Merhaba,
İçimde tutamıyorum, birileriyle paylaşmam gerek. Arkadaşlarıma anlatsam alacağım cevapları biliyorum, beni tanımayan ve eleştirel yaklaşan insanlara ihtiyacım var. Konumu gören, yorumunu esirgemesin lütfen.
Yaklaşık 12 yıldır birisi ile bir dargın bir barışık, arkadaşlık desem değil, sevgili hiç değil, böyle anlamsız bir ilişkim vardı. Ergenlik yıllarında çok sık görüştük, sevgisini hissettim ama ben o zamanlar çok uçarı kaçarıydım ve onun da bazı çapkınlıklarından dolayı ilişkiye sıcak bakmadım. Yaş ilerledikçe, eskisi gibi sık olmasa dahi görüşmeye devam ettik, bazen 3 bazen 5 yılda bir, sosyal medyada birbirimizi takip ediyorduk, her yüz yüze gelişimizde daha çok olgunlaştığımıza inanarak, artık içimde tutmaktan sıkıldığım duygularımı dökmek, neler hissettiğimi anlatmak ve karşılıklıysa bir ilişkiye başlamak istesem dahi bu hiç mümkün olmadı. Son yıllarda da herşeyi itiraf etmeyi düşünüyordum, zaten artık bu takıntılı sevgiden de çok sıkılmıştım. Birkaç kez kendisine ulaşmayı denedim ama cevap alamadım, sonrasında bıraktım. En son "Çok düşünme, yaz artık" diyerek bir hafta önce görüşmek istediğimi, konuşmam gerektiğini yazdım. Tamam dedi ama gönülsüz olduğunu mesajlardan anladım, dayanamadım ve tekrar yazdım. Görüşmek istemediğini hissettim, ama artık ben bu duyguları saklayıp, bastıramıyorum. Beklentim yok, sadece yaşım ilerledikçe neden sakladım ki deyip pişman olmamak adına duygularım bunlar bunlardır vb gibi. Hiç beklemediğim bir cevap aldım ne yazık ki, karşısındakini hor gören, insanlık dışı bir cevaptı. İyi ki olmamış zaten çok üzülürdün diye... Ben de Özür dilerim o halde, diyerek sustum, bir daha da yazmadım. Yaptığımdan hiç pişman değilim, herşeyi göze almıştım da, bu takıntıyı atlatmanın yollarını arıyorum. Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım? Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür? Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?