benden belki iki kat üç kat büyüksünüz ama içimdeki düğümü anlatacak birilerine ihtiyacım var.
ben 15 yaşında lise bir öğrencisi bir kızım. geçen sene o yaşta yaşayamayacağım kadar beter olaylar yaşadım. liseden ümitliydim güzel şeyler olacak sanıyordum. 350 puan yaptım ve tabii ki iyi bir yere yerleşemedim. okuldaki kızlar sadece ot çekip hap yutmaktan öpüşme hikayelerinden bahsediyorlar. okulu hayatım boyunca sevmedim ama artık dayanamıyorum. erkeklerin benden kopya dilenmesine kızların para istemesinden sabahın köründe kalkmaktan nefret ediyorum. her otobüse binişimde aynı insanları görmekten arkadaşsızlıktan ağlama nöbetlerimden annemin unut salak demesinden abimin birşeyler istemesinden oyunları kaybetmekten belki herşeyden. okula gitmem için x otobüsüne binmem gerekiyor adama sordum gelmedi dedi gelen ilk otobüsü x görüp bindim gözümde problem yok. koşan yürüyen siluetlerle dost olmaktan yoruldum artık. saçlarımı kendim kesiyorum eciş bücüş deli gibi oyun oynayıp kitap okuyorum. ağlayıp aynayla konuşuyorum döneceğine inanıyorum.
sürekli alt tarafa beyinlere katlanamıyorum. parasızlığa aşağılanmaya alışmak istemiyorum, eğer gençlik istiyorsanız zayıflık uzun boy alın sizin olsun. bir gram mutluluk huzur hepsine on basar. okumanız yeter yorum yapmasanızda olur. ha bu arada psikiyatriste de psikologa da gittim işe yaramadılar. amacım bunları benden başka birinin daha bilmesiydi teşekkürler
ben 15 yaşında lise bir öğrencisi bir kızım. geçen sene o yaşta yaşayamayacağım kadar beter olaylar yaşadım. liseden ümitliydim güzel şeyler olacak sanıyordum. 350 puan yaptım ve tabii ki iyi bir yere yerleşemedim. okuldaki kızlar sadece ot çekip hap yutmaktan öpüşme hikayelerinden bahsediyorlar. okulu hayatım boyunca sevmedim ama artık dayanamıyorum. erkeklerin benden kopya dilenmesine kızların para istemesinden sabahın köründe kalkmaktan nefret ediyorum. her otobüse binişimde aynı insanları görmekten arkadaşsızlıktan ağlama nöbetlerimden annemin unut salak demesinden abimin birşeyler istemesinden oyunları kaybetmekten belki herşeyden. okula gitmem için x otobüsüne binmem gerekiyor adama sordum gelmedi dedi gelen ilk otobüsü x görüp bindim gözümde problem yok. koşan yürüyen siluetlerle dost olmaktan yoruldum artık. saçlarımı kendim kesiyorum eciş bücüş deli gibi oyun oynayıp kitap okuyorum. ağlayıp aynayla konuşuyorum döneceğine inanıyorum.
sürekli alt tarafa beyinlere katlanamıyorum. parasızlığa aşağılanmaya alışmak istemiyorum, eğer gençlik istiyorsanız zayıflık uzun boy alın sizin olsun. bir gram mutluluk huzur hepsine on basar. okumanız yeter yorum yapmasanızda olur. ha bu arada psikiyatriste de psikologa da gittim işe yaramadılar. amacım bunları benden başka birinin daha bilmesiydi teşekkürler