Merhaba hanımlar.
Oğlum 17 aylık. Kendini sevdiren, enerjisi yüksek, neşeli, meraklı, yerinde durmayan heryeri kurcalayan ve çok iyi gözlemleyen bir çocuk.
Emekleyip masaya tuttunduğu zamanlar ortalık dağılıyor diye kafaya takardım. malum duyuyorduk, diğer cocuklar annenin elleme dediğini ellemezlermiş fln.
Sonra boşver en meraklı zamanı ellesin oynasın böyle böyle kendini geliştiriyor hem nasıl olsa hergün topluyorum nolacak diye takmamaya başladım çünku onun mesela yere attigı ortüyu ben yerine koysam yine atiyordu bu böyle tum gun devam ederdi...
Bebekliğinden beri ortamlara (mesela dışarda yemek yeme, gün/sohbetler)
alışık.
Buna rağmen sanki hep evde kitli kalmışta dışarı çıkınca ipini koparanlar gibi ortalıga deyim yerindeyse dalıyor.
Bugün bir sohbete katıldım ve ne masaya çıkmadığı kaldı ne beni bezdirmesi.
kadınların bile dikkatini cekti " bu seni çok yoruyor yazık oturamadın" dediler.
evet her cocuk ayni degil bazisi böyle merakli keşfetmek istiyor ama cevremde su an oglum gibisini göremiyorum
gecenlerde bi mevlide gittik onun gibi olanlar hiçbirşey ellemedi ama oğlumu götürseydim eminim hersey yerlere firlamisti.
birsey yapmasini istemiyorsam ses tonumu ayarlayarak ve gozlerine bakarak onunla kısa ve net konusuyorum ama olmuyor.
hani fena gicik bebeler gibi de degil ama off anlamadım. sizce neden böyle ve nası başa çikabilirim?
Oğlum 17 aylık. Kendini sevdiren, enerjisi yüksek, neşeli, meraklı, yerinde durmayan heryeri kurcalayan ve çok iyi gözlemleyen bir çocuk.
Emekleyip masaya tuttunduğu zamanlar ortalık dağılıyor diye kafaya takardım. malum duyuyorduk, diğer cocuklar annenin elleme dediğini ellemezlermiş fln.
Sonra boşver en meraklı zamanı ellesin oynasın böyle böyle kendini geliştiriyor hem nasıl olsa hergün topluyorum nolacak diye takmamaya başladım çünku onun mesela yere attigı ortüyu ben yerine koysam yine atiyordu bu böyle tum gun devam ederdi...
Bebekliğinden beri ortamlara (mesela dışarda yemek yeme, gün/sohbetler)
alışık.
Buna rağmen sanki hep evde kitli kalmışta dışarı çıkınca ipini koparanlar gibi ortalıga deyim yerindeyse dalıyor.
Bugün bir sohbete katıldım ve ne masaya çıkmadığı kaldı ne beni bezdirmesi.
kadınların bile dikkatini cekti " bu seni çok yoruyor yazık oturamadın" dediler.
evet her cocuk ayni degil bazisi böyle merakli keşfetmek istiyor ama cevremde su an oglum gibisini göremiyorum
gecenlerde bi mevlide gittik onun gibi olanlar hiçbirşey ellemedi ama oğlumu götürseydim eminim hersey yerlere firlamisti.
birsey yapmasini istemiyorsam ses tonumu ayarlayarak ve gozlerine bakarak onunla kısa ve net konusuyorum ama olmuyor.
hani fena gicik bebeler gibi de degil ama off anlamadım. sizce neden böyle ve nası başa çikabilirim?