Yollarım Neden Hep Aynı Karanlığa Çıkıyor..?

PrideAndPrejudice .!.:

Anlıyorum. Affınıza sığınarak.. Köprüyü geçene kadar ayıya dayı diyeceksiniz. Ailenizi değistiremezsiniz. Dediğim gibi doktorunuzla tekrar bir görüşün, derslerinize çalışın ve geleceğinizi kurtarın. Allah yar ve yardımcınız olsun :) İnşaAllah dilediğinizden daha güzel bir hayat yaşarsınız!

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

Herkese merhaba.Bu yazacağım konuyla ilgili belki seninki dert mi diyen falan olacak evet benden kötü durumlarda olan insanlarda var ama artık yaşadıklarımı bünyem kaldırmıyor yaşamamın ne anlamı var,intihar etmemem için.Ben doğduğumdan beri bişeyler ters gitti benim için annem bana bakmak istemedi anneannem ve teyzemin psikolojik baskıları ile büyüdüm.Özgüvensiz bir karakter oldum hiç bir şekilde hakkını savunamayan her yapılan haksızlığa susan bir birey oldum ortaokul ve lise yıllarım çok sıkıntılı geçti arkadaşlarım beni ezdikçe ezerdiler ne derseler yapardım ödevlerini ayak işlerini canları sıkılınca beni tokatlarlardı ya da gelip aşağılarlardı belki inanmayan olacak ama yemin ederim doğru söylüyorum.Tüm bu olanlara rağmen pes etmedim hep çabaladım ama ben çabaladıkça olmadı bende çok büyük hatalar yaptım.Lise bitince tam 3 kez denedim sınavı mühendisliğe yerleştim ama sadece bir dönem okuyup geri döndüm ikinci dönem sanal sevgilim beni terketmişti onun dışında okuduğum şehirde bazı sıkıntılar yaşadım ailemde dönme diye baskı yaptı aptalca bi kararla dönmedim dördüncü kez üni sınavına hazırlandım iyi bi puan alamadım bu sefer yatay geçiş yaptım ama yatay geçiş yapınca gittiğim şehirde 1 hafta bile duramadım major depresyonun son safhalarına gelmiştim çünkü.Öyle olunca dondurup siirte geri döndüm 5.kez sınava hazırlandım puanlarım sonucu siirti ve yakın illeri yazdım.Ama düşünüyorum da benim hayallerim böyle değildi çok başka hayallerim vardı benim güçlü olmak batıda bir şehirde okumak kendi ayaklarımın üzerinde durmak ama bakıyorum hiçbir hayalim gerçek olmadı 22 yaşındayım major depresyon geçiriyorum kullandığım ilaçlar nedeniyle tüm gün uyuyorum hayatta istediklerim olmadığı için artık hayal kurmaya bile korkuyorum bunca olumsuzluktan sonra yaşamanın ne anlamı var ki diye düşünüyorum?Hep umut ettim ama hep daha da dibe battım

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

hiç hayatı yaşadığımı düşünmüyorum 22 yaşındayım ne güzel çocukluk geçirdim ne güzel ortaokul lise yılları hep üzüntü keder akran zorbalığı vs üniversitede herşey çok güzel olacak dedim ama yine olmadı 22 yaşındayım elimde ne var?Sadece ağır depresyon ilaçlarım başka hiçbişeyim yok.

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

çok teşekkür ederim ama devlet hastanesi dışında özel doktora gidecek imkanım yok

Genişletmek için tıkla...

PrideAndPrejudice .!.:

Önemli değil, siz karamsarlığı bir kenara bırakıp gidin :)

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

gidiyorum ama benim psikoterapi sürecinden geçmem gerek bu imkan devlet hastanelerinde yok malesef

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

gidiyorum ama benim psikoterapi sürecinden geçmem gerek bu imkan devlet hastanelerinde yok malesef

Genişletmek için tıkla...

