- 27 Eylül 2009
- 48
- 11
- 298
sizler yine epeyce bir yol kat etmişsiniz, bizim kızımız daha 68 günlük, şükür koliği yok ama kolik 3-4. aydan sonra da çıkabiliyormuş... ama benim yaş 33 ve bu yaşıma kadar hiç bu kadar uzun süre evde kalmamıştım. özellikle ilk 40 gün hem emzirip hem ağlıyordum, annem yanımda olduğu halde. ki hamileliğe de tamam artık hazırım şimdi bebek yapalım gibi bir moralle başladığım halde bu durumdayım :) iki haftadır annem yok yanımda. eşim akşam geliyor, yardımcı oluyor elinden geldiğince ama bu yaşıma kadar heralde çok fazla zora gelmemişim, rahata alışmışım, şu iki gündür özellikle bunaltı geldi. kızım biraz huzursuz ve bu bana da yansıyor.
bir de hamilelikten dolayı kalçalarımda kemik iliği ödemi oluşmuş durumda, yürüyüşümü etkiliyor. neden oluştuğu bilinmiyor, tedavisi yok, ödem kendiliğinden 6 ile 12 ay arasında geçiyormuş, o süre içinde ağrıları çekeceğim. emzirdiğim için ağrı kesici de çok fazla alamıyorum. bu da bir sinir bozucu etken. yani dışarı çıkıp gezmek istesem de bacaklarımın ağrısından dolayı çok kolay olmuyor.
uykuyu ve gezmeyi seven biriyim. sürekli uykum var, sürekli gezesim var ve ikisini de yapamıyorum :)) süper yani.
önümüzdeki hafta da iznim bitiyor göreve başlamam lazım. bakalım bu hastalıktan dolayı rapor alabilirsem alacağım. alamazsam ücretsiz izne ayrılacağım, ama sürekli evde bebekle tek başıma ne kadar sabrederim bilmiyorum. yani çok karışık bir şeymiş anne olmak. annem yanımdayken eşimle dışarda alışverişe gittiğimizde, aklım sürekli evde bebekte kalıyordu. ama şimdi de böyle napıcağımı şaşırıyorum. hiçbir şey yapasım gelmiyor.[/QUOT
ilk aylar zor olur, uykusuz ve yorgunluk hiç geçmez ama zaman öyle çabuk geçecekki inanamayacaksın..bebeğin muhtemelen sıcaklardan dolayı huzursuzdur..oğlumda öyle çünkü.
ödem için çok geçmiş olsun..umarım ağrıların en hafif şekilde geçer..en kısa zamanda iyileşmeni dilerim..
aslında sadece gezmekte değil sorun..tatile gittik geldik yine kaldığım yerden devam ediyorum..dışarı çıkıyorum eve gelince yine aynı durumlar..yaşananlar tekdüzelikten kaynaklanıyor..sanırım evde oturmaya alışık olmadığımızdan kaynaklanıyor..
izin içinde inşallah rapor alabilirsin..
çok teşekkürler, bugün doktora gittik emar sonucuyla birlikte. devlet hastanesinin radyoluğu, salak adam yüreğime indirecek bir teşhis koymuş kendince "kemik ölümü" ve kemik nakli gerekiyor bu teşhise göre. Allah'tan benim asıl kendi doktorum yanlış teşhis dedi de içimi rahatlattı. başka radyoloğa göstermemizi istedi. Neticede bu hastalık için 3 ay heyet raporu veriliyormuş. bakalım yarın götüreceğiz filmleri ne diyecek.
zaman ayrıca evet ya çok çabuk geçiyor da geçtiği an anlamıyoruz onun nasıl geçtiğini, geçmiyor gibi geliyor, geriye dönüp bakınca aaaa ne çabuk geçmiş diyoruz.
dışarı çıkmayı bile özleyememiştim ben artık sakin olsa demekten uyusam demekten onu bile özleyememiştim oğlum kolikti krize bi girdimi saatlerce susmazdı ne yapacağımı şaşırırdım dışarı çıkınca ya krize girerse diye hemen eve dönmek istiyodum ki gezmeyi çok severdimilk aylar bende öyleydim dışarı çıkmayı özlemiştim artık..
doğru hiçbir şey eskisi gibi olmuyor çocuklu yaşam çok farklı..
insanlara değer vermek konusu..gereğinden fazlası insanın kendine zarar veriyor malesef..zaman insana ne çok şey öğretiyor değil mi?
