- 24 Nisan 2018
- 10
- 15
- 8
- 32
Merhaba arkadaslar,
Ben kucuk yastan itibaren baskici disiplinli ve aile ici siddette buyuyen, bu yuzden de hep uzaklara kacmayi hayal etmis bi cocuktum. 18 yasima kadar hayatim okul-ev arasi gecti. Arkadasim hic yok denecek kadar az, sosyal hayatim yoktu, sisman cok çirkindim, o yuzden ozguvenim hic yoktu, sessiz sakin icine kapanik bi tiptim. derslerim cok kotu idi, annem babam surekli kavga ediyordu. Zaten babamdan hic sevgi gormeden buyudum..Butun bunlarin ustune karar verip uzaklara gitmek, kacmak istiyordum. Bende naptim ettim universiteyi yurtdisinda okudum, daha sonra baska ulkeye gecip master'a basladim. Ulke ulke gezdim kafami rahatlatmak icin yeni sayfa acmak icin. Kendimi degistirdim, zayifladim guzellestim..
Suan 26 yasindayim. belki bi nebze hayalimi gerceklestirdim ama sorun su ki Cok Yanliz oldugumu farkettim. Evet 26 yasinda farkettim bunu. Su yasima kadar erkek arkadasim bile olmadi. Arkadaslarim evleniyor hatta cocugu bile oluyorken benim bi sevgilimin dahi olmamasi garip geliyor. Edinemiyorum olmuyor, guvenemiyorum, sanki bana zarar verecekmis beni dovecekmis gibi hissediyorum (cunku cocukken babamdan cok dayak yedim) Arayan soran akraba bile yok, arkadas cevrem yabancilar onlarla da resmi konusuyoruz samimi oldugum kimse yok. Bu durum beni depresyona soktu. Derslerime calisamiyorum, konsantre olamiyorum. Odamdan hic cikmiyorum, surekli yatiyorum. Yapacak birsuru isim varken hicbirini yapmiyorum. Hep telefona bakiyorum sanki biri mesaj atacak arayacak gibi. Bazen rehberime bakiyorum ama konusacak kimse bulamiyorum. Hayatimda bir sey eksik ama ne bilmiyorum..
Ben kucuk yastan itibaren baskici disiplinli ve aile ici siddette buyuyen, bu yuzden de hep uzaklara kacmayi hayal etmis bi cocuktum. 18 yasima kadar hayatim okul-ev arasi gecti. Arkadasim hic yok denecek kadar az, sosyal hayatim yoktu, sisman cok çirkindim, o yuzden ozguvenim hic yoktu, sessiz sakin icine kapanik bi tiptim. derslerim cok kotu idi, annem babam surekli kavga ediyordu. Zaten babamdan hic sevgi gormeden buyudum..Butun bunlarin ustune karar verip uzaklara gitmek, kacmak istiyordum. Bende naptim ettim universiteyi yurtdisinda okudum, daha sonra baska ulkeye gecip master'a basladim. Ulke ulke gezdim kafami rahatlatmak icin yeni sayfa acmak icin. Kendimi degistirdim, zayifladim guzellestim..
Suan 26 yasindayim. belki bi nebze hayalimi gerceklestirdim ama sorun su ki Cok Yanliz oldugumu farkettim. Evet 26 yasinda farkettim bunu. Su yasima kadar erkek arkadasim bile olmadi. Arkadaslarim evleniyor hatta cocugu bile oluyorken benim bi sevgilimin dahi olmamasi garip geliyor. Edinemiyorum olmuyor, guvenemiyorum, sanki bana zarar verecekmis beni dovecekmis gibi hissediyorum (cunku cocukken babamdan cok dayak yedim) Arayan soran akraba bile yok, arkadas cevrem yabancilar onlarla da resmi konusuyoruz samimi oldugum kimse yok. Bu durum beni depresyona soktu. Derslerime calisamiyorum, konsantre olamiyorum. Odamdan hic cikmiyorum, surekli yatiyorum. Yapacak birsuru isim varken hicbirini yapmiyorum. Hep telefona bakiyorum sanki biri mesaj atacak arayacak gibi. Bazen rehberime bakiyorum ama konusacak kimse bulamiyorum. Hayatimda bir sey eksik ama ne bilmiyorum..
