Buraya baya zamandır hiç konu açmıyordum, uzun zaman sonra ilk kez yazıyorum.
Belki hatırlayanlar vardır beni, eşimin ailesiyle baya problemler yaşadım hicbir sekilde iyi bir ilişkimiz yok hicbiriyle. Neyse biz onlara yakın olduğumuz şehirden taşındık çok şükür baya da uzak bi şehre gittik. Hafta sonları cagirmalarindan laflarindan sözlerinden uzaklaştım şükür ki ama yine burda da rahat bi nefes alamadım.
Eşimin kardeşi bu geldigimiz şehirde üniversite okuyor 2 senedir burdaydi zaten o. Ama onun aramızda bu kadar problem olacağını düşünmemiştim.
Eşime baştan söyledim ara sıra davet ediyorsan olur ama zırt pırt cagirmani istemiyorum dedim. Bu adamın bu lafimdan çıkardığı sonuç 2 haftada bir. Bi hafta gelmiyorsa diğer hafta boynunun borcuymus gibi mutlaka çağırıyor.
Hadi yemeğe çağırıyorsun hic sorun değil ben ne yemek esirgerim ne baska bisey asla sorun bu değil, ama kızlar bu çocuk gelince gitmek bilmiyor o kadar rahat ki tepemizde gün boyu oturuyor gecesine yatılı kalıyor yani bi yemeğe cagiriyorsun bütün haftasonun gidiyor.
Başta cumartesi çağırdık o gün kaldı pazar günü kaldı pazartesi günü ta aksama doğru gitti ki benim eşim sabah 6 da kalkip işe gidiyor, abisi bile evde olmuyor pazartesi günü, senin benle ne işin var da tepemde oturuyorsun yani hadi illa kalmak mi istiyorsun kaldın tamam pazar aksami kalkta gitsene abin evdeyken. Yok illa abisinden sonra çıkmalı bu evden.
Ve cok rahat bi cocuk rahatsiz edici hareketleri var fazlaca. Güya cok muhafazakar bi aileler ama evde yarı çıplak tişörtsüz dolaşır, üstünü giyinirken kapısını kapatmaz, bacaklarını ayırarak yatar bacağının biri yerde biri gökte. Aşırı rahatsiz oluyorum size anlatamam. Zaten ailece bi huylari var banyodan havluyla öylece çıkmaktan hic cekinmezler.
O varken zaten ben aşırı kısıtlanıyorum rahat oturamiyosun rahat giyinemiyosun havalar ısındı istedigini yapamiyosun salonu gaspediyor.
Ben rahatsiz oldukca o aşırı rahat davranıyor. Onun rahatlığı hele ki o pazartesi sabahı uyandigimda eşim evde yok onu salonda yatarken görünce sinir tepeme çıkıyor.
Şimdi buraya kadar ayrı bi konu, bir de eşimin saçma sapan beklentileri var. Çocuğun ismi atıyorum ali olsun, sürekli "acıktın mı ali? Susadin mi ali?" Gece saat 12 olmus yatma vakti gelmiş "aciktiysan liona sana biseyler hazirlasin ali" "ali ye su getir" "aliye neden cay getirmedin neden çerez getirmedin?"
Sürekli arkasında dönüyor bu şekilde. Hizmet görmesini istiyorsan kendin et o zaman hizmetini değil mi hem istemediğim halde 2 haftada bir başıma getiriyor hem de daha hizmet ettirmek istiyor. Sürekli bi pofpoflama yaranma çabasında bizden 10 yaş küçük çocuğa. Neymis o misafirmis 5 yasinda cocuk bile olsa hizmet edilmeliymis. Et o zaman beni sal ya.
Aşırı doluyum zaten onun ailesiyle ilişkisine falan hep ama hep bi yaranma çabaları onlara. (Ailesi de yaralı parmağımıza iş*mez afedersiniz de bir zor günümüzde maddi yi geçtim manevi desteklerini bile görmedim)
Ha bu arada kardesi evdeyken de odaya sokulur bilgisayar oyunu oynar ben otururum çocukla anca.
Ben de bugün büyük kavga ettim ama saatlerce tartıştık çok çok büyüdü uzadı olay.
En sonunda 3 haftada ya da ayda bir çağırmakta karar kıldık ve geldiğinde de cumartesi gününden gelip pazar akşamı geri götürüp birakmasindan yana karar kıldık. Kendisi evde yokken benle kalmasını asla kabul etmedigimi sonunda anladı.
Ama olay çözülmüş gibi görünse de gelin görün ki ben bu aileden de aile ilişkilerinden de kiz kardesinden erkek kardesinden abisinden bıktım artık. Uzaga gittim diye seviniyordum yine rahat huzur vermediler. En başta suçlu da benim kocam zaten.
Bütün günümüz kavgayla huzursuzlukla geçti o kadar canım sıkıldı ki yüzlerini göresim gelmiyor.