doğumumun ilk günlerinde 16 gün boyunca 2 şer saatlik uykuyla duruyodum zaten benim için zor bi doğum olmuştu çok toparlanamamıştım iyi değildim yani hala da çok iyi olduğum söylenemez neyse malum ziyaretler oluyodu eşimin ailesi geldi ayağa kalkamadım inanılmaz başım dönüyodu kusura bakmayın dedim haliyle yüzümde gülmüyodu görümcem önceden abla dediğim abla bildiğim insan ne kadar zamandır uykusuzsun dedi 16 gün dedim dua et uykusuzluğuna veriyoruz dedi bu cevap ve tavır ömür boyu aklımdan çıkmayacak aramız şimdi kötü değil ama ben onlar bana böyle yapmamış gibi davranıp eşimin çocuğumun hatrına sustuğum için bu sadece bi örnek bu arada
keşke benimkilerde merak etmese bizimkilerde aşırı ilgiden beni boğuyolar herşeyide onlar biliyolar alsanaalsanasmile4 ay oluyor doğum yapalı. Bizimkilerde de bir tavır bir tavır. Sanki benim çocuğum onların torunu değil. Sokaktan getirmişim gibi. Tövbe töbeee.Dün kontrole götürdüm. bir merak edipte sormadı kilosunu boyunu, nasıl olduğunu felankötükedihüso
neden herkes aynı sorunları yaşıyor yaaa.
bende bunalımdayım.25 gün oldu doğum yapalı ve ağlama krizindeyim.evde çocuk bakmaktan fenalık geçiricem.sıcaklardan dolayı hamileliğimin son 2 haftasıda evdeydim zaten.çevresel faktörlere hiiiiçççççç girmiyorum çıkamam çünkü içinden girince.inş bu sıkıntılarımız geçer.oğlum uyumuyor hemde gazlı bi bebek.tek başımayım.gönderdim annemi hatamı ettim diyede düşünüyorum.uykusuzluk sıcak vs vs...
ya insan fırsat bulup yemek yiyemiyor lavaboya bile gidemiyor bazen.bazen oğlum ağlıyor ben ağlıyorum ahh ahhh...oysaki çok isteyerek bebek sahibi oldum neden böyle oldu bilmiyorum.inş kısa sürede psikolojim düzelir........herşeye rağmen ii ki oğlum var........
neden herkes aynı sorunları yaşıyor yaaa.
bende bunalımdayım.25 gün oldu doğum yapalı ve ağlama krizindeyim.evde çocuk bakmaktan fenalık geçiricem.sıcaklardan dolayı hamileliğimin son 2 haftasıda evdeydim zaten.çevresel faktörlere hiiiiçççççç girmiyorum çıkamam çünkü içinden girince.inş bu sıkıntılarımız geçer.oğlum uyumuyor hemde gazlı bi bebek.tek başımayım.gönderdim annemi hatamı ettim diyede düşünüyorum.uykusuzluk sıcak vs vs...
ya insan fırsat bulup yemek yiyemiyor lavaboya bile gidemiyor bazen.bazen oğlum ağlıyor ben ağlıyorum ahh ahhh...oysaki çok isteyerek bebek sahibi oldum neden böyle oldu bilmiyorum.inş kısa sürede psikolojim düzelir........herşeye rağmen ii ki oğlum var........
Ben de 1 haftalıktan itibaren yanlızdım canım. Üstelik bebeğim memeyi tutamıyordu. Ememediği için göğüslerim şişiyor ateşleniyordum.Meme uçlarımda yaralar oldu. Ağlaya ağlaya emzirdim. Çok şükür en sonunda alıştı memeye de. Büyüyor maşallah. Annelik sabır işidir arkadaşım. Anneni çağırabilirsen çağır ama artık sen bir annesin. Annen sonsuza kadar başında olamaz. Sonraları bebeğinin başka sorunları da olur. Büyüdükçe hastalıkları, yaramazlıkları. Her zaman anneni mi çağırıcan?
gerçekten geçecek mi dersiniz bu günler.bir çocuk zaten zordu,iki çocuk felaket.aralarında 16 ay olunca da gerisini siz düşünün.küçüğü kırk beş günlük.gazı var,kakasını yapamıyor.öbürünün zaten uykusu,yemesi,her şeyi problem.o uyurken küçüğünü nasıl susturucam diye akla karayı seçiyorum.yalnızım diye kadın tuttuk.iki kişi yetişemiyoruz.evi zaten pislik götürüyor.yemek yemek tuvalete gitmek bile lüks.bazen yapamıyorsun bile.bugün pazar eşim evde.büyüğünü uyutuyor.küçüğü kucağımda ağlamasın diye emziriyorum.o sırada girdim buraya.yalnız olmadığımı bilmeye ihtiyacım var.en iyi yaşayan anlar.göğüslerim yara.sütüm yetmiyor.büyüğü kıskanıp gelip beni ısırıyor,azı dişlerini çıkarıyor,kafasını yumrukluyor acıdan.neye üzüleceğimi neye yetişeceğimi şaşırdım.kendimi,psikolojimi,biyolojimi hiç anlatmıyorum.daha yazsam neler var.şimdi söyler misiniz gerçekten geçecek mi.şuan buna nasıl inanılır.normale hiç dönmeyecekmişiz,düzenimizi oturtamayacakmışız gibi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?