planımda zayıflamak yok iken 10 kilo verip mankene döndüm :) kendime bakmayı sağlıklı yaşamayı öğrendim. en güzeli ise kendimi daha çok sevmeyi ve kendi üzerime daha çok düşmeyi öğrendim. Canımın her şeyden herkesten kıymetli olduğunu öğrendim. keşke daha az ağlasaymışım vaktinde :)
yazacak çok şey var da. başını ağrıtmayayım. Ağlama demeyeceğim çünkü ağlanıyor. sevmesen hiç bir şey hissetmesen bile harcadığın vakte bile ağlanıyor.
Ama geçiyor. Her acı geçiyor. umudunu kaybetme.
haklisin sevseydi bu halde olmazdık .