Bebabey .!.:

devlet ne imkan yanıyorsa saglık için onu kullan Diyarbakır yakın orda emin ol vardır. Annesiz büyüme en büyük dert gerisi biraz da senin karakterinle alakalı olmuş... Önce kendini biraz geliştirmelisşn kişisel gelişim kitapları videoları gibi. Artı okuduğun bölümü bıraktın hadi yatay geçişi ne diye bıraktın. Sanki endüstri müh. De çom iş var. Git Bi hemsirelik oku daha iyi yoksa yine ailene muhtaç yaşarsın. Artık mantıklı kararlar alsan iyi olur. Yaşın küçükmüş. Sevgili en basit konu şuanda. Önce bi işini al emin ol 100 tane birden bulursun.

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

Herkese merhaba.Bu yazacağım konuyla ilgili belki seninki dert mi diyen falan olacak evet benden kötü durumlarda olan insanlarda var ama artık yaşadıklarımı bünyem kaldırmıyor yaşamamın ne anlamı var,intihar etmemem için.Ben doğduğumdan beri bişeyler ters gitti benim için annem bana bakmak istemedi anneannem ve teyzemin psikolojik baskıları ile büyüdüm.Özgüvensiz bir karakter oldum hiç bir şekilde hakkını savunamayan her yapılan haksızlığa susan bir birey oldum ortaokul ve lise yıllarım çok sıkıntılı geçti arkadaşlarım beni ezdikçe ezerdiler ne derseler yapardım ödevlerini ayak işlerini canları sıkılınca beni tokatlarlardı ya da gelip aşağılarlardı belki inanmayan olacak ama yemin ederim doğru söylüyorum.Tüm bu olanlara rağmen pes etmedim hep çabaladım ama ben çabaladıkça olmadı bende çok büyük hatalar yaptım.Lise bitince tam 3 kez denedim sınavı mühendisliğe yerleştim ama sadece bir dönem okuyup geri döndüm ikinci dönem sanal sevgilim beni terketmişti onun dışında okuduğum şehirde bazı sıkıntılar yaşadım ailemde dönme diye baskı yaptı aptalca bi kararla dönmedim dördüncü kez üni sınavına hazırlandım iyi bi puan alamadım bu sefer yatay geçiş yaptım ama yatay geçiş yapınca gittiğim şehirde 1 hafta bile duramadım major depresyonun son safhalarına gelmiştim çünkü.Öyle olunca dondurup siirte geri döndüm 5.kez sınava hazırlandım puanlarım sonucu siirti ve yakın illeri yazdım.Ama düşünüyorum da benim hayallerim böyle değildi çok başka hayallerim vardı benim güçlü olmak batıda bir şehirde okumak kendi ayaklarımın üzerinde durmak ama bakıyorum hiçbir hayalim gerçek olmadı 22 yaşındayım major depresyon geçiriyorum kullandığım ilaçlar nedeniyle tüm gün uyuyorum hayatta istediklerim olmadığı için artık hayal kurmaya bile korkuyorum bunca olumsuzluktan sonra yaşamanın ne anlamı var ki diye düşünüyorum?Hep umut ettim ama hep daha da dibe battım

Genişletmek için tıkla...

Verabera .!.:

Her şeyin bir ilacı var ümidini yitirme

Genişletmek için tıkla...

Purple2295 .!.:

Önce bu 22 yaşa 62 yaş gibi bakmayı bırakman lazım. Ayrıca şimdiye kadar kötü geçmiş ola bilir ama bırak bundan sonrası güzel geçsin. Hayatını sıfırdan kur

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

artık bi önemi yok diye düşünüyorum bunca güzel en güzel yıllarım böyle kötü geçti 30 dan sonrası zaten yaşlılık...

Genişletmek için tıkla...

Purple2295 .!.:

AHahahaha 30dan sonrakilar niye yasli olsun Allah askina dusunce seklini degistir.Yanlis dusunuyorsun

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

sanırım yanlış düşünüyorum ama bi insanın hayatının en güzel dönemi çocukluğu ve ilk gençlik yıllarıdır ve ben ikisini de yaşayamadım bundan sonra güzel olsa ne diye düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

amelie poulain .!.:

Ya ben 25 yaşındanyım ben bile üniversite sınavına tekrar girmeyi düşünüyorum çok gençsin daha önünde zaman da var yüksek puan alabilirsin biraz gayret et sık dişini.

Genişletmek için tıkla...