Merhaba kadınlar kulübü üyeleri sizlerle dertleşmek için yazdım belli benim durumumda olup da zamanala herşey geçiyor ya diyen kisilere ihtiyacım olduğu için yazdım. Ben ayrı yasamay başlayalı yedi ay bosanali dört ay oluyor çok sancılı bir süreçten çıktım. Yaşadıklarımı kabullenmek acaba mi demeyi birakmam çok uzun sürdü. Olayları yakın çevrem biliyordu. Ama şimdi malum okullar açıldı ve ben öğretmenim. Okulda bazen söylemem gereken yerler oldu ve ben her söylediğimde sanki panik atak hisleri yasadim. Boşanmak ayıp birseymis gibi utandım. En zoru da söyledikten sonra kızımı sormaları ve napıyor demeleriydi. Sanki ona haksızlık yapıyormuş gibi hissettim. ( ki boşanma konusunda suçlu ben degilken ve karşı taraf gitmek isterken ) Bazen de yolda baba diyen çocukları görüp üzülüyorum kızım daha küçük hiçbir şeyin farkında değil ama ben bütün mutluluğumu kaybettim sanki toparlamiyorum. Anlık mutluluk yaşıyorum ama çok uzun sürmüyor. Ve sanki hayatım böyle gecicekmis gibi hiç bir zaman eski mutlu ben olamayacakmisim gibi hissediyorum.
Yani kısacası ne zaman rahat bir şekilde ben boşandım diyebileceğim suçluluk duyamdan ve ne zaman mutlu olabileceğim. Bosanmis kadınlardan bu konuda yardım almak istiyorum bitiyor mu gerçekten zamanla geçiyor mu herşey.
Yani kısacası ne zaman rahat bir şekilde ben boşandım diyebileceğim suçluluk duyamdan ve ne zaman mutlu olabileceğim. Bosanmis kadınlardan bu konuda yardım almak istiyorum bitiyor mu gerçekten zamanla geçiyor mu herşey.