- 20 Ağustos 2013
- 153
- 9
- 118
- Konu Sahibi kivircikesmer
- #1
Erken biliyorum,hayatımda yaşayacağım daha bir sürü güzel anı olacak inşallah fakat hep hüsrana uğramaktan öylesine bıktım ki anlatamam.. Ne zaman birinden hoşlansam gerçekten bi şeyler hissetsem hep yarım kalıyor.Tatilden yeni döndüm orada tanıştığım biri vardı o kadar sempatikti ki çok hoşuma gitti.Zaten platonik bir ilişkiden yeni kurtarmıştım kendimi yeni özgürdüm ama durur muyum canım ben kendime acı cektiricem ya.Her neyse ben kendimi utangaç bilirdim zaten platonik dediğim ilişki benim utangaçlığım yüzünden platonik belkide açılsaydım platonik olmazdı.. Bilemiyorum.Benim utangaçlığım onun yanında gözükmüyo bile komşu oldugumuzdan selam vermek durumundaydık bir birimize meraba,iyi akşamlar derken bile o kadar utanıyodu ki çok tatlıydı gülümsemesi hala aklımda neyse ama aynı ortamda kalamadı bile o kadar utangaç bahçede oturamadı bizimle hemen utanıp kaçtı.Oysa akrabalarıyla geldiği tatilde 10-11 yaşlarında yaramaz bi kuzeni beni görünce arkadaşına dönüp aaa xxxx abinin şeyiiii dedi ve bana bakarak sırıttı.Önce kendim mi patavatsız bi harekette bulundumda bu yakıştırmaya maruz kaldım diye düşündüm ama hiç abes hareketim yoktu demekki arlarında konuşuyolar beni çocukta ordan duydu sonucuna vardım(yaşına yakın bi kuzenide vardı muhtemelen onla konuşurlarken)ve mutluluk komasina girdim.Ama tamda o sıralarda rüya bitti ve tatilden dönmek zorunda kaldım çocugun kız kardeşiyle sosyal ağlarda iletişim kurmuştuk o vesileyle abisini aradım ve buldum malum siteden şimdi eklesem mi eklemesem mi kararsızlıgındayım eklesem nerden buldu diye düşüncek ya da bu kız niye eklediki beni falan diycek eklemesem fotografına bakıp üzülerek geçsin istemiyorum zamanım bi aşka donuşebilecek duyguyuda utangaçlığımla heba etmek istemiyorum.
Son düzenleme:
